Part-12

7.2K 683 72
                                    

#Zawgyi

ဂ်ီမင္းတစ္ေယာက္ကန္တင္းကျပန္လာခဲ့သည္.. ။ သူ႔အသက္ျဖစ္တဲ့ မုန္႔ေတြနဲ႔ေပါ့...။ အတန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုကိုမေတြ႔...။

ထားလိုက္ပါေလ သူလဲေလ်ွာက္သြားေနတာနဲ႔တူတယ္......။

တစ္ေယာက္ထဲအတန္းလစ္ၿပီး မုန္႔ေတြတဝႀကီးစားေနတဲ့ ပုလံုးေလးကို ၾကည့္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္႐ွိေနခဲ့သည္..။ သူ႔ကေလးအတြက္ဆို သစ္ပင္ေပၚတက္ၾကည့္ရၾကည့္ရ ဓာတ္တိုင္ေပၚပဲတက္ၾကည့္ရၾကည့္ရ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ၾကည့္ေနခဲ့သည္..။

"ေဂ်ာင္ဂုကဘယ္ေရာက္သြားတာတုန္း ဖုန္းဆက္မွပဲ တစ္ေနကုန္ အတန္းလဲမတက္ အေဆာင္မွာသြားေသေနတာလား''

ဂ်ီမင္းလက္ေတြက ဖုန္းနံပါတ္ေတြ႐ိုက္ၿပီး ဆက္လိုက္တယ္...။

"လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာဖုန္းမွာ စက္ပိတ္ထားပာသျဖင့္ ဘလာဘလာ''

"ဟာ ဘာလို႔မကိုင္ပါလိမ့္''

ေနာက္တစ္ခါထပ္ဆက္ျပန္လည္း လူႀကီးမင္းနဲ႔ပဲတိုးျပန္သည္...။ ဂ်ီမင္းစိတ္႐ႈပ္စြာၾကည့္ၿပီး ေခါင္းလွည့္လိုက္ေတာ့ ေဂ်ာင္ဂု လြယ္အိတ္ေလးကေအာက္မွာပံုလ်က္သား...။

လြယ္အိတ္ကိုဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ဖုန္းကအိတ္ထဲက်န္ခဲ့သည္..။ဖုန္းကဖြင့္လို႔လဲမရ..။

"က်စ္ ေဂ်ာင္ဂုကေတာ့ ကိုႀကီးဆူတာခံရေတာ့မယ္ အတန္းလစ္တာ လြယ္အိတ္ႀကီးက်န္ခဲ့ရတယ္လို႔ကြာ''

အျဖစ္မွန္ကိုမရိပ္မိေသးေသာ ဂ်ီမင္းေလးရယ္ပါ...။

"ကိုႀကီး ေဂ်ာင္ဂု ကိုႀကီးတို႔အိမ္မွာ႐ွိလား ေက်ာင္းကေနလဲေပ်ာက္ေနတယ္''

~ဟင္ ကိုယ္ကအိမ္မွာမ႐ွိဘူး ရံုးမွာ ခဏ ကိုယ္အဘိုးကိုဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ ~

ဂ်ီမင္းဖုန္းကိုကိုင္ၿပီးေတာ့ ရင္ေတြဒိန္းခနဲ ေခါင္းကိုေသြးေတြေဆာင့္တက္သြားသလိုပင္...။

"ဟုတ္''

ထယ္ေယာင္းစိတ္ပူသြားသည္...။ကေလးကစာမလုပ္ခ်င္လို႔မ်ား ထြက္ေျပးတာလား..။

"အဘိုး ေဂ်ာင္ဂု႐ွ္လား အိမ္မွာ ''

~ဟင့္အင္း ငါပဲ႐ွိတာ ~

ဦးထယ် {ဦးထယ္}Where stories live. Discover now