Τα Ποιήματα μου

Οδυνηρό

γιατί τα πάντα είναι όλα πολύ πιο δύσκολα από όσο φαίνονται
συχνά χάνονται όσοι στο μονοπάτι Πορευονται
περνάω όλη μου την ζωή ζώντας στο τώρα αλλά και κυνηγώντας αναμνήσεις που ποτέ δεν τις φτάνω και πότε δεν ξαναερχονται

έτσι ο κόσμος σε φέρνει στα άκρα
σε κάνει να θέλεις να πεθάνεις και μετα σου λέει σταματα
δεν θα τον νοιάξει αν πεθάνω
έτσι και ο Θεός δεν θα νοιαστει
άλλος ένας ακόμα άνθρωπος που δεν θα πρέπει να διατάξει,
ένας λιγότερο άνθρωπο να διδάξει, να προσπαθήσει να φτιάξει και να αλλάξει
τώρα κάθε μέρα επισκεφτομαι τον παράδεισο ή την κόλαση και δεν τα ξαναλέμε ρε κομπάρσοι

γιατί η ζωή μετά θανάτου είναι εδώ
ναι εδώ,
στο μυαλό μας
άρα δεν υπάρχει περίπτωση να λυτρωθω
μοιασετε σε ότι θέλετε
καλός η εγωιστικος,
τιμιος η σκληρός
φούξια η γαλαζοπρασινος
οι κανόνες δεν υφιστανται
αλλά μένω στασιμος
γιατί δεν θέλω να μαι τίποτα άλλο, και κυρίως διάσημος
απλά θέλω δύο ανθρώπους να νομίζουν ότι είμαι ξεχωριστός,
δίχως αυτό βυθιζομαι όλο και περισσότερο
στην άβυσσο του σκότους
παραμορφωμενος και διαφοροποιημενος από όλους τους ανθρώπους

γιατί για μένα δεν υπάρχει κάτι άλλο πιο σημαντικό
έχω χάσει το νόημα
αλλά σύντομα θα το βρω
το νιώθω πάνω στο δέρμα μου, κάτι θα γίνει θα σωθω,
δεν ξέρω τι περνάω αλλά είναι οδυνηρό