Yaşamak için bir kalbe ihtiyacım var, nefes almak için bir bedene.
Öküzlerin yer aldığı dünyaya aittim. Hâyâllerim yoktu çünkü ölecektim, ailem yoktu çünkü ölmüşlerdi ama her zaman yanımda olan dostlarım vardı.
Burası hastalıklı hayatların yeniden y...
Şarkı önerin için çok teşekkür ederim kitap-delisiii_ gerçekten bu şarkı kesinlikle Mina'nın, bende severim bu şarkıyı ama aklımdan çıkmış, hatırlatıp, önerdiğin için tekrar teşekkürler :')
Bu bölüm de senin olsun <3
Herkese merhaba :)
Yeni bölüm sizlerle keyifle okuyun, umarım beğenirsiniz. Yorumlarınızı eksik etmeyin okuması çok güzel <3 Bazı şeylerin ortaya çıktığı bir bölüm oldu, yavaş yavaş ortaya çıkıp her şey netleşecek ve biliyorum Alkan'ın hayatını da merak ediyorsunuz, merak etmeyin onun hayatına da gireceğiz.
Güzel bölümlerde olacak, ağlayacağımız, hüzünleneceğimiz, sinir olacağımız bölümlerde olacak ama yeter ki bölümler ilerlesin :)
Bu bölüm de dolu dolu, anlamlı ve güzel bir bölüm oldu ben çok beğendim umarım sizde beğenirsiniz, yorumlarda buluşalım :')
Şarkılarınızı bırakmayı unutmayın, düşüncelerinizi paylaşmayı da <3
Doya doya okuyun canımın içleri :')
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu sefer küçük Mina ve küçük ayıcığı Şaki'yi koyalım buraya :')
Haydi şimdi bölüme ✨
🌕
Bölüm On Üç: "KİTABEVİ."
Vicdan ve merhamet.
Bu ikisi öyle bir şey ki size onca haksızlıklar yapsa da, kalbinizi de kırsa hem yardıma koşuyor hem de bir şey olacak mı diye üzülüyorsunuz. Vicadınınız sızlıyor, merhamet edip üzülüyorsunuz o yüzden bir insanda olması gereken ilk şey vicdan diğeri ise merhamet, bu ikisi de varsa en ufak bir şey için bile birini kırmaya korkarsınız eğer yoksa her şey beklenir, aklınıza gelen her şey. Mesela kendi altı yaşlarında ki kızına tecavüze yeltenen adam. Ve bunun gibi tüm kadınlara yapılanların niceleri. Bunlar aklıma gelip, sosyal medya da gördükçe adamlardan iğreniyor, her biri için idam istiyorum ve neredeyse bütün adamları o adamlar gibi sanırdım.
Sanır-dım.
Ama artık sanmıyorum çünkü yanıldım, herkes babam veya o adamlar gibi değildi. İlk önce erkek dostlarım ile anladım ama en büyüğünü onun sayesinde anladım.
Alkan Kılınçoğlu.
Adını anarken bile dudaklarımda gülümseme oluşuyor. Kalbi ve insanlığı o kadar iyi ki, bu birlikte geçirdiğimiz zamanlarda onu çok iyi tanıyordum, hatta belki de ondan bile daha çok tanıyordum onu, bununla birlikte ona doğru da çekiliyordum tabii. Daha önce yaşamadığım duygulardı, adını bilmediğim, şahit olmadığım duyguları bir bir bana yaşatıp adını öğrenmeme fırsat veren adamdı. Aşkın tanımına bir kez daha bakmak geçse de içimden, bakmak için kaç defa yeltensem de kendimden ve kalbimden emin olmadan bakmak istemiyordum. Kalbimden emin olduğumda bakacak eğer ona bir şey besliyorsam bunu ona da söyleme kararı almıştım. Onu düşünmek bir kelime ile anlatılıp bitmiyordu. Sıkıntılı bir nefes bırakıp başımı cama yasladım, akmak isteyen göz yaşlarıma dayanamayarak izin verdim.
