The Difference Of Our Misery

Chapter 2

Hot

"Leora! Wake up! Wake up!"

Sigaw saakin ni kuya, ang aga aga sigaw ng sigaw.

I groaned.

Ganito siya tuwing umaga basta basta papasok sa kwarto ko at gigisingin ako, nakaupo siya ngayon sa kama ko at niyuyogyog ako.

Nang hindi ko siya piansin nilapit niya ang muka niya saakin ang hinalikan sa ibat ibang parte ng muka ko, lalo naman akong nairita.

"Ano hindi kapa gigising?"

Tuloy pa rin siya sa paghalik saakin, unti unti kong iminulat ang aking mga mata habang naka kunot ang noo, itinulak ko siya para bahagyang lumayo saakin.

"Im awake, kadiri ka! Nag toothbrush kana ba?"

"Ofcourse! Hahalik ba ako sayo kung hindi? Edi umiyak kana?"

Tinawanan kona lang si kuya, yes, i was that soft kaya lagi akong inaasar ni kuya, but he never ever make me cry, the last time i cry because of my classmate when i was grade seven, the boy bully in our class throw a pen at me while i was reporting. He said i was too noisy because he's sleeping.

Agad tinawag non ni Mace si kuya, naabala ang klase nila kuya noon dahil kay Mace, agad na tumakbo si kuya sa room namin at dumeretso saakin, tinanong niya kay Mace kung sinong may gawa at tinuro ni Mace ang kaklase kong lalaki, nang tignan namin ang kaklase kong lalaki takot na takot siya kay kuya halos mamutla na din pero walang pakielam si kuya dirediretso siyang lumapit sa kaklase ko at sunod sunod na sinuntok. Dumudugo ang ilong, may sugat sa gilid ng kilay, at putok ang labi nang kaklase ko ng tumigil si kuya in short hindi niya tinigilan hanggat hindi duguan, kahit isa walang umawat non, gulat din siguro sa nangyari.

"No one.....no one.. have the right to hurt her, try to hurt my sister again and you'll bleed more than that" nanginginig sa galit na sabi ni kuya, simula non halos lahat natakot nang lumapit sa akin, suspended si kuya non ng isang linggo pati na rin ang nang bully saakin, buti nga di siya na kick out non e.

I know, i know siguro maarte ako? Ayoko ng may taong ganona ng turing saakin, pakiramdam ko may mali akong nagawa ng mga oras na yon kaya lalo akong naiyak, i was that soft. I was always positive to the people around me, and mybe that's one of the reason why they call me light sometimes.

"Maligo kana, malalate ka, I'll wait for you down stairs for breakfast"

"Aryt, kuya."

Lumabas na si kuya sa kwarto, ako naman naligo na agad at nagbihis na agad nang uniform namin, it's white blouse white a  small simple cute navy blue ribbon on neck, meron ding logo ng paaralan namin sa kaliwang bahagi ng blouse and white pencil skirt like the nurse in hospital wear, with white shoes, ganito ang uniform sa kurso na kinuha ko, may sariling ospital din kasi ang paaralan namin kaya halos pareho lang ang uniform nila saaming mga nag aaral palang ng medicina ang pinagkaiba lang at may ribbon ang aming blause, samantalang V-neck naman ang mga nag ttrabaho sa ospital pero hindi naman ganoon kalalim at may tatlong butones din ito, samantalang ang uniform namin ay may apat na butones.

Naglagay ako ng konting powder ang lipbalm sa aking muka at labi, hindi ako masyadong nag lalagay ng make-up dahil sabi ni Mommy hindi babagay sa features ko, tama lang ang kapal ng aking kilay konting ayos lang dito ay maayos nang tignan, mahahaba ang aking pilikmata sakto lang din ang kapal nito, the color of my eyes are very light green pero kung sa malayo mo ito titignan mukang light blue ang mga ito, sakto lang din ang tangos ng aking ilong katulad ng kay kuya, and  got a drooping lips like Mommy.