grafomani

1891

.10.10.

yıllar geçti.

dokuz kasımdayız. isabelle ölmek kelimesini uyutulmak olarak yumuşattı ve bil ki beni yarın uyutacaklar marie.

bir daha uyanmayacağım.

ya sen marie, ben öldükten sonra kiminle uyuyacaksın?

paris'i özledim. isabelle yarın paris'e gideceğimi söyledi. eyfel'i izleyeceğiz. karından ayrılmışsın, sarılmışız.

en güzel bana gülümsedin marie. beni yarın uyutacaklar ve göz kapaklarımda o naif gülüşünün son nüshasıyla yitip gideceğim.

ben rimbaud'yum ve sen verlaine'sin. ismimin başında zavallı bir jean-arthur taşıyorum ve sen her zamanki paul marie'sin.

ve sen, benden nefret etmedin hiç. etseydin ne de kolay olurdu geceleri sensiz uyunması.

masum bir isteğim vardı, seni kollarımla son bir kez sarmak.

beni yarın uyutacaklar marie, bir ayağım yok. koşup da sana bir kez daha sarılamadım. yirmi iki yıl geçti seni o kapı pervazında gördüğüm günden bu yana.

hatıralarımda hâlâ o kapıda beni izliyorsun. gri pantolonun ve beyaz gömleğinle ilk günkü gibi güzelsin.

theodor bacaklarımı kırmalıydı, o gece ilkin ben değildim.

benim ilk şiirimi sen bastın, son şiriimi de sana yazdım marie. şiirlerimi çok severdin, benden daha iyi okurdun onları. kurduğun her cümlede uzanıp da o dudaklarından öpmek isterdim. ölümden korkardın, ölümden korkardım. oysa sevişirken nasıl da bir mevta gibi nefessizdik marie, korkardık.

beni yarın uyutacaklar, bana bir şiir daha oku bu gece.

kendi şiirin olsun, bir başkası için okunmamış. aslında hiç yazılmamış, dudaklarında hayat bulmuş ve yalnız bir kişiye söylenmiş. ben uyanmamak üzere yattığımda bu yatağa, yalnızca ikimizin kulakları duymuş olsun o serenadı. olur da kesilmiş bacağım ayaklanıp da gelirse buraya, o bile duyamasın. en son senin öpüşünle yıkanmış zihnim yalnızca bizi konuşsun.

benim hiç kendi kitabım olmadı marie, izin ver de satırlar bizi konuşsun.

hâlâ korkuyorum ölümden ve sen beni tanıyorsun.

yıllar geçti marie.

rüyalarımda hâlâ kendi çığlıklarımı duyuyorum.

dün gece bacağımdaki son sargıyı çıkarttım.

paris eskisi gibi güzel mi?

beni yarın uyutacaklar marie, sana bu mektubu ikinci ismine sığınarak yazıyorum.

henüz kimseye ilk adının paul olduğunu söylemedim, bilirsin seni seviyorum.