ÖNCELİKLE BU KİTAPTA MANTIK YA DA KURAL ARAMAYIN :))
NİLAY : Bak Burak arıyor onunla konuşmam lazım o yüzden kapatıyorum.
B: Şu an yalan söylüyorsun Burak'la konuşmayacaksın beni başından atmaya çalışıyorsun.
NİLAY: Hayır yalan söylemiyorum hem ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
surenburak: O bakışın beni benden alıyor❤ @beyza_ssuren
ege_tunay1 ve 598 diğer kişi beğendi
"Yorumlar devre dışı bırakılmıştır"
****
Beyza ve Burak özlenmiştir dedim ve attım, bu bölüm neler olacak acaba? Haydi okuyup öğrenelim Zuzular!
***
BURAK'IN ANLATIMIYLA...
Koştum, ne olduğunu, bu arayanın kim olduğunu bilmeden, sadece koştum. Ona koştum Beyza'ya. Kapının önüne geldiğimde kapıyı çaldım alacaklı gibi, birşey olacakmış gibi, oğlum güvendeydi evet, ama Beyza bu evde tek oldukça güvende değildi biliyordum.
Bekledim, bekledim ama kapıyı açmadı. Bu sefer, duvardan atlayarak arka bahçeye gittim. Şansıma arka kapı vardı, oradan içeri girebilirdim. Kapıyı açtım ve içeri girdim, mutfaktan merdivenlerin yanına gelmiştim, Beyza elinde telefonla arkasını dönük bir şekildeydi, elimle omzuna dokundum yavaşça o an keşke bunu yapmsaydım dedim, kafama sert birşey gelmişti ve bemim gözlerim kararıyordu.
****
BEYZA'NIN ANLATIMIYLA...
"Korkma, arkanı dön" bu hayatımda korktuğum ve bu korkuyu iliklerime kadar yaşadığım tek an olabilirdi. Ya katil, ya da bir sapık vardı arkamda. Korkuyordum ve arkamı bir türlü dönemiyordum. Birden omzumda bir el hissettim, elimde sadece telefon vardı, ve sert birşey bulmam imkansızdı. Tek çarem olan telefonu sıkıca kavradım ve bir hışımla telefonu fırlattım.
Şok, şok, şok bir şok daha! Telefonu fırlatıp kafasını yardığımı tahmin ettiğim kişi ne bir sapıktı ne de bir katil.
"Buraak!" dedim yere yığılırken. Tutmaya çalışıyordum ama sadece düşüşünü hafifletmiştim onun o kadar.
"Başın! Ba- başın kanıyor, hastaneye gitmeliyiz!" dedim. Denedim defalarca ama onu yerden kaldıramıyordum, o yüzden tek çarem ambulans çağırmaktı.
Ambulansa geldi, şu an bir hastane odasındayız. O uyuyor, uyanmasını bekliyorum. Burak kendi yaptığı şakanın kurbanı oldu. Biraz daha yaratıcı bir plan olsaymış keşke!
***
"Durumu şu an iyi, kafasına dikiş atıldı, geçmiş olsun"
"Sağolun"
Burak gülüyor ve bana dik dik bakıyordu, bense kafamı pencereye çevirmiş ara ara çaktırmadan ona bakıyordum.
