It All Started With A Game

Chapter 22

Zaine

Eto na, eto na yung araw na hindi ko hiniling na dumating pero nangyari na,hindi nya ako pinaniwalaan.

Huminga ako ng malalim bago muling magsalita." pero kung yun yung gusto mo, sige gagawin ko para sayo. Pero ito ang tatandaan mo, hinding hindi mo na ulit ako makukuha hanggat wala kang napapatunayang salita."

Pagkatapos kong sabihin yon ay tunalikod na ako, may kung ano sa loob ko na nagsasabing hindi ko sya pwedeng sukuan dahil lang sa gusto nya akong sumuko pero kailangan ko nang umuwi dahil kanina pa masakit ang tyan ko kung saan may bata sa loob nito. Oo buntis ako at si Andrew ang ama.

Malapit na ako pabalik sa mall kung saan iniintay ako ni Kiela, ngunit biglang may humawak sa balikat ko at iniharap ako sa kanya.

"ma-may d-dugo ka" pagkasabi nya non ay tumingin agad ako sa pantalon ko. Nanlaki ang mata ko at napasigaw ako. Yung baby ko:((

Pinakiusapan ko syang dalhin ako sa ospital dahil hindi ko matatanggap na mawawala ang isa sa bunga ng pagmamahalan namin ni Andrew.

----------------------

Nagising ako na nasa ospital na ako, nasa private room, walang tao, nangangalay na ako sa pagkakahiga ko kaya naman sumandal ako at inilagay ang unan sa likuran ko dahil hindi ako sanay sa matigas na sandalan.

Pagkasandal ko ay bumukas ang pinto at pumasok ang isang doktor na may kasamang nurse, lumapit ang nurse saakin para icheck ang dextrose ko,pagkatapos noon ay lumabas na din sya.

Nang kong sumandal saktong dumating si Andrew, may dalang pinamili, tumingin sya saakin at ngumiti habang ako ay walang emosyon.

Lumapit sya sa side table at doon hinango ang mga pinamili, may inaabot syang ubas pero hindi ko ito pinansin.

"salamat sa pagdala sakin dito sa ospital pero makakaalis ka na" pagkasabi ko noon ay humiga na muli ako, aalalayan nya sana ako ngunit pinigilan ko sya.

"pero, hindi kita pwedeng iwan dito, wala kang kasama" sagot nya.

"tinawagan ko na ang mga kaibigan ko, papunta na sila kaya makakaalis ka na" totoo, tinawagan ko na sila para pumunta dito.

"pero Zaine"

"diba sabi ko umalis ka na! Hindi ka ba nakakaintindi?! Umalis ka na! Hindi kita kailangan!" sigaw ko dahil ayoko ng maalala ang nangyari kagabi.

Lumabas sya ng silid na iyon, pagkasara nya ng pinto ay pumatak agad ang mga luha ko, kasalanan mo to, Andrew,kung hindi mo ako pinag laruan noong high-school hindi tayo mag kakaganito.

At kung hindi rin dahil sa laro na yon, hindi kita makikilala.

Umiyak ako. Umiyak ng umiyak hanggang sa wala na akong mailuha. Nakatingin lang silang apat sakin, hindi nila ako magawang lapitan.

Sa kalagitnaan ng pag iyak ko biglang may kumatok at pumasok, Si Doctora Sanchez kasama ang isang nurse. Lumapit sila saakin at saka ako chineck.

Narinig ko ang malalalim na buntong hininga ni doctora, close sila ng mommy ko kaya sya rin ang naging pedia ko para dito sa baby ko.

Maya maya ay humarap sya saakin ng may lungkot sa mga mata...

"im sorry miss de la vega, but you loss your angel. Sinabi ko na sayo noong nakalipas na buwan na mahina ang kapit ng bata kaya marami akong pinaiinom sayong gamot, limang  buwan ka pa lang kaya nagtaka ako na naglalabor ka na agad."

"d-doc, hindi pwede, nandito pa yung baby ko oh" turo ko sa tyan ko.
"nandito o nararamdaman ko pa yung ank ko dito doc, imposible yung sinasabi mo" natawa ako habang naluluha. Imposible. Hindi!

"im sorry Zaine, but your baby is dead, mahina ang kapit ng bata sayo, you're always stress and you have emotional problems, kung nagkataon man na kinaya ng bata, mahihirapan ka ding manganak dahil sa puso mo. Zaine, im very sorry, the baby is unhealthy and she can't survive in this situation. Sorry. " mahabang paliwanag ni Doctora Sanchez.

I cried, i cried harder than earlier, i cant believe. My angel. My baby girl,iniwan mo si mommy mag isa.

Nilapitan ako nila Kiela, i cried in si much pain.

" Kiela, wala na yung baby ko" sambit ko habang umiiyak, pinapatahan nila akong apat.

"wala na yung baby ko" bulong ko pang muli habang humahagulgol sa sobrang sakit.

I want to spend my life with your daddy and of course with you, but you left me here alone. You both left me in deep pain.

My angel, mommy will miss you so much.

See you next chapter!