"Seantal, anak tanghali na! Hindi ka pa ba nagugutom?" sigaw ni mama na kanina pa kumakatok sa pinto ng kwarto ko.
I'm still lying in my bed, it's already 2:30 in the afternoon but I don't feel like moving and getting up in bed. I just want to stare the ceiling like it can give me anwers to my problems. I don't know if mama has an idea of my actions right now but it's not my concern at the moment. I haven't slept last night and I think it's because my conscience is bothering me to death! Talo ko pa atah ang isang criminal na nakapatay at nag-iisip ng paraan to escape from the crime.
"Seantal! I'm worried, naitext ko na si Rielle but he's not responding to my texts. Nag-away ba kayo? Dahil ba ito kay Tovy?" sunud-sunod na naman na tanong ni mama.
"Anak answer me! Or else I'll call your papa." banta pa ni mama. Automatic na napatayo ako at tumakbo papunta sa pinto at agad na binuksan iyon. Takot ko lang talagang malaman ni papa ang mga pangyayaring ito. Ayokong isipin ni papa na mas inuuna ko ang mga ito kesa sa pag-aaral. Nakita ko naman ang alalang mukha ni mama pagkabukas ko ng pinto ng kwarto.
"Akala ko ano ng nangyayari sayo. Ano bang problema mo? Look at you, parang hindi ka natulog." saad ni mama habang nakahawak sa magkabila kong balikat.
"Ma, okay lang po ako. Wag na po kayong mag-alala." mahina kong sabi habang nakayuko. Wala akong mukhang maihaharap kay mama.
"Seantal May Ryuchumi, hindi ko gustong nagkakaganyan ka. Ang bata mo pa, para seryosohin ang mga bagay na yan." pagalit na saad ni mama. Hindi parin ako na-imik but there's a part of me na sumasang-ayon sa sinabi ni mama. Masyado pa nga sigurong maaga.
"Let's go, kumain ka na at mamaya lang ay pupunta na papa mo dito." agad naman akong napatingala kay mama. Sinabi na ba niya kay papa?
"Wag kang mag-alala, di ko sinabi no! Susunduin niya lang tayo dito para makalipat na sa bago nating bahay." sabi ni mama na ngayo'y naka-akbay sa akin habang pababa kami sa hagdan papuntang dining area.
"Kaya mas mabuti pang pagkatapos mong kumain dito ay ayusin mo yang sarili mo pati yung importanti mong mga gamit para maisabay na natin."
"Ok po ma."
"Mabuti naman at nagsasalita ka na. Mahirap din yung ako lang yung nagsasalita akala ko tuloy puno yung kausap ko." biro ni mama sa akin. Si mama talaga!
Pagkatapos kumain ay nagmadali na akong inempake ang mga gamit ko, saka naligo at nag-ayos. Hihikab-hikab pa ako ng matapos ko ang mga ginagawa. Saka naman narinig kong tumunog yung phone ko, agad ay tiningnan ko kung ano yun. 25 missed calls and 30 messages coming from : Rielle- 1 missed call, Tovy- 21 missed calls and 28 messages, Zyrene- 3 missed calls and 2 messages. Hindi ko pala namalayan, kanina pa pala tumutunog yung phone ko. Yung narinig ko kaninang tunog ay sign pala na naglolowbat na yung phone ko. Kaya nag-charge muna ako habang tiningnan yung messages nila. Una kong nabasa ay ang kay Tovy and it says :
"I'm sorry for what happened last night."
"Galit ka ba sa'kin?"
"Reply ka naman."
"Please answer my call."
Pabalik-balik lang ang mga messages na yun ni Tovy. Gusto kong matuwa kasi hindi naman pala galit si Tovy sa ginawa kong pagpili kay Rielle kagabi, imbes ay siya pa ngayon ang nagsosorry. Pero hindi ko rin magawang ngumiti dahil alam kong labis kong nasaktan si Rielle.
Binasa ko naman ang text na galing kay Zyrene, it says :
"Seantal can I talk to you?"
"Seantal I really wanted a friend right now, please reply."
BINABASA MO ANG
MY HANKY MAN
RomanceNaniniwala ka ba na ang taong magbibigay sayo ng panyo ay siya ring magpapa-iyak sayo? Pano naman kung iyakin talaga ako at ang mga ibinibigay niyang panyo ang pamunas sa luha ko? May sense pa kaya ang paniniwalang yun?
