The Difference Of Our Misery

Chapter 11

Sorry

After ng napaka awkward naminng lunch ay dumeretso agad kami ni Mace sa kwarto niya para magbihis at maligo, at dahil nauna akong matapos sakanya nag paalam na akong mauuna na ako sa dance room nila pero dahil wala pa naman doon si Atlas sa katabing kwarto ng Dance room nila pumunta sa music room.

Pumasok ako sa music room nila at bumungad sakin ang tahimik at malinis sa lugar dahil hindi modern ang style ng bahay nila Mace ay ganon din pati ang mga gamit hanggang sa mga instrumento.

Halos lahat ng innstrumento ay andito pero ang nakaagaw ng pansin ko ay ang kanilang piano kulay cream ito hidi gaanong kadami ang mga ukit nito pero sigurado akong luma na ito hindi ko alam kung anong style ito perompalagay kko ay french style.

Nakatapat ang piano nila sa malaking bintana kaya dineretsi ko ang lakad at umupo sa harap ng piano pinundot ko ang isang piyesa at narinig itong tumunog napangiti ako dahil gumagana pa ito, bata pa lang kami ni kuya ay  nanhilig kaming mag aral ng kung ano anong instrumento at sa piano ako unang napamahal.

Tuluyan konang tinipa ang mga piyesa ng piano para sa instrumental part ng kantang pink skies, halos palaki ng palaki ang ngiti ko sa labi habang tinutugtog ko ang kantang ito.

we can work it out 

you and i are meant to be toghether

this is how its suppoesed to feel, im in love how this feels

Napasabay narin ang akinng katawan habang nakangiti s pagtipa ng bawat piyesa ng piano, soft ang boses ko at kay kuyanaman ay malamig naman namin kay momy ang galing sa pagkanta okay naman  ang boses ni daddy pero hindi siya mahilig kumnta.

get  ya under pink skies

i know exactly where we should go

cause i love the way your green eyes mix with that malibu indigo

talking under pink skies i think our hearts are starting to show

that its better you and i, under pink skies

Tuloy pa din ang pag tutog hanggag sa makaramdam ako ng presensya at dalawag matag nakatigin saaki, tumiginn ako sa may pint, and there i saw his different pairs of eye colors .

Hindi ko alam ag gagawain ko, iiwas ko ba ang tingin ko o lalaban ang mata niya sa pakikipagtitigan saaakin, i can't explain how his eyes always  made me freeze like this. Laging merong kakaiba sa mata pagdating saakin kung saan nagagawa nitong gawing blangko ang aking isip at hindi malaman kung paano gagalaw.

I smile at him, because i really dont know what to do.

he just raised his eyebrow at me. sungit talaga ng dating niya. I smile at my own thought.

Atlas is walking towards me, I did not know what to do, so in my panic I stood up and he was even surprised, he gave me an astonished face. I just smile at him out of embarrassment.

Magkaharap na kami ngayon at eto na naman ang malikot kong mata, hindi ko maiwasang hindi talaga hangaan ang napaka perpekto niyang ilong ang kanyang labi na napakalambot tignan, and  of course his beautiful eyes even though they are different color, hindi ito naging hadlang para sa kanyang perpektong muka.

Agad kong iniwas ang mata ko dahil ng huling beses kong tignan ang kanyang muka ay may nasabi ata akong hindi maganda, buti nalang naalala ko at ngayon hihingi na ako ng pasensya sakanya. Tumingin ang sa piano at tumukhim.