Τα Ποιήματα μου

Πνίγομαι

εχω συνηθισει τον πόνο όπως ότι περνώ τον χρόνο
γιατρευοντας πληγες που προκάλεσα μόνος
μπρος ποτάμι και πίσω γκρεμός, ανάμεσα η αδυναμία μου να βγάλω τη ζωή solo
πνίγομαι το χω μάθει
αυτόματα το κάνω μα αμα το σκεφτώ το βράδυ
προσπαθώ να σηκωθώ μα δεν νιώθω τα πόδια μου
να σηκωθώ μα δεν τα καταφερνω και κλείνω τα στόρια μου
απτο σκοτάδι οπότε κάτι αφηνα στην άκρη έχανα
είναι αυτό που με κρατάει που κράταγα πάντα ότι με πονεσε
και τ εμαθα

διακόπτω την ζωή μου σαν ταινία
με διακατεχει ησυχία
με ξεχνάνε οι άνθρωποι όπως εγώ τον εαυτό μου
και ξεχνάω εμένα γιαυτο θα μείνει μόνο αυτό το γραπτό μου

πνίγομαι από συνήθεια οι άλλοι δεν μιλάνε
έχω κόψει επαφές ήσυχος πλέον να κοιμάμαι
έτσι κάθομαι το σκέφτομαι
κάτι μήνες τώρα προσπαθώ να καταλάβω
αν δεν έχω τίποτα να πω
η αν δεν έχω το ταλέντο να το γράψω
πάλη με τον εαυτό μου συνήθεια
γαμω το γιατί να μην μπορώ να ησυχάσω 

πνίγομαι συνήθως και πάλι δεν έχω ταλέντο
μια μέρα θέλω να ξυπνήσω και να έχω κάτι να προσφέρω
γράφω εδώ και μήνες για να βγει κάτι για το οποίο έστω και λίγο θέλω να με συγχαίρω