Çöpten topladığı kağıtla evini geçindiren babanın yorgunluğu var üzerimde. Hep bir mahcubiyet, hep bir sıkılma var o suratımda. Bir türlü yan yana getiremediğim kelimeler kemiriyor beynimi. Balkan savaşlarından çıkmış ülkenin yıkılmışlığı sinmiş ruhuma. Viraneye dönmüş bir vücudum var. Sağ-sol kavgası var beynimde hep. Senin yokluğun ağır basıyor bu bedene. Hep bir iç çekmeler var şu yüzümde. Hep bir iç çekişmesi var kalbimde. Sen söyle şimdi dalından koparılmış bir gül tekrar açar mı.? Aklımdan çıkaramadığım siluetin varya, hep o paramparça ediyor beni. Sen söyle şimdi hangi yağmur damlası milyon hızla beynimi delip içindeki seni silebilir. Sen söyle şimdi hangi şiir anlatır seni bana. Hangi ayet açıklar bendeki seni. Hangi lügatte yazar tanımın. Anlat bana sen anlat. Senin dilinden, kelimelerinden bileyim seni. Diyorum sana orta doğunun karışıklığı var beynimde. Sovyet Rusya'sının çöküşü var hayallerimde. Sen söyle. Sen söyle de kurtulayım şu elemden, kederden. Yoksa bendeki sen, seni tekrar tekrar sever.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çöküş
Short StoryZaman, belki de en zor zamanlarında tek başına ağlayarak yeni bir güne başlayan insan için en zor ve en yavaş geçen şeydir.
