Gece

6.Bölüm : Test

Gözlerimi açtığım zaman güneş yeni doğmaya başlamıştı. Kapının ardında ki iki adamın konuştuğunu
duyabiliyordum ama ne konuştuklarını anlayamıyordum.

Uykum kaçtığı için geri uyuyamadım, tavanı izlemeye başladım. Aradan bir kaç saat geçti. Gece yavaşça başını omzuma yasladı, ona döndüm ve başından öptüm. Mışıl mışıl uyuyordu. O sırada kapının tıklatıldığını duydum.

"Esin, hala uyuyor musun?"

"Hayır uyumuyorum." Ayağa kalktım ve gidip kapının kilidini açtım.
Ardından kapıyı açtım ve Yağız'a baktım.

"Günaydın, bir sorun mu var?"

"Hayır, sadece kahvaltı yapmanız gerekiyor. Daha sonra birkaç test yapılacak,
önemli bir şey değil. VMK kuralları. Gece uyandı mı?"

"Hayır, ama hemen uyandıracağım."

"Tamam."

Gece yi uyandırmak için yanına gittiğim sırada Yağız ardımdan seslendi.

"Esin!"

Yağız'a döndüm. Göz göze geldiğimizde bana çok farklı baktığını hissettim. Endişeli gibiydi.
"Efendim?"

Gözlerini kaçırarak konuştu. "Acele etme." Başka bir şey demeden gitti.

Neydi şimdi bu? Acele etme derken ne demeye çalıştı? Neden böyle söyledi? Hiçbir şey anlamamıştım. Yağız'ın cümlesini düşünmeyi bırakıp Gece'ye döndüm. Yanaklarından öptüm ve kulağına fısıldadım.

"Uyan artık uykucu. Kahvaltı vakti."
Gece beni umursamayarak uyumaya devam etti. Ama ben onu nasıl
uyandıracağımı çok iyi biliyordum.

"3,2 ve..."

"Anne,hayır!"

"1!" Gece'yi gıdıklamaya başladım. Gece kahkahalar eşliğinde gülerek
durmam için bana yalvarmaya başladı.

"Anne! Uyandım tamam, lütfen dur! Anne, lütfen!"

Gülerek yanaklarından öptüm ve geri çekildim.

"Kahvaltı zamanı, kızım."

"Anne, nerede kahvaltı yapacağız?"

"Bilmiyorum, Yağız bize söyleyecektir."

Gece'nin elini tuttum ve odadan çıktım. Koridor boyu yürümeye
başladım. Sorun şu ki Yağız nerede bilmiyorum ve burada bir sürü oda var, üstelik tüm kapılar kapalı.

Merdivenlerden indiğimde Yağız'ın bir odaya girdiğini gördüm ve ona yetişebilmek için hızlıca yürümeye başladım.

"Anne, çok hızlı yürüyorsun."

Gece'yi kucağıma aldım ve daha hızlı yürüdüm. Yağız'ın girdiği odaya
girdim hemen. Giydikleri beyaz önlükten dolayı doktor olduklarını düşündüğüm yaklaşık 10 kişi bana döndü.

"Şey, ben... Yağız'ı arıyordum." Adamların yüzlerine dikkatlice baktığımda tırnak izlerine benzer izler olduğunu fark ettim.

"Buraya giremezsin"

"Üzgünüm ben sadece..."
O sırada Yağız'ın bana doğru geldiğini gördüm. Yanıma gelip kolumdan tuttu ve beni hızlıca odadan çıkardı.

"Yavaş ol! Gece kucağımda, görmüyor musun?"

Yağız, Gece'ye baktı ve sonra kolumu bıraktı.

"Neden odaya girdin?"

"Sadece senin yanına gelip kahvaltı için nereye gitmem gerektiğini
soracaktım."