"I'm your biggest fan
I'll follow you until you love me"
Bu fictionın ilham kaynağı paparazzi by Lady Gaga'dır. Fiction paparazi değil stalker içermektedir.
Bu fictionın Jungkook'u possessive obsessive bir karakterdir. Takıntılı, hastalık derecesind...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cetvelle ölçülerini kararlaştırdığım planı çizmeye başlamıştım. Düzenlediğim çalışma masam, dikkatim dağılmasın diye karanlık bırakıp aydınlatma olarak kullandığım masa lambası, metal bir kül tablası ve sütlü bir kahve ile aklımı toplamaya çalışıyordum. Kısa kollu siyah bir tişört giyip odanın ısısını ayarladıktan sonra projemin başına oturmuştum. Saçlarım karman çormandı. Olmuyordu. 15 cm çizeceğim çizgiyi kafamda dönen Taehyung yüzünden unutup cetvelin son sayısına kadar götürmüştüm. Sonra silmiştim ve tekrar aynı hatayı yapmıştım.
Birkaç dakika sonra evden çıkmam lazımdı. Onunla alışverişe gidecektik. Avm kapanmaya yakın gidelim demişti. İtiraz etmemiştim. Çizgiyi çizdikten sonra gerinip nasıl durduğuna baktım. Gittikçe aşağı doğru yamulan çizgiyi görmemle bir küfür savurarak içtiğim sigarayı kalın kağıdın üstüne söndürüp sinirimi çıkardım. Sonra evi yakabilme olasılığımın verdiği göt korkusu ile tahta cetveli turuncu minik halkaya üst üste vurdum. Uçmuştum. Kendimde değildim. Bu teklifi cidden beklemiyordum. Neyin peşindeydi anlamıyordum.
Kıvılcımların söndüğüne emin olduğumda kalkıp banyoya gitmiştim. Saçlarıma çeki düzen vermek için ellerimi içinden geçirip çok az sprey sıktım. Hala düzgün değildi ama idare eder diyebileceğim bir görüntüsü vardı. Siyah cap şapkayı takıp saçlarımı kapattığımda düzgün bir görünüm elde etmiştim. Burnumdaki varlığını unuttuğum deliğe incecik piercingimi taktım. Tişörtümden memnundum. Üzerine soğuk hava için koyu renkli bir gömlek giyip onun da üstüne siyah şişme montumu giydim. Cüzdanımı, telefonumu ve araba anahtarımı alıp garaja girdim. Bizim markanın arabalarını es geçerek her zaman kullandığım Mercedes-Benz markalı arabama bindim. Bazen bu konu hakkında babama karşı hafif mahçup hissediyordum. Kendi paramı kazanarak kendi hakkımla bir araba almak istemiştim. Bunu bizim markanın arabalarından seçsem yine kendime para ödüyor gibi bir şey yapmaz mıydım? Paradokstu. Araba markası sahibi olmak zordu.
Kime : Kim Taehyung Kendin mi gelirsin yoksa seni alayım mı? Alacaksam konum atmalısın.
Kimden : Kim Taehyung Avmdeyim.
✨ ✨ ✨
Arabayı otoparka park ettikten sonra avm asansörüne binip bana söylediği kata çıktım. Bu durumda olmamızı hala tuhaf karşılıyordum. Bana numarasını verdiğinde zaten rehberimde olduğunu görmemesi için soğuk terler dökmüştüm. Güzel çekik gözlerine bakıp neden bunu istediğini sormuştum. Omuzlarını silkip fotoğraflanmanın ona güzel hissettirdiğini söylemişti. Bu bile günlerce iştahımı kesecek kadar heyecanlandırmıştı beni. Her şeye sahiptim. Yoksun kaldığım hiçbir şey yoktu.
Taehyung hariç. Ona karşı olan duygularım bazen anneme olan sevgimi geçiyordu. Geçen sene bunun bana zarar verdiğini düşünüp birkaç kişiyle olmayı denemiştim. Olmuyordu. Onda olan şey kimsede yoktu. O güzel gülüşü sadece bir maske olsa, arkasında en korkunç canavarı barındırsa bile yine ona hayran olurdum. O asla yeri dolmayacak biriydi. Onunla olma arzum o kadar fazlaydı ki özel hayatını taciz etmek bile bana doğru geliyordu. Yeter ki onu biraz daha görebileyim diye bir uzvumdan vazgeçebilirdim.
