Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hem yorgun hem de kalbi kırık bir şekilde yağmurda evine doğru yürüyordu. Kafasındaki sesler asla bitmiyordu. Kendi içinde tartışan apayrı iki insan vardı sanki. Bir taraftaki Mina'yla ilişkisin kesmesini diğer taraftaki kızın onun kendisini sevdiğinden bile haberi olmadığını bunu yapmasının aşırı saçma olacağını söylüyordu. Eve gidene kadar en azından bazı şeyleri netleştirmek istiyordu. Onunla konuşmayı kesmeyecekti. Şu anki durumda onunla konuşmayı keserse dayanamazdı ve bu işleri daha kötü hale getirirdi. Kendisini onun onu gördüğü gibi görmediğini artık anlamıştı. En başından beri biliyordu ama inanmak istemiyordu. Yavaş yavaş daha o kadar yakın değillerken konuşmayı azaltmayı düşündü. Seçenekler arasındaki en iyisi buydu. Hala Mina'nın nasıl onu aldatan eski sevgilisine döndüğünü anlamıyordu. Kendine bu kadar mı değer vermiyordu? Bir yandan bu konular onu pek ilgilendirmiyordu çünkü birbirleri için yabancı sayılırlardı. Onun hakkında bildiği sadece adı ve telefon numarasıydı. Mina ise onun numarasını bile bilmiyordu. Ona mesaj atıp numarasını kaydetmesi gerektiğini söylemeliydi. Nasıl bir başlangıç yapabilirdi? 'Merhaba Mina. Ben Chaeyoung hatırladın mı? Tabii ki hatırlıyorsun.' Saçmaydı. Sadece adını söyleseydi... Sonrasında konuşma nasıl ilerleyecekti? Sonunda eve geldiğini fark etti. Çantasından anahtarı çıkarıp kapıyı açtı. Dalgınlıktan kapıyı kilitlemediğini fark etti. Umursamadan mutfağa gitti. Ayılmak için kendisine kahve hazırladı. Kahvesini alıp salona doğru ilerledi. Yorgunluktan başı dönüyordu. Duvarlar üstüne geliyor gibi hissediyordu. Elindeki kahveyi dökmüştü. Şimdi burayı temizleyip yeni kahve hazırlamalıydı. Yere çötü ve ağlamaya başladı. Her şeyi unutana kadar ağlamak istiyordu. Ağlarken sadece Mina'yı düşünüyordu. Mina'yla takıntılı olduğunu düşünebilirsiniz. Ama sadece birine güvenmek istiyordu. En baştan onun kendisi için en iyisi olduğunu hissetmişti. İkisi birlikte mutlu olacaklardı. Bir sürü hayal kurmuştu. Hepsinde birlikte ve mutlulardı. Eski sevgilisiyle tekrar beraber olacağına olasılık vermemişti. Bütün hayallerinin boş bir umut olduğunu fark etmek onu en çok üzendi. Kendini gerçekleşeceğine o kadar inandırmıştı ki sonunda elinde hiçbir şey kalmayınca dünyası başına yıkılmıştı. Uzun bir süre ağlamaya devam etti. En son gözlerini açık tutamayınca olduğu yerde uykuya daldı. Sabah baş ağrısıyla kalkmıştı. Gözleri şişmiş, elindeki kahve her yerine bulaşmıştı. Saate baktığında işe geç kaldığını gördü. Hemen patronuna biraz geç kalacağını ama ek mesai alarak bunu telafi edebileceğini yazdı. Patronu iyi biriydi anlayışla karşıladı ve mesaiye kalmasına gerek olmadığını sadece hızlı gelmeye çalışırsa sorun olmayacağını söyledi. Üstünü değiştirip dışarı çıktı. Çalıştığı kafe evine yakındı bu yüzden yürüyerek gidip gelmeyi tercih ediyordu. Popüler olmayan küçük, tatlı bir kahve dükkanında çalışıyordu. Küçüklüğünden beri kahve içmeyi çok seviyordu. Bu kafe her zaman ona geçmişi hatırlatıyordu. Ailesinin durumu çok iyi değildi. Annesi ve babası o doğduktan sonra ayrılmışlardı. Abisi ve annesi ile birlikte kalıyordu. Annesi hasta olduğu için evde çalışan tek abisi vardı. Arada bir abisi fazla bahşiş alırsa onu iş yerinin yakınlarındaki kafeye götürüyordu. O tatlı yerken abisi kahve içiyordu. Yaşı büyüdükçe kahve içmeye başlamıştı abisi gibi. Her gelişinde farklı bir kahve içiyordu. Eve gidince hepsinin tadını bir not defterine yazıyordu. Kahve onun en büyük tutkusuydu. Üniversiteye gitmeye başlayınca ailesine daha fazla yük olmamak için ayrı bir eve çıkıp şu an sahip olduğu işe başladı. Tabii işler beklediği gibi gitmedi. Hem okul hem işi bir arada yürütemeyince okulu bırakıp sadece çalışmaya başladı. Hayalindeki iş buydu. Bu kafe ona huzur veriyordu bu yüzden burada çalışmayı çok seviyordu. Kendine engel olamadan o burada çalışırken Mina bir şekilde buraya gelseydi mola zamanında birlikte bir şeyler içselerdi çok güzel olurdu diye geçirdi içinden. Onun için mükemmel bir randevu. Mina için sadece bir tesadüf.
