Τα Ποιήματα μου

Λίγο σκοτάδι ακόμα

πάλι ξυπνάω στο ίδιο κρεβάτι και στο ίδιο σύμπαν
αισθάνομαι αδύναμος
δεν θα σηκωθώ τελικά
δεν είναι καλύτερα σήμερα από χθες όπως μου είπαν
έξω δεν περπατάει κανένας
φοβούνται μήπως κολλήσουν
πως να πεθάνουν , άμα δεν πρόλαβαν να ζήσουν

εγω μένω μέσα
κάνω κάτι δουλειές
μέχρι να περάσω το σήμερα το αύριο έγινε χθες
αισθάνομαι ότι δεν θέλω να προσπαθησω για να καταφέρω κάτι που θα με ρίξει πάλι στην αρχή
το χρώμα δεν βλέπω πλέον στον κόσμο αυτό
αλλά μπορεί να μην ήτανε ποτέ εκεί

°
βλέπω μόνο κακό
βοήθησε με, πάω να πέσω πάλι στο κενό
είναι απλό το να βλέπεις το χρώμα
αλλά θέλω λίγο σκοτάδι ακόμα
°

τώρα στέκομαι μέσα στο δωμάτιο μου
κοιτω την λάμπα
θυμίζει το φως του έξω κόσμου
έχω απτο σαββατο να δω την λιακάδα
όταν το κάνω τρομάζω, βγάζει σπίθες σαν ζάντα
πάνω στο τσιμέντο
ακόμα βλέπω ανθρώπους να παλεύουν με την ματιά του σκότους, είναι ραδιενεργη
και με ποναει που δεν μπορω να μαι εκεί
μέχρι το γυαλί των αυτοκινήτων να γίνει κόκκινο
ψάχνω το φως της ημέρας μέσα σε κόσκινο

βλέπω μόνο κακό
βοήθησε με, πάω να πέσω πάλι στο κενό
είναι απλό το να βλέπεις το χρώμα
αλλά θέλω λίγο σκοτάδι ακόμα

είναι απλό να δεις τι καλό
υπάρχει στον κόσμο
αλλά δεν κατατροπωνει την αλήθεια
ουρανοξύστες και διπλα σοκάκια με σκουπίδια
ποτέ δεν αισθανομουν έτσι
ακόμα και όταν η ζωή μου ήταν τραπέζι
διχως πολλά καλά φαγητά
είχα τα μάτια μου στην πιο εξαίσια της γεύση
τώρα ο κύκλος
με έχει φάει
και το τετράγωνο με περιορίζει
θέλει να με διορθώσει αλλά μπορεί μόνο να κάνει το αστέρι μου  να ασχημισει
δεν περιμένω το φως να πέσει στον κόσμο
είναι πολύ αργά πλέον
έχω την λάμπα και το τετράδιο μου
αμα παραφωτισει όμως το καίω
γιατι είναι αφελές
γράφουμε το χθες για να βρούμε  το αύριο
μας ελειψε να πέφτει ο ήλιος πάνω στο τετράδιο
δέκα ώρες πριν να πέσει το φεγγάρι
πίσω απτο βουνό και απτο κρεβάτι
δέκα μέτρα σκάβω με το φτυάρι
ξεθάβω τα μαύρα μου να μαζέψω τη ζέστη απο του Θεού μου το μάτι
δεκα χρόνια, δέκα ώρες
και περνάνε αιώνια
οσο αγάπησα την ζέστη τόσο μισώ τα χιόνια, μου λείπουνε κολλήματα όμως η πάρτη μου ωριμασε αν και ακόμα αντί να παίζει κάνει τζενγκα με τα πιόνια
θαθελα να έχω έναν φίλο μονάχα να μην μου κοβει τα ποδια
γιατί δεν μιλάω με κανέναν,
με την πλειοψηφία πάντα είμαστε χωρια
τώρα μαρεσει μόνο η μπόρα, δυο χιλιόμετρα αέρα στις 2 η ώρα
15 χιλιόμετρα μέχρι το νου μου και δεν βλέπω την ώρα
να μάθω τι σκέφτομαι να δω αμα θέλω σκύλο η θέλω γοργόνα

ξέρω τι θέλω μα πάντα σκέφτομαι καλά, το μυαλό μου γυρίζει αλλά όχι υπερβολικά ελπίζω τα πράγματα να ναι σωστά,
μα ξέρω τα εγκαυματα δεν είναι τίποτα αμα ζήσεις την φωτιά

ξέρω το οξυγόνο δεν είναι τίποτα αμα ζεις στα βαθειά

βλέπω μόνο κακό
βοήθησε με, πάω να πέσω πάλι στο κενό
είναι απλό το να βλέπεις το χρώμα
αλλά θέλω λίγο σκοτάδι ακόμα