Çöküş

Seviyorsun Çünkü

Çok seversin işte. Sonu gelmeyecek gibi hep. Onun için ölürüm dersin. Sanki dünyada tek kız oymuş sanırsın. Onun gidişi öldürecek sanırsın. Atacağı bir mesaja köpek olursun. Çünkü seviyorsun. Yanıp tutuşuyorsun onun için. Her şeyinden vazgeçersin bir sözüne. O ise sadece sana eziyet etmekten başka bir şey yapmaz. Olsun sen onun zulmüne bile razısın. Çünkü seviyorsun. Ee bizde buna bağnazlık deriz. Körü körüne bağlanmak. Çünkü seviyorsun kardeşim. Her saniyen, her dakikan onun olmuş. Bir saniye düşünmezsen ona hakaret etmiş sayacaksın kendini. Korkarsın ona karşı bir adım atmaktan. Sakınırsın işte ona karşı hata yapmaktan. Seviyorsun çünkü ya da seviyorum sanıyorsun. Bu da seni mutlu ediyor. Onun için yapmadığın şey kalmamıştır. Şiirler yazar, romanlar bitirirsin bildiği şeyleri sen de öğrenmeye çalışırsın. Maksat yanında mahcup düşmemek değil onunla yaşıyormuş gibi olmak. Seviyorsun çünkü. Ama başka biri ile mutlu. Gönlü başkasına meyilli. Onunla gezip, onunla eğleniyor. Beraber sinemaya gidip, beraber kahvaltı ediyor. Ama sen gene de seviyorsun. Aşıksın çünkü. Onun o saniye mutlu olması bile seni mutlu ediyor. Kendi mutluluğundan vazgeçecek kadar çok sevdin onu. Lakin bir müddet sonra anlarsın çok sevmenin bir işe yaramadığını. Bıkarsın bir süre sonra. Duvarlar üstüne üstüne gelir. İki katlı eve sığmazsın. Odalar dapdar gelir. Balkona çıkar bir sigara yakarsın. Ellerin sararır tıpkı evde ki perdeler gibi. Leş olursun bir keş uğruna. İntihar düşünürsün sabahın beşinde. Ya korkaksın ya da yaşanılacak günler var der vazgeçersin. Bir jileti bileğinde hissedersin şayet elin varmaz kesmeye. Çıldırırsın. Kabusların olur gecenin üçünde. Aç karna bilmem kaçıncı sigaran. Ve yaşadığın tüm bu kötü günlerin tek sebebi onu çok sevmen. Ama gözünü kapattığın zaman yüzü canlanır gözünde. Unutursun yaşadığın katliamları. Ve tekrar sevmeye başlarsın. Tekrar tekrar başa sararsın. Kalbin bir anda maraton koşmuş gibi çarpmaya başlar. Canım dersin, sevdiğim dersin. Ama duymaz o bunları. Bir başkası ile çünkü. Yaşadığın kötü günlerden bir fikri dahi yoktur. Seversin hâlâ ne yaparsa yapsın seversin. Onun bir gün seni seveceği umudu ile her gün yaşarsın. Ona söyleyecek o kadar güzel cümleler bestelersin içinde. Çiçekler ekersin bahçene gelir de toplar diye. Ama gelmez işte bir türlü. Kurduğun tüm hayaller bir bir dağılır. Artık sevmeyi ve sevilmeyi bırakırsın. Küsmüşsündür aşka. Hayallerini ateşe atar, umutlarını dâr ağacında kendi ellerin ile sallandırırsın. Dünya artık sana çekilmez bir kahır gelir. Unutmaya çalışırsın unutamazsın. Ağlamaya çalışır ağlayamazsın. Ve sen yaşadığın tüm bu olan bitene eyvallah dersin. Yine de o mutlu olsun dersin. Neden seviyorsun çünkü.