Rock bottom

6

"Hadi çocuk gel bir şeyler yiyelim çok çalıştık."

"Peki Bay Stark." Mutfağa doğru ilerledik. Burası çok güzeldi be, benim evim kadar büyük mutfak vardı. Burda yaşamak harika olmalı, üst düzey labaratuarlardan bahsetmiyorum bile.

"Friday bize 4 pizza söyle." 4 mü çüş tamam benim hızlı metabolizmam vardı, verseler 10 tane bile yerdim ama Bay Stark beni normal bir çocuk sanıyordu?

"Efendim 4 biraz fazla değil mi?" Bana şöyle bir baktı sonra da,

"Çok zayıfsın çocuk seni evde beslemiyorlar mı?" diyip dalga geçti. Yani hızlı metabolizmamı kimse bilmediğine göre evet beslemiyorlar diyebiliriz aslında.

"Ahaha ne kadar şakacısınız." Iy kendimden iğrendim üstümden yapaylık aktı resmen.

"Çocuk bu bir şaka değildi ciddiyim kendine bak biraz, daha fazla yemelisin." Bay Stark'ın içinden baba çıktı resmen ya. Maaalesef bay Stark sizin kadar zengin değilim.

"T-tabi Bay Stark denerim." Emin olmak ister gibi bakıyordu. Sonra da kafa salladı. Arada garip bir sessizlik olunca konuşayım dedim ama konu bulamadım ben de okuldan bahsetmeye karar verdim.

"Bay Stark biliyor musunuz okulumuzda resminiz var. En iyi bilim insanlarının resmini bir duvara asıyorlar sizin ve Dr Banner'ın resmi de asılı. Okulumda ki herkes size hayran gerçekten. Staj kazanmamı müdür istememe rağmen anons etti ve herkes yanıma gelmeye başladı. Pek hoş bir an değildi." Bay Stark'ın dinleyeceğini düşünmemiştim ama baya baya dinliyordu.

"Niye başkalarının bilmelerini istemiyorsun? Benimle çalışmak bu kadar kötü mü?" Of Peter bir şeyi de becersen şaşırırım zaten. Koskoca Tony Stark'a ne dediğine bak.

"Ah hayır Bay Stark yanlış anladınız, öyle değil sizinle çalışmak harika. Ben dikkatlerin üstümde olmasını sevmem de." Hızlı hızlı konuşup açıklamaya çalışıyordum.

"Çocuk sakin ol dalga geçiyorum." Rahat bir nefes aldım. Batırmamıştım yaşasın! O sırada pizzalar gelmişti ve ikisini bana ikisini kendisine aldı. Şimdi bunu yiyebilirim aslında karnım zil çalıyor ama normal metabolizması olan biri yiyemezdi. Dikkat çekmemem gerekiyor, örümcek adam olduğumu kimse öğrenmemeli. O yüzden sadece birini yiyip daha fazla yiyemeyeceğimi söyledim.

"Çocuk ikinci pizzayı da yiyorsun. Yemeden seni burdan göndermem." Oha cidden Bay Stark babaya dönüştü. El mecbur yedim diğerini de, sonra da çıkmaya hazırlanıyordum. Hemen örümcek adam olmalı ve dünkü işi halletmeliydim. Bu sefer hazırlıklıydım, bu işi halledecektim. Ama planlarımı bozan bir şey oldu.

"Happy seni bırakacak. Hatta okuldan seni almaya da bundan sonra o gelecek." Happy'e baktığımda ofluyordu. Happy'nin olayını anlamamıştım gerçekten, hani bu adam güvenlik şefiydi?

"Bay Stark, Bay Happy'nin meşgul olduğuna eminim kendisi güvenlik şefi değil mi? Benimle zaman kaybetmesine gerçekten hiç gerek yok ben kendim gidip gelebilirim." Bu dediğimi komik bulmuş olacak ki bir kahkaha attı.

"Happy ve meşgul olmak mı hiç güleceğim yoktu." Bay Happy gözünden ışın çıkacak gibi bakıyordu. Ne dedim ki ben şimdi?

"Hadi çocuk seni eve bırakayım." Happy'nin arkasından ilerledim. Araba yolculuğu sessiz geçiyordu ve ben de hiçbir şey demiyordum. Açıkçası dün geceden sonra yeniden garip silahlı adamların peşine düşeceğim için gergindim. Üstelik yaralanırsam kimseden yardım alamazdım! İki gece üst üste Bay Stark'tan yüzsüz gibi yardım isteyemem, hem ya benim kim olduğumu anlarsa? Bu riski alamam.

"Teşekkürler Bay Happy." O da hadi defol git der gibi bakıyordu. Vay be ne kadar kibarsınız öyle. Eve girdiğim anda direkt odama gidip kıyafetimi giyip çıkacaktım ama bugün planlarımın bozulma günüydü galiba çünkü May ilk defa evdeydi! Ama bir tuhaflık vardı ki sarhoştu. May içki içmezdi ki.

"May iyi misin?" Bana öyle bir baktı ki içim titredi. Yoksa örümcek adam olduğumu mu öğrendi? Ne oluyordu? Bu gecenin zorlu geçeceğini bakışlarından anlamıştım.

"Peter bugün noldu biliyor musun?" Sarhoş olduğundan dolayı laflar ağzından yuvarlak yuvarlak çıkıyordu. Bildiğim kadarıyla bugün sıradan bir gündü, ne olmuş olabilirdi ki?

"Ş-şey hayır." Beni korkutuyordu. Onun bu halleri hiç normal değildi.

"Beni kovdular. Yıllarca k*çımı yırtıp o saçma sapan hastanede çalıştım ve beni kovdular."

"May, başka bir yerde de iş bulabilirsin, öyle değil mi? Bu kadar canını sıkmaya değer mi?" Bu dediğime sinirlenmişe benziyordu. Bana niye sinirliydi anlamıyorum.

"Peter iş bulmak kolay mı sanıyorsun? Birikimimiz de bitince kirayı ödeyemeyiz evden çıkmak zorunda kalırız. Mahvolduk biz!" Ağlamaya başlamıştı. Ne yapacağımı bilmediğim için ona destek olma amacıyla sarılmaya çalıştım ama beni itti. Bu beni kırmadı desem yalan olur ama şu an yapabileceğim bir şey yoktu. Onu salonda yalnız bırakıp odama gittim. Bugün örümcek adam ortaya çıkmayacaktı. May'i düşünmeye başladım. O iyi bir hemşireydi başka bir yerde iş bulabilirdi değil mi? Biliyorum iş bulmak zor ve ben pek bu konular hakkında bir şey bilmiyorum ama gerçekten evden atılabilir miydik? Ben belki cafe gibi bir yerde çalışabilirim. Stark stajından 7'de çıkıyorum ve haftada 5 gün. Ama o zaman da örümcek adam ve okul ne olacak, of! Haftasonu kesin çalışabilirim ama bu yetmez daha fazlası lazım. Belki de stajı bırakmalıyım. Daha 1 haftadır orda çalışıyordum, hayır bırakamazdım.Ve Bay Stark'la daha 1 haftadır tanışıyor olsam bile ona çok alışmış ve sevmiştim. Benim ailem yoktu ve hayatımda Ben'in ölümden sonra ilk kez olsun bir yetişkinin beni umursaması iyi geliyordu. Bir kez bencil olmalı ve sevdiğim şeyi bırakmamalıydım. Haftasonu tam gün ve hafta içi de üçer saat çalışsam belki bu işe yarardı. Çok yorulacaktım ve uykum iyice azalacaktı ama buna değerdi.

Boş boş oturmak yerine zaman bulmuşken ders çalışmaya başladım. Sınavlar da yaklaşmıştı ve benim notlarımı iyi tutmam gerekiyordu. Yeterince çalıştıktan sonra Karen'a birkaç güncelleme yaptım ve artık onunla konuşurken dışardan sesim duyulmayacaktı, harika! İçerde ki sesleri dinlerken May'in uyuduğunu fark ettim. Saat gece 12 idi, bir günlük biraz daha fazla uyusam bir şey olmazdı. Yatağıma gidip gözlerimi kapadım.

~~~~~~~~

"İyi ki doğdun Peter, iyi ki doğdun Peter, iyi ki doğdun iyi ki doğdun iyi ki doğdun Peter."

"Hadi üfle mumlarını Petey. Sen artık 4 yaşındasın!"

"Seni çok seviyorum oğlum."

~~~~~~~~~~

Bir anda uyandım. Bu rüya da neyin nesiydi? Orda ki insanlar annem ve babama benzemiyorlardı. Kim olduklarını da seçememiştim. Ve ben 5 yaşından önceye dair pek bir şey hatırlamazdım. Annemle babamın ölümünden sonra tramva geçirdiğimden dolayı olduğunu söylemişti May. Kafam gerçekten karman çorman olmuştu. Belki de sadece bir rüyaydı gerçek olduğunu nerden çıkarmıştım ki? Ama çok gerçekçiydi. Sanki yaşanmış gibi... Ne saçmalıyordum ki sadece bir rüyaydı.

Homecoming filminde gerçekten Bruce Banner'ın resmi asılı ama Tony'i ben uydurdum.

Bu rüya ne olabilir?

Esas hikayemiz artık bu bölümden sonra başlıyor. Sıkı durun ;))

Hikayenin ilerleyen kısmı için çok heyecanlayım zaten 20. bölüme kadar yazdım. Birkaç gün önce de yanlışlıkla attım da sildim ️🤦🏽‍♀️🤦🏽‍♀️🤦🏽‍♀️
Sakarlığım üstümde yine djeked

Haftada iki bölüm atacağım bu arada. Biri çarşamba olur diğeri de cumartesi ya da pazar falan olur.