Τα Ποιήματα μου

Σκάλα προς την κόλαση

περνάμε μια ζωή σχεδιάζοντας τη ζωή μας
έρχεται το τέλος των σφυγμων και δεν τελειώσαμε ακόμα την εκπαίδευση μας
γράφουμε την κατακλείδα πριν να φτάσουμε τις λεπτομέρειες
και στο τέλος μας μένουνε μόνο συγγραφικες ατελειες

θαθελα να ξεραμε τι ήταν πράγματι σημαντικό
σαυτο στηρίζονται στο ότι δεν βλέπουμε μπροστά μας
μας λένε να κοιτάμε να κάνουμε καλά τη δουλειά μας και να ακούμε τι μας λένε
αν μοιάζεις η φαινεσαι αλλιώς σε κοιτάνε σαν ξένο
και αυτό γαμιεται

λεφτά και κατάθλιψη πάντα πάνε μαζί
το κέρμα γίνεται όλο και πιο υπερτιμημένο
θα σου φάει τη ζωή αυτό
η ή ρουτίνα
εγώ πέθανα κάθε μέρα, ξυπνούσα κάθε μέρα στο ίδιο κρεβάτι φτιαγμένο από το ίδιο βολικό τσιμέντο

μου είχε λείψει να ειμαι χαρούμενος
για πολύ καιρό προσπαθούσα και επιτέλους το φαντάστηκα
έτσι περνάμε τον καιρό κοιτώντας ουρανοξύστες
χτίζοντας μια σκάλα με βαθμούς και τετράδια
φτάνουμε στην κορυφή σκονταφτουμε και πέφτουμε ανάσκελα

δεν ξέρει κανείς τι γίνεται πίσω απτις σίτες