A Girl Who Can't Move On

CHAPTER 24

CHAPTER 24

NADINE's POV

Lahat ng bagay napapalitan.

Lahat nagbabago.

Ngunit hindi ang pagmamahal ko sa kanya. Dahil hindi parin nagbabago ang nararamdaman ko. Nandoon parin ang bilis ng tibok ng puso ko at saya ko everytime na makikita ko siya. Nandoon parin siya sa puso ko't sinisigaw ang pangalan niya.

I never find or found someone else dahil subrang busy ko sa mga nakalipas na panahon at dahil ayaw ko lang talagang pumasok sa isang relasyon? Maybe I'm afraid. Afraid of being hurt again. Ayoko na ulit madurog ang puso ko ng paulit-ulit so, kailangan kong ingatan ang puso ko not to get broken again.

Lahat ng manliligaw ko binasted ko. Kahit yung nagpaparamdam palang, I immediately basted them. Ayoko ng mas lumala pa ang nararamdaman nila sakin dahil hindi ko naman ito masusuklian. So, it's better to break them immediately than to hurt them sa bandang huli at paasahin pa.

I never entertained someone in my life. I keep myself busy and focused only on my work. Bahay, office lang ako. At minsan lang lumabas kung pipilitin lang ako.

And now here we go again, pinapagulo na naman niya ang isip ko. Is this a joke to him? Hindi parin ako maniniwala agad sa kanya kahit na ang puso ko ayaw ng magpa-awat na tanggapin siya ulit. No! It can't be!

Should I consider his feelings for me again? Am I now ready to accept him again? But why it still hurt? Bakit nakakaramdam parin ako ng sakit everytime I saw him? Ganito nalang ba palagi kami? Magsasakitan nalang ba kami? O ako lang talaga 'tong ayaw harapin ang tunay na nararamdaman ko para sa kanya? O baka naman pina-paasa na naman niya ako?

Should I give him another chance? Magwowork-out na ba this time ang relationship namin if I give him a chance? Should I let him in, in my life again; especially in my heart?

Kakayanin ko na bang harapin kung ano ba talagang sinasabi ng puso ko? Handa na nga ba ako? O hahayaan ko na naman ang pagkakataong 'to katulad ng pagkakataon namin noon? Dahil kung hindi sana ako umalis ay masaya na sana kami ngayon. Magpapakasal na rin kaya kami ngayon at masayang nagsasama? Nagkamali ba ako ng desisyon?

It's either we ended up giving up and leaving each other, or we ended up happily together. I don't know what to think anymore. Bahala na.

~~~

"So, you still love him huh. Your too late darling. We're getting married."

Tinaas ko ang ulo ko at nagpalinga-linga sa paligid para tignan kung sino man yung nagsalita kahit malabo ang paningin ko dahil sa pag-iyak ko.

When I finally found who is talking, hindi ko siya makilala kung sino siya pero babae siya according on how she looks.

Hindi ko siya sinagot at tumingin nalang ako sa malawak na karagatan. I don't talk to strangers. And wala ako sa mood para makipag-usap sa kung sino man siya.

"You should stop loving him because his already mine. Only MINE! You understand?" I felt angry on her voice.

Yeah. Yeah. Whatever. I didn't answer her again. Inayos ko nalang ang sarili ko. Aalis na ako baka hinahanap na ako ni kuya.

Habang nag-aayos ako ng sarili ko, naramdaman ko yung paglapit niya sakin. Bahala ka diyan.

"Hey!" Papatayo na ako ng bigla niya akong tinulak. Dahil sa lakas ng pagkakatulak niya sakin napabalik ako ng upo at kamuntikan pa akong mahiga, buti nalang naisuporta ko agad ang siko ko para hindi ako mahiga ng tuluyan.

Mabilis akong tumayo at tinignan siya ng masama. Sino ba 'to para manulak? Tsk. "What's your problem?" Galit kong tanong sa kanya.

"Now you speak. You didn't change at all. Ikaw parin talaga ang kilala kong Nadine na ayaw akong maka-usap." She chuckled. Hindi ko makita kung anong expression ng mukha niya pero basi sa tono ng boses niya, nagtataray siya. I don't care who is she.