Sensitive ۵ Kim Taennie

1

Tarih= 2005 ocak ayı

--------------------

Çok yanlızdım, ailemin beni yetiştirme yurduna bıraktığı şu ilk 3 günde sadece yatağımda oturmuş bazen de yemek yemeğe gitmiştim. Ailem beni yanlarında istemiyordu.

Kaldığım odada benimle yaşıt olduğunu bildiğim bir kız vardı. O da yanlız gözüküyordu fakat birbirimiz ile konuşmayı hiç denememiştik. Belki konuşursak arkadaş olabilirdik ama ilk hamleyi atmak cesaret istiyordu.

-

Gece biraz ateşimin çıktığını hissediyordum kimseye söyleyemedim, söylemek istemedim. Çünkü söylersem sadece bir ilaç verip geri yatıracaklarını biliyordum. Belki de öyle değildi ama ben ailemden bu şekilde görmüştüm.

Öksürmeye başladığımda kendimi yastığıma gömdüm. Sanırım kız fark etmiş olacak ki kafasını kaldırıp bana baktı. Beni fazla görememesi için yorganın altına iyice girdim. Ama anlamış olacak ki yorganını üstünden ittirip yanıma doğru yürüdü.

Baş ucuma geldi ve tatlı masum yüzü ile.

"İyi olduğuna emin misin, bir sorun varsa söyleyelim." dedi.

O kadar güzel bir kızdı ki bir süre yüzüne bakarak dona kalmıştım.
Elini sallamasıyla kendime geldim.

"İyi misin diye soruyordum ama?"

Ne cevap vereceğimi bilemiyordum. Tam ağzımı açacak iken elini anlıma koydu. Fazla soğuk olmayan eli anlıma değmesi ile vücudumda hafif bir titreme meydana geldi.

"Ateş gibi yanıyorsun, neden söylemedin. Hemen görevliye çağırıp geliyorum biraz bekle."

Tam yataktan kalkacakken kolundan tutarak onu durdurdum. Biraz kısık sesle konuşarak.

"Lütfen." diyebildim.

Kız anlamamış olacak ki sadece bir koluna bir de yüzüme bakıyordu. Durumu fark edip kolunu bırakırken tekrar konuşmaya başladım.

"Lütfen, kimseye söylemeni istemiyorum. Kendim halledebilirim. Hadi sende yat sabah erken uyanmamız gerekiyor."

Sadece gözlerimin içine bakıyordu, siyah incileri o kadar güzel parlıyordu ki içinde kendimi kaybetmiş ve sanki bulutların üzerinde uçuyormuşum gibi hissediyordum.

Derin bir nefes verdi. Önce yere baktı sonra bana, daha sonra adımları yatak ucuma doğru yöneldi. Oturdu ve söze başladı.

"Bu şekilde durursan durumun daha kötüye gidebilir bir şeyler yapmamız gerekiyor. İzin ver çağırayım?"

Kafamı hayır anlamında sallayarak yataktan doğruldum ve arkama yaslandım. Onun konuşmasına izin vermeden söze atladım.

"Beni düşünme, şimdi hiç bir şey olmamış gibi sadece sohbet etmeye ne dersin? İkimiz de yurtta yanlızız belki arkadaş olabiliriz?"

Düşünceli gözlerle beni ve hareketlerimi izliyordu. Saçlarını geriye attı ve daha fazla üstelemeden

"Peki, ama önce şu çekmecede ki ateş düşürücüyü iç lütfen."

Sesi daha önceki konuşmalarından biraz daha hüzünlü çıkmıştı. Onu üzmüştüm belki de, ya da benim için endişeleniyordu. Bu duyguyu tatmak çok güzeldi daha önce hiç bir kimse tarafından bu kadar umursanmamıştım.

Yatağımdan kalkacakken eliyle dur işareti yaptı. Ayağa kalkıp bir bardak su ve hapı getirdi. Teşekkür edip hapı ve suyu aldım, İkisinide içtikten sonra bardağı ona vermedim, bardağın soğukluğu çok iyi geliyordu.