ကြ်န္မနာမည္ လင္းလြန္းေန
ကြ်န္မမိဘေတြက အိမ္ေထာင္ကြဲေတြပါ
ကိုယ္စီေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳထားၾကတယ္
အဖြားရွိစဥ္ကေတာ့ အဖြားကကြ်န္မကိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ႔တယ္
ခုအဖြားမရွိေတာ့
ကြ်န္မဘဝကို ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ေရွ႕ဆက္ေနတယ္
ကြ်န္မဝါသနာအသက္ေမြးပညာက
ဓာတ္ပံုရိုက္ျခင္းပါပဲ
အလုပ္ပိတ္ရက္မ်ားတြင္ လင္းလြန္း တစ္ေယာက္
သူငယ္ခ်င္းအိမ္ ဂစ္တာသြားတီးေလ့ရွိသည္
ဒီေန႔ပိတ္ရက္မို႔ ဂစ္တာတီးျပီးအျပန္ ေက်ာက္ကုန္း ေဘာက္ေထာ္ဘက္ျခမ္းက လမ္းေလးတစ္ခုတြင္ ဂစ္တာေလးကိုင္ရင္းလမ္းေလ်ွာက္ေနစဥ္
''ဟာ ကားလမ္းမအလည္မွာ ကေလးေလး
တစ္ေယာက္ပါလား ပိစိေလးပဲရွိေသးတယ္
ကေလးေလးတစ္ေယာက္ပဲ မိဘေတြလဲမပါဘူး"
ထိုစဥ္ အရွိန္မေလ်ာ့ပဲေမာင္းလာေသာ ကားတစ္စီး
ကေလးေလးကို တိုက္ေတာ့မည့္အခ်ိန္
''ဗ်င္းးးးး''
''ဟာ ကေလးေလး ''
လြန္း တစ္ေယာက္ေျပးရျပီေလ
လြန္း ကေလးေလးကို
ကားေရွ႕ကေန ေျပးျပီး ဖမ္းဆြဲလာလိုက္သည္
''ကြ်ီ ''
ကားကေတာ့ ရပ္ေတာင္မရပ္ ေမာင္းေျပးသြားသည္
''ေတာ္ေသးေပါ့ကေလးရယ္
အဖမ္းျမန္ေပလို႔ေပါ့
သားသား ေမေမေရာ''
ကေလးေလးက စကားမေျပာတတ္ေသးဘူး
ထင္သည္
''သား သား အမေလးေလး သားေလး''
မ်က္ရည္မ်ားနွင့္ေျပးထြက္လာသည္႔အမ်ိဳးသမီး
တစ္ဦး ကေလးေလးရဲ႕ အေမဟုထင္ရသည္
မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ရင္း
''ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ညီမေလးရယ္''
''ရပါတယ္အစ္မ ဖမ္းမိလိုက္လို႔ ေတာ္ေသးတယ္''
''ညီမေလးေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္
သားေလးကညီမကယ္တဲ႔အသက္ပဲရွိေတာ့တယ္''
''ရပါတယ္ အစ္မရယ္ ကေလးကိုေတာ့ လႊတ္မထား
နဲ႕ေနာ္ ေဘာက္ေထာ္ကသိတဲ႔အတိုင္း ကားေတြက
တဗ်င္းဗ်င္းနဲ႕ေလ
ခုၾကည့္ ေမာင္းေျပးတာ တာဝန္မဲ႔လိုက္တာ''
BẠN ĐANG ĐỌC
နေကြတ်ချိန်
Lãng mạnကိုက ေန မင္းက လ တို႔ႏွစ္ေယာက္ဖူးစာက မဆံုႏိုင္ေပမဲ႔ တို႔ႏွစ္ေယာက္အတူဆံုနိုင္တဲ႔ အခ်ိန္ေလးေတာ့ရွိတယ္ အဲ႔တာက ေနၾကတ္ခ်ိန္ ေလ ကိုက နေ မင်းက လ တို့နှစ်ယောက်ဖူးစာက မဆုံနိုင်ပေမဲ့ တို့နှစ်ယောက်အတူဆ...
