Part 8

8.7K 806 132
                                    

#Zawgyi

"ဟို...ကေလး''

ကေလးကေခါင္းေလးငံု႔​ေနသည္....။

"ဟို ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ''

"ရပါတယ္ ဦးအျပစ္မွမဟုတ္ပဲ''

ငံု႔ေနတဲ့ေခါင္းလံုးလံုးေလးဆီကအသံေလး

တစ္လမ္းလံုးတိတ္ဆိတ္လာၿပီး အေဆာင္ေ႐ွ႕ေရာက္ေသာ္...။

"ဦး က်ေနာ္သြားၿပီေနာ္''

"အင္း ကေလး ဒါနဲ႔ေလ...''

"ဟုတ္''

ထယ္ေယာင္း ေဂ်ာင္ဂုလက္ကိုကိုင္လိုက္ၿပီး..

"ဟို ကိုယ္နဲ႔တြဲေပးလို႔ရမလား''

"ဗ်ာ''

"ကေလး ျငင္းတဲ့အေျဖကို ကိုယ္မုန္းမိမယ္ထင္တယ္ အဲ့ေတာ့ ကိုယ့္ကို မင္းရင္ထဲကအေျဖကိုေပး''

"ဟိုဟာေလ က်ေနာ္''

ထယ္ေယာင္းက ေဂ်ာင္ဂုလက္ေတြကို ပိုၿပီးတင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ရင္း...။

"ေဟး ေဟး ဒီကိုၾကည့္ အဆင္ေျပတယ္ မေၾကာက္နဲ႔''

ဒါေတာင္ကေလးရဲ႕မ်က္ႏွာေလးက ရဲတြတ္ေနတုန္းပင္....။

"ခ်စ္တယ္''

"ဟင္ ကိုယ္မၾကားလိုက္ဘူး ျပန္ေျပာကြာ''

ထယ္ေယာင္းရင္ေတြ ေပါက္ထြက္ကုန္ၿပီလားမသိ..။ ခ်စ္တယ္တဲ့ ငါ့ကေလးကငါ့ကိုခ်စ္တယ္တဲ့....။

"ဟို ခ်စ္..ခ်စ္တယ္ဆိုဗ်ာ''

"Yay!!!!!!!!!!!"

"ေဘဘီေလး''

"သြားဗ်ာ''

ကေလးကတြန္းထုတ္ကာ ကားေပၚကဆင္းသြားေလရဲ႕...။

ေဂ်ာင္ဂု ထယ္ေယာင္းကားေမာင္းထြက္သြားသည့္အထိၾကည့္ေနသည္...။ကားထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့...

"Arrrrrrrrrrr ငါဘာလို႔အေျဖေပးလိုက္ရတာလဲ!!!!!!"

...........................................................

ထယ္ေယာင္းမ်က္လံုးထဲ ထိုပိစိရဲ႕ႏုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးသာျမင္ေယာင္ေနမိသည္....။ ႐ွက္ေနတဲ့႐ုပ္ေလးေရာ..။ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလးေရာက ထယ္ေယာင္းကိုသတ္ေနသလိုပင္...။

ဦးထယ် {ဦးထယ္}Where stories live. Discover now