«ហើយគ្រាន់តែនឹកក៏ជេបងដែរហ៎ កូនអ្នកណាក៏ឈ្លើយម្ល៉េះ?»ថេយ៉ុងញញឹមហើយអោបរឹតជុងគុករឹតតែណែនដោយក្តីនឹងរលឹក លើកទ្រភ្លៅទាំងគូរបស់ជុងគុកនឹងដៃហើយលើកពគេឡើងបិតទ្វារបងដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះ។
«សួរភ្លឺៗធ្វើអី គេអោបមានន័យថាគេនឹកហើយ»ជុងគុក និយាយលឺង៉ុលៗទាំងមុខខ្ទប់នឹងទ្រូងទូលាយរបស់ថេយ៉ុង
«ហីយ៉ា មិននៅជាមួយតែពីរ បីថ្ងៃកាចអីម្ល៉េះ លេបថ្នាំខុសម៉ោពីណាអ្នកម៉ែ?»ថេយ៉ុង ដាក់ខ្លួនអង្គុយលើសាឡុងបន្ទាប់ទទួលភ្ញៀវដោយមានជុងគុកអង្គុយលើភ្លៅ។
«គ្មានស្អីទេ»ជុងគុក ក្រវីក្បាលដកដង្ហើមួយៗឲ្យបានធូរអារម្មណ៍ស្រូបយកក្លិនក្រអូបបែបបុរសៗរបស់ថេយ៉ុងឲ្យបានបាត់នឹកនាខ្លះ គេមានអារម្មណ៍គិតថាគួរតែនិយាយរឿងរូបថតមួយសន្លឹកនោះឬអត់?ប៉ុន្តែគេមិនទាន់ចង់បំផ្លាញបរិយាកាសល្អៗដែលទើបនឹងកើតមានក៏បោះចោលវាទុកមួយឡែកសិន។
«ជុននៅឯណា?»ថេយ៉ុង ក៏នឹកឃើញសួរព្រោះកាលបើមិនឃើញអាល្អិតឆ្មិញកំពូលកូរនោះ រាល់ដងប្រាកដជាមើលតុក្កាតាក្នុងទូរស័ព្ទឬក៏គូសរូបអីមិនខាន។
«គេងលក់បាត់ហើយ»
«ឯងញាំបាយរួចហើយមែនទេ?»ថេយ៉ុង អង្អែលសក់ក្បាលខ្មៅក្រិបទន់រលាស់រលោងរបស់ជុងគុកតិចៗចូលក្នុងម្រាមដៃវែងៗរបស់គេសិតលេងទៅមក។
«រួចហើយឆ្អែតតែម្តង»ជុងគុក ញញឹមអងអែលពោះបញ្ជាក់ថាឆ្អែតណាស់។
«តែបងឃ្លាន!»ថេយ៉ុង ធ្វើមុខស្មើសម្លឹងមើលក្រោមពេលនិយាយឃ្លានេះធ្វើឲ្យជុងគុកជ្រិមចិញ្ចើមឆ្ងល់ ក្រែងប្រាប់គេតាមទូរស័ព្ទថាញ៊ាំបាយរួចហើយមុននឹងមោនឹងមិចក៏ថាឃ្លានទៀត មនុស្សអីញាំច្រើនម្ល៉េះ?
«ឃ្លានអី នើបងប្រាប់ខ្ញុំប៉ុន្មាននាទីមុនថាទើបតែញ៊ាំបាយរួចនឹង?»ជុងគុក
«ឃ្លានព្រោះឯងអង្គុយបែបនេះ»ថេយ៉ុងលោទៅជិតត្រជៀករបស់ជុងគុកហើយនិយាយខ្សឹបៗ ធ្វើឲ្យខ្យល់ដង្ហើមក្តៅៗប៉ះត្រចៀកជុងគុកយ៉ាងរសើបគួរឲ្យស្រៀវក្រញែងខ្លួន។
ជុងគុកឲ្យមើលក្រោមតាមក្រសែភ្នែកករបស់ថេយ៉ុងរួចក៏បើកភ្នែកធំៗយកដៃខ្ទប់មាត់ដូចជាភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ អ្នកណាមិនភ្ញាក់ផ្អើលបើគូថរបស់គេអង្គុយចំលើភាពរឹងមាំរបស់ថេយ៉ុងតែម្តងហើយពេលនេះកំពុងតែខឹងចាក់គេខ្លាំងៗទៀតផង ហេតុតែសប្បាយចិត្តនឹងវត្តមានរបស់ម្ចាស់វាជុងគុកមិនបានចាប់អារម្មណ៍នឹងកូននាគដែលខឹងនឹងគេសោះ។
«ថ....ថេយ៉ុង!»ជុងគុក ហៅខ្សោយៗពេលថេយ៉ុងលូកដៃចូលក្នុុងសាច់អាវស្តើងរបស់គេកាន់ចង្កេះតូចមួយក្តោបនោះនឹងដៃធំៗរបស់ខ្លួនទាញខ្លួនប្រាណជុងគុកឲ្យបានកៀកនឹងនឹងខ្លួន។
«បងនឹកឯង សឺត!»ថេយ៉ុង ថើបលើសៀតផ្ការបស់ជុងគុកថើរៗ ជុងគុកក៏អោបកគេជាប់បិតភ្នែកជិតពេលទទួលអារម្មណ៍ស្រើបស្រៀវដែលខានមានជាយូរនោះមកហើយ។
«ខ្ញុំនឹកបងដូចគ្នា»ជុងគុក ខាំមាត់ខាំកពេលថេយ៉ុងខាំបឺតជញ្ជក់កញ្ចឹងករបស់ខ្លួន ដៃតូចស្រឡូនក៏លើកទៅស៊កចូលសក់ក្បាលពណ៌ទង់ដែងរបស់អ្នកកម្លោះ
ជុងគុកអោបក្បាលទៅបឺតជញ្ជក់មាត់ជាមួយថេយ៉ុងផ្តោះផ្តងគ្នាទៅវិញទៅមកយ៉ាងសុីសង្វាក់ រោលរាល ដៃថេយ៉ុងអង្អែលភ្លៅសខ្ចីដែលគ្មានអីបិតបាំងរបស់ជុងគុកព្រោះតែគេស្លៀកខោខ្លី ឆ្លៀតច្របាច់ម្តងៗព្រោះខ្នាញ់នឹងសាច់ទ្រលុកត្រលុននោះពេក ហើយក៏ទះមួយដៃធ្វើឲ្យស្បែកសខ្ចីប្រែជាក្រហមភ្លាមៗតាមស្នាមម្រាមដៃ។
«ថេ!!!»ជុងគុកក៏ចាប់ដៃថេយ៉ុងពេលគេប្រុងនឹងប្រលេះឡេវអាវរបស់ខ្លួនធ្វើឲ្យថេយ៉ុងធ្វើទឹកមុខមានសំណួរ
«ហេតុអី?»ថេយ៉ុង មានសំឡេងធុញទ្រាញ់លាយអង្វរក ព្រោះគេចង់ឲ្យបានឆាប់ៗគេទ្រាំយូរហើយ
«នេះនៅលើសាឡុងមិនគិតទៅ..បន្ទប់ទេឬ?»ជុងគុកនិយាយអៀនៗដៃខ្ញាំជាយអាវជាប់ធ្វើឲ្យថេយ៉ុងញញឹមនឹងចរិកគួរឲ្យស្រឡាញ់របស់គេ។។
«ហេតុអីធ្វើទីនេះមិនបាន?ហឹម ខ្មាសឬ?»ថេយ៉ុង លើកចិញ្ចើមសួរញេះញោះជុងគុកដើម្បីបានឃើញថ្ពាល់ផ្កាឈូកព្រឿងៗរបស់គេ។
«អឹម!»ជុងគុក ងក់ក្បាល
«មិនអីទេ បងឃើញអស់ហើយគ្រប់កន្លៀតកន្លែងប្រជ្រុយកន្លែងណាក៏ចាំដែរ»ថេយ៉ុង កាន់តែញោះប៉ុន្តែវាក៏ពិតណា គេគឺពិនិត្យរាងកាយនេះសព្វជ្រុងជ្រោយមិនឲ្យចន្លោះកត់ចំណាំគ្រប់ចំណុចទាំងអស់សូម្បីតែមិនសំខាន់។
«មនុស្សរោគចិត្ត»ជុងគុក វៃស្មាគេមួយដៃមុខក្រហមកាន់តែអៀនខ្លាំង។
«បងនិយាយមែនណា៎»ថេយ៉ុង ញញឹមកំហូចហើយនិយាយបង្អូសចុងប្រយោគធ្វើឲ្យជុងគុកសែនខ្នាញ់ចង់តែទាញថ្ពាល់ឲ្យរហែកទេ។
«យ៉ាងណាក៏បិតភ្លើងទៅ»
«បាន» ថេយ៉ុងទាញតេឡេបញ្ជាភ្លើនៅលើតុក្បែរដៃចុចបិភ្លើង ពេលនេះក្នុងបន្ទប់មានតែពន្លឺព្រច័ន្ទដែលចាំចូលតាមបង្អួចបន្តិចប៉ុណ្ណោះ។
ថេយ៉ុងមិនបង្អង់យូរឲ្យខាតពេលវេលាក៏ចាត់ការរបស់ក្រៅខ្លួនរបស់ពួកគេចេញព្រមគ្នា ទុកតែសាច់ទល់នឹងសាច់ រាងកាយពពាក់ពពូនគ្នាទៅវិញទៅមក។ថេយ៉ុងក្រលាស់ឲ្យជុងគុកដេកនៅលើសាឡុងក្រោមទ្រូងខ្លួន អោនថើបមាត់ផ្តោះផ្តងគ្នាយ៉ាងផ្អែមល្ហែម អូសចុះមកក្រោមបង្អស់ មុខសង្ហារបស់អ្នកកម្លោះប្រើច្រមុះស្រួចឈ្លេមឈ្មុឈ្មុលលើភ្លៅខ្ចីដូចបណ្តូលចេក ។
ថើបលើក្បាលពោះរាបស្មើគ្មានក្លាញ់បង្អូសទៅកាន់ដើមទ្រូងរាបស្មើទាំងគូរ ចុងឈើរីផ្កាឈូកក្រមៅ ក្រលាស់អណ្តាតក្តៅសើមមានជំនាញ ធ្វើឲ្យជុងគុកហើបខ្នងពីស្បែកសាឡុង ជើងលើកឡើងគៀវនឹងចង្កេះរាងក្រាស់ខាងលើដៃស្រឡូនអង្អែលលើខ្នងថេយ៉ុងស្រាលៗដោយការត្រេកត្រអា។
«អឹម អ្អាស់!»ជុងគុក ភ្លាត់សម្លេងថ្ងូរជាខ្លាំងពេលដែលកូនបិសាចរបស់ថេយ៉ុងរត់ចូលក្នុងខ្លួនរបស់គេដោយគ្មាការប្រមានទុកជាមុន។
ថេយ៉ុង ប្រើចលនាចង្កេះល្មមបោកផ្ទប់នឹងភ្លៅរបស់ជុងគុកលាន់លើសម្លេងប៉ះសាច់គ្នាគួរឲ្យពុះកញ្ជ្រោលខ្លាំងឡើងក្នុងរាងកាយអ្នកកម្លោះ។ ដៃធំៗទាំងគូរកាន់ត្រគៀកមូលក្លំរបស់អ្នកមេម៉ាយលើកឡើងហើយសម្រុកខ្លាំងៗមិនប្រណីដៃដល់អ្នកខាងក្រោមដែលថ្ងួចថ្ថូរឡើយស្អកបំពង់ក។
«ថេ...អ្អា៎....យ៉ុង!!!»ជុងគុក ហៅឈ្មោះគេដាច់ៗ ខ្លួនរលាក់មិនឈប់ដៃលើកឡើងអោបកអ្នកខាងលើទាយគេអោបមកជិតដើម្បីបានផ្តោះផ្តងរសជាតិជាមួយគ្នាយ៉ាងរោលរាល។(អួយ លួចមើលគេឡើងបែកញើស🤬)
«អ្ហាស់ ថេយ៉ុង!!!»ជុងគុក កាន់ដើមដៃសុទ្ធតែសាច់ដុំរបស់ថេយ៉ុងពេលដែលគេបាញ់បញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងចូលក្នុងខ្លួន ជុងគុកក៏កន្ត្រាក់តិចៗពេលដែលដក់គោលដៅ។
«ហឹម!!!»ថេយ៉ុង ក្រហឹមយ៉ាងពេញចិត្តហើយទម្លាក់ខ្លួនលើអ្នកខាងក្រោម ជុងគុកលើកដើជូតញើសលើថ្ងាសរបស់គេហើយវែកសក់ដែលសើមជោកពេញដោយញើសនោះទៅលើ។
«នាំខ្ញុំទៅមុជទឹកផង ហើយចាំទៅគេជាមួយជុនព្រឹកឡើងមិនឃើញយំមិនខាន»ជុងគុក ដាក់ដៃលើខ្នងស្អិតសុទ្ធតែញើសរបស់ថេយ៉ុង។
«អឹម សឺត»ថេយ៉ុង ច្រត់ដៃសងខាងក្បាលជុងគុកលើកខ្លួនឡើងហើយថើបមាត់គេមួយខ្សឺតមុននឹងងើបឡើងបីជុងគុកដែលហត់អស់កម្លាំងទន់ល្វេកល្វក់នៅក្នុងដៃជាមួយ
«ព្រឹកឡើងនៅជាមួយខ្ញុំណា»ជុងគុក អោបថេយ៉ុងផ្តេកក្បាលនឹងទ្រូងរឹងមាំអង្វរឲ្យគេនៅ។
«បងប្រាកដជានៅ កុំបារម្ភ!»ថេយ៉ុង ខ្សឹបប្រាប់វិញហើយនាំទៅងូតទឹកទាំងពីរនាក់ ហើយគេងលើគ្រែជាមួយជុនគេដាក់ជុងគុកឲ្យគេងកណ្តាលខ្លួននៅអោបពីក្រោយជុននៅក្នុងដៃរបស់ជុងគុក។
To be continue
លួចមើលគេចុចៗឲ្យបានតាម្តងនឹងទៀតទេ Adminឈប់លួចមើលហើយខ្លាចម៉ាក់វៃ😡
