BTS Oneshots (ROS) [Book I]- COMPLETED

• 10 • Your Eyes Tell

C H A R A C T E R:
Namjoom Kim
Hoseok Jung
Seokjin Kim
Erika Loraine as Yoon Nayoung

Nayoung's POV

"Nayoungie~" Rinig kong tawag ng isa sa mga bestfriend ko.

"Ne? Hobi-ssi?" Sagot ko habang kumakapa.

"Yah. Don't move. Ako na pupunta sayo. Madapa kapa." Paalala nya.

Kumakapa ako. Kasi kaylangan, he take care of me because I'm blind. Yes, you read it right. Bulag ako.

Everything and everywhere for me is darkness.

"Mesmerizing anything? Nagugutom kaba?" Tanong nya.

"Nothing Hobi-yah. I'm just so thankful kasi may kaibigan akong katulad nyo ni Joonie. Hindi ko kayo pamilya sa dugo but in heart. Kahit pabigat ako sa araw-araw nyo." Hindi ko maiwasang isipin na sana pinabayaan nalang nila ko.

Para masaya sila sa sarili nilang buhay.

"Haist. You know, I've told you this many times Nayoung. Masaya kong alagaan ka. And I will never regret this okay? Kaya wag kang mag-alala." Then he tap my head.

I wish I could see them both, while smiling and laughing. But I think it will remain just a dream.

I don't even know if there eyes is color brown or black. What their nose looks like.

"By the way Nayoung. We have a new neighbor. Magkakaroon ka na naman ng kaibigan." Masaya ko tungkol doon pero magkakaroon na naman ako ng kaibigan tapos hindi ko naman nakikita.

"Stay here okay? Bababa lang ako sa basement." Paalam nya.

Nawala na ang presensya nya.

Tumayo ako at naglakad habang kinakapa ang dadaanan ko sa tulong ng stick.

Naramdaman ko ang malamig na hangin. It seems that, I'm already out of the house.

Iniimagine kong maraming puno. Ninanamnam ang hangin na sumasalubong sakin.

When suddenly, may tumama na kung ano sa ulo ko. And it hurts a lot.

Nabitawan ko pa 'yong stick ko.

"Hey baliw ka ba? Bakit nandyan ka? Alam mo bang anytime mahahagip ka ng sasakyan." Rinig kong sermon ng isang lalaki.

"Hindi ka ba magsosorry? Tinamaan mo'ko!" Sigaw ko.

"Kasalanan mo. Alam mong may bolang paparating tapos hindi ka umilag?" Bigla syang natahimik.

Napansin nya sigurong parang may mali.

"Hoy bakit tulala ka. Kung lutang ka. Pumasok ka sa bahay nyo."

Hindi na ako sumagot. Umupo ako para kapain ang stick ko. Sabay tayo ang talikod.

"S-sandali. Bulag ka?" Napansin mo rin.

"What do you think?" Sagot ko na pabalang. Bwiset lagot ako kay Hoseok nito eh. May bukol na naman ako.

"Wait kaliwa!" Kaya huminto naman ako sa paglalakad.

"Psh. Halika na. Alalayan na kita." Tatanggi pa dapat ako pero alam kong hindi ko rin kaya.

"Nayoung! Sabi ko sa loob kalang. Ikaw sino ka?" Rinig kong inis na boses nya.

"Sorry hobi-yah. Hindi na mauulit."