Epilogue

11.2K 765 110
                                    

(Төгсгөлийн хорин наймдугаар хэсэг)

"Цэнхэр тэнгэрээс цэнхэртэх зүүд хүртэл би чамд хайртай."

***

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

***

***

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

***

"Одоо дахиад явахгүй гэж амлаач..."

Бүлээн нулимс минь түүний энгэрийг норгож, санасан сэтгэл минь тэр чигт нь бүчээд авах шиг....

"Одоо эндээс хэзээ ч явахгүй."

Харин тэр дахин, дахин ийн шивнэсээр үсийг минь илнэ.

Гэтэл гэнэтхэн музейн гэрэл асч, цаасан салют буудах агаад Жимин ахын жаргалтайгаар орилох дуу ч сонстов.

Гэхдээ надад энэ чухал байсангүй.

Би зүгээр л миний өмнө зогсож байгаа энэ хүнийг хамаг чангаараа тэврээд түүнгүй өнгөрөөсөн бүтэн гурван жил, нойтон дэртэй өнгөрсөн нэг мянга жаран таван шөнийнхөө тухай бодож байсан юм.

"Энэ бүхэн жинхэнэ биз дээ? Та нар үнэхээр энд байна. Тийм үү?"

Би уйлахаа больж чадалгүй удаан хараагүй түүнийхээ царай руу ширтэн, гараа болгоомжтойхон явуулаад хацарт нь хүрэв. Хүрчихвэл яг л намайг орхиод одсон эрвээхэй шиг нисээд явчих юм биш биз? гэсэн айдастай бодолдоо дарагдаж байсан ч тэр явсангүй. Замхарсан ч үгүй.

Тийм ээ, тийм. Миний daddy мөн.

"Тийм ээ... Би энд байна. Би жинхэнэ. Хар л даа."

ARE YOU LOST, BABY GIRL? [Completed]Where stories live. Discover now