Τα Ποιήματα μου

Τα Άστρα έπεσαν αλλά συνέχισα να πετάω

με πουκάμισο η κουκούλα είμαι ο ίδιος
είμαι ο ίδιος κοιμισμενος η ξύπνιος
είμαι ο ίδιος, σελήνη η ήλιος

έψαχνα την κατάντια μου
έχω ένα σφυρί για να κάνω θρυψαλα ξανά και ξανά τα κομμάτια μου
ότι και να γίνει να βρω το κακό και στην τσάντα μου ψάχνω, δεν μπορώ να το βρω
και όσο ψάχνω την δεξιά τσέπη
βρίσκω έναν λακο με καρφιά
πέφτω μέσα του άλλη μια φορά

ξανά και ξανά και ξανά

ξανά και ξανά και ξανά

°
να σαι μαζί μας ότι και να γίνει
είμαι αστροναύτης που πάτησε στην σελήνη
να σαι μαζί μας ότι και να γίνει   είμαι αστροναύτης που πάτησε στη σελήνη
έχω πνιγει απτο μαύρο διάστημα
αλλά άξιζε το ταξίδι

°

καλύτερα με άλλους στο σκοτάδι πάρα μόνος στην λευτεριά
καλύτερα ήσυχος πάρα να κάνω την διαφορά
δεν θέλω πολλα για να φτιάξει για λίγο η μέρα μου
είμαι ο ιππότης αλλά είμαι και το τέρας μου

μένω ήσυχος έξω αλλά όχι μέσα μου

εσωτερικά δεν έβγαλα την μάχη όλη
απέξω φαίνομαι το παλεύω μα αφήνω σιγά σιγά το πιστόλι
το παραδίδω σε κάτι ανώτερο
θυσιάζω τον εαυτό μου και το σκοτάδι μετά είναι τόσο όμορφο

αυτό
ίσως να ταν καλύτερα να εμενε άγραφο
φτιάξε ένα άγαλμα στον τάφο μου από μάρμαρο
και χάραξε πάνω ένα ξεθωριασμενο τετράδιο σαν αυτό που νόμιζα στο δημοτικό ότι θα μου έδινε ένα καλύτερο αύριο

γιατί να με νοιάζει όμως αφού θα πάω κάπου καλύτερα ελπίζω, δεν θα μαι εκεί
δεν θα ξανααγαπησω, δεν θα ξαναγελασω, δεν θα ξαναψιθιρισω καμία ευχή

θα θελα να ξερα αμα βοηθάει να σαι καλός
γιατί πάντα μου έλεγαν οι καλοί πάνε στον παράδεισο
και μάλλον φταίει που ήμουν ίδιος και ήμουν αληθινός
μα το να κρίνει ένας Θεός τους ανθρωπους είναι άδικο

°
να σαι μαζί μας ότι και να γίνει
είμαι αστροναύτης που πάτησε στην σελήνη
γύρισα και το οξυγόνο πλέον δεν μαρεσει
θέλω να μάθω η ψυχή μου τι μπορεί να αντέξει
να σαι μαζί μας ότι και να γίνει
είμαι αστροναύτης που πάτησε στη σελήνη
αν φύγω τώρα θα θελα να ξερα τι θα μείνει

°