Graduation na namin ngayon. Hinanap ng mata ko si Mahal. Ayun, katabi pala ni Cienne. Napanganga ako. Ang ganda niya. As in. Sobra. Pero ang lungkot lungkot ng mga mata niya. Kumirot naman ang puso ko ng masilayan yun kaya napa iwas ang ng tingin. Pinigilan ko ang luhang nagtatangkang lumabas at kinuyom na lang ang palad ko. Sana mahintay niya pa ako...
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Tapos na din ang graduation ceremony namin. Na awardan naman ako ng Suma Cum laude. Hinanap ko si Ye. Agad nag tama ang panigin namin.
"Ye!"
"Vic!"
Sabay naming sigaw ng pinalibutan siya ng pamilya niya dagdagan pa ang ibang studyante na nakaharang samin.
"Mika!!!" Sigaw ko.
"Vic!!!" Hikbi niya. Inabot ko ang kamay ko sa kanya. Inabot niya din ang kamay niya. Nakita kong ang kumikinang niyang luha sa pisngi niya.
"Malapit na, Mahal, konti na lang!" Sigaw ko. Malapit na ang kamay namin sa isa't isa ng bigla siyang hinila ni Tita Bhaby.
"VIC!!!"
"YE!!!"
Hindi ko na siya makita. Walang humpay na ang pag tulo ng luha ko at malakas na kabog ng dibdib ko.
"MIKA!!! MAHAL!!!" Sigaw ko. Pero hindi na siya sumagot. Ang papalayong hikbi na lang niya ang narinig ko. Napa upo na lang ako at napahagulgol.
"Vic..." Huli kong narinig bago ako mawalan ng malay ang mala anghel na boses ng mahal ko...
**********
Napamulat ako sa liwanag ng ilaw sa kwarto. Woah. Ang puti lahat. Nasa langit na ba ako?
"Vic, anak?" Narinig kong sabi ni Mama at naramdaman ang maiinit niyang haplos sa pisngi ko.
"M-ma?" Mahina kong sambit. Parang nanunuyo ang lalamunan ko.
"M-ma, tubig p-po." Agad naman niya ako binigyan at pinainom.
"Anak, andito ka sa ospital." Napatingin naman ako sa kanya na nalilito.
"Bakit po?" Kunot noo kong tanong.
"Nahimatay ka kasi kahapon. Sa sobrang iyak mo." Paliwanag nito. Npablikwas naman ako.
"Ma! Si Mika!" Sigaw ko. Kailangan ko siyang puntahan. Hinawakan naman ni Mama ang magkabilang braso ko.
"Ano ba anak! Itigil mo na to!" Pilit kong kumawala sa hawak niya.
"Si Mika! Kailangan niya ko, Ma! Hinihintay niya ko! Kai-"
PAK!!!
Ang nakakabinging sampal ni Mama ang nagputol sa pagsasalita ko.
"Itigil mo na tong kahibangan, Victonara! Hindi ka na niya mahal!" Galit na sabi ni Mama. Umiling naman ako.
"Mahal niya ko. Kailangan ko siyang puntahan." Sabi ko.
"Nababaliw kana ba?! Anak, mahal kita. Ayaw kong nasasaktan ka.." Umiiyak na sabi ni Mama.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Ma, kay Mika lang ako sasaya." Madiin kong sabi sa kanya.
