'ေသာ္တာ'
'ရွင္'
လြန္း ႏူးညံ႔လြန္းတဲ့ခ်စ္သူလက္ေလးကို
ဖြဖြကေလးကိုင္ရင္း
'ဒါဆို တို႔ေတြ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားျပီေပါ့ေနာ္'
'အင္းေပါ့ လြန္းကလဲ ေသာ္တာ့ကိုခ်စ္တယ္
ေသာ္တာကလဲ လြန္းကိုခ်စ္တယ္ေလ'
'ေပ်ာ္လိုက္တာကြာ ရွက္လဲရွက္တယ္
ေသာ္တာက လြန္းရဲ႕အခ်စ္ဦးပဲသိလား
လြန္း အဲ႔လိုမခ်စ္ဖူးဘူး'
ေသာ္တာ့ရဲ႕ ပထမအခ်စ္မျဖစ္ခဲ႔လို႔ စိတ္မေကာင္းပါ
ဘူးရွင္ရယ္ ဒါေပမဲ႔ရွင့္ကိုေတာ့ ေသာ္တာအရမ္း
ခ်စ္တာပါ
'လြန္းကို စေတြ႔တဲ႔ေန႔ကေလ'
နားေထာင္ခ်င္ေနတဲ႔ လြန္းတစ္ေယာက္ျပံဳးျပရင္း
'အင္းေျပာျပပါဦး
အဲ႔တာဘယ္ေန႔ေလာက္ကလဲ
လြန္းသိခ်င္လြန္းလို႔ ေသေတာ့မယ္'
'အဲ႔ေန႔ကေလ လြန္းက လမ္းမေပၚကကေလးေလးကို
ကားတိုက္မလိုျဖစ္ေတာ့ ေျပးဖမ္းတာေလ
လြန္းကိုေသာ္တာျမင္လိုက္တဲ႔အခ်ိန္
ေသာ္တာ့ရင္ထဲ ေႏြးခနဲျဖစ္သြားတယ္'
'အင္း လြန္းကေလးေလးကို ဖမ္းလိုက္တဲ႔ေန႔
လြန္းမွတ္မိတယ္ လမ္းမမွာဘယ္သူမွမရွိတာ
ေသာ္တာကဘယ္လိုျမင္လဲ'
'အဲ႔ေန႔က ေသာ္တာ ျခံထဲကေစာဆင္းတာ
ျခံထဲကေနျမင္လိုက္တာ'
'အဲ႔ေန႔ထဲက ဒီကရွင့္ကိုခ်စ္တာ
လြန္းအိမ္ျပန္တတ္တဲ႔ ညေနဘက္အခ်ိန္ဆိုလဲ
ျခံထဲဆင္းျပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ရတာ အျမဲပဲ'
'wow အဲ႔ေလာက္ေတာင္လား
ဒီေကာင္မေလးကို ခ်စ္လိုက္တာ'
'လြန္းကေရာ ဘာလို႕ ဒီလိုwheelchairေပၚက
ေကာင္မေလးကိုခ်စ္ရတာလဲ'
'သိခ်င္တယ္ေပါ့'
ေသာ္တာေခါင္းေလးျငိမ့္ရင္း
'အင္း'
လြန္း ေသာ္တာ့ကိုေကာက္ခ်ီလိုက္ျပီး
လြန္းရဲ႕အလုပ္ခန္းေလးထဲေခၚသြားလိုက္တယ္
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ လြန္းခံုေလးေပၚေပးထိုင္
လိုက္ျပီး
'ဘာလို႕ခ်စ္လဲေတာ့မသိဘူး
ဒီပံုေလးကိုေတာ့ မၾကည့္ရရင္ေတာ့ ညဘက္
အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး'
YOU ARE READING
နေကြတ်ချိန်
Romanceကိုက ေန မင္းက လ တို႔ႏွစ္ေယာက္ဖူးစာက မဆံုႏိုင္ေပမဲ႔ တို႔ႏွစ္ေယာက္အတူဆံုနိုင္တဲ႔ အခ်ိန္ေလးေတာ့ရွိတယ္ အဲ႔တာက ေနၾကတ္ခ်ိန္ ေလ ကိုက နေ မင်းက လ တို့နှစ်ယောက်ဖူးစာက မဆုံနိုင်ပေမဲ့ တို့နှစ်ယောက်အတူဆ...
