Prologue

434 16 5
                                    

Trigger Warning:

There are scenes not for the faint of heart in this story which may trigger anxiety and depression.

Reader discretion is advised.

🔆🔆🔆

"Nooo! Don't come near me!" I shrieked and stepped back, my face and arms were filled with bruises and wounds.

The guy, about six feet tall, stepped forward holding a bat aimed to kill me any moment he can.

"Stay away! I don't know anything!" I cried, not daring to look away from my killer.

I can barely see the man because my eyebrow started bleeding when the guy punched me.

"Masyado ka ng madaming alam!" The guy growled and started swinging the bat in my direction.

I screamed and screamed so loud hoping somebody could hear me.

"Baks!"

I opened my eyes, beads of sweat trickling down my face. My arms started to tremble as I vividly remembered my horrendous dream.

I inhaled and exhaled for several times before I sat up on my bed.

I roamed my eyes and saw my friend, Olivia giving me a worried look. She has a glass of water in her hand and I gladly took it and drank.

I placed the glass on top of my dresser. I closed my eyes hoping to get rid of the scary images in my dreams awhile ago.

"Nangyari na naman ba?" Olivia asked, her voice full of concern, as she squeezed my arms for comfort.

I nodded and started wiping my sweat.

Malakas ang aircon sa kwarto ko pero hapong-hapo ako tila ba galing sa takbuhan.

"Natatakot ako, baks. Natatakot akong marami na namang mamatay ng dahil sa akin." I said, my breathing ragged and heart beating fast.

Olivia hugged me and hushed me when she realized that I was about to cry.

"You want to see Miss Hidecky this weekend?" Olivia asked and I nodded. "Samahan kita. I'll contact her and inform you of our schedule asap."

"Thanks, baks." I managed to smile.

"Anything for you, friend." Olivia smiled back.

--

Lumipas ang magdamag at hindi na ulit ako nakatulog at nakatitig nalang ako sa kisame ng kuwarto ko.

Kinuha ko ang cellphone ko at hinanap ang music sa menu. Hinayaan ko ang sariling malunod sa mellow songs ng paborito kong boyband noong 90s na Westlife habang nakalagay ang earphones.

Naalala ko ang bangungot ko kaninang hapon matapos kong mananghalian.

Nakafile ako ng leave ng isang buwan ngayon. Sinabi ko sa opisina na may aasikasuhin akong importanteng bagay at kahit ayaw ng HR Manager namin, kinumbinsi ko ang aming boss na si Mr. Park So Young na fiance ng kaibigan kong si Amanda Catalin, na payagan ako sa leave ko. Walang nagawa ang HR Manager namin at sa huli ay pumayag na din ito.

Mula sa pagkatihaya sa kama, tumagilid ako sa kaliwa sabay yakap sa bolster at pinagmasdan ang ulan mula sa bintana ng kwarto ko.

Hindi kalakasan ang ulan pero mas lumamig ang kwarto ko dulot nito.

With just one smile,
You take my breath away.
With just one kiss,
I drowned in your sweet embrace.

Pumailanlang ang kantang iyon sa isip ni ko at hindi ko namalayang nakatulog na din ako matapos tingnan ang ulan sa labas ng aking bahay.

Hindi ko napansin ang anino ng isang bruskong lalaki na naaninag mula sa bubong ng aking bahay na tila nagmamatyag sa akin.

--

Yumuko ang lalaki at pinulot ang isang piraso ng papel na nasa bubungan namin. Nakita nya ang isang sketch ng batang babae na nakahandusay sa kalye na may sasakyang tila nakasagasa dito.

Napakunot ito ng noo at muling tiningnan ako mula sa labas ng bintana.

Something is definitely weird with this woman. And I'm eager to find out what it is.

Bumulong ang lalaki habang pailing-iling na tumalon sa bubong patungo sa kanyang kwarto na katabi lamang ng bintana ng kwarto ko.

🎶🎶🎶

The song Kisses Under The Moonlight is originally composed by me and can be found in my poetry compilation, Songs for Lyrica.

The song Kisses Under The Moonlight is originally composed by me and can be found in my poetry compilation, Songs for Lyrica

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Dream of Me ✔Where stories live. Discover now