🌹5🌹

20.2K 2.3K 158
                                    

(Unicode Version)

တနင်္လာနေ့ ရောက်ပြီဆိုတော့ မစရသေးတဲ့ဇာတ်လမ်းကို အဆုံးသတ်ပြီး ငသစ်ရဲ့အရှုပ်ထုပ်ကို ကျွန်တော် ရှင်းပေးရ‌တော့မှာလေ။ အဲဒါကြောင့် ဂိတ်ဝနားမှာ တစ်ယောက်တည်းထိုင်ရင်းနဲ့ စနိုးကို စောင့်နေခဲ့မိတယ်။

သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး။ စနိုးက ရောက်လာလေရဲ့။

"စနိုး..."

ခေါ်သံကြားတော့ စနိုးက လှည့်ကြည့်လာခဲ့တယ်။

"လပြည့်မှူးပါလား။ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ။"

တွဲမယ်လို့ သဘောတူထားတယ်ဆိုပြီး စနိုးရဲ့မေးခွန်းက သူစိမ်းဆန်မနေဘူးလား။

"ဟိုတစ်နေ့က ငါနဲ့ တွဲမယ်လို့ ငသစ်ကို နင် ပြောလိုက်တာလား။"

"ဟုတ်တယ်လေ။"

စနိုးရဲ့ပုံစံက ခပ်တည်တည်ပါပဲ။ ကျွန်တော်နဲ့ တွဲဖို့ကို သူ့စိတ်ထဲမှာ သိပ်ထည့်မထားဘူး ထင်တယ်။ ဒါဆို ဆက်ပြောမဲ့စကားအတွက် အားနာစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့။

"ငါက ရည်းစားတစ်ခါမှ မထားဖူးလို့ ချိုသာတဲ့စကားတွေ ဘာတွေကိုလည်း မပြောတတ်ဘူး။ ကြာလာရင် ငါ့ကို စိတ်ပျက်ပြီး လမ်းခွဲဖို့အထိ‌ ဖြစ်လာနိုင်တယ်။ အဲဒါကြောင့် ငါတို့ မတွဲဘဲနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေလိုမျိုး နေသွားတာက ပိုကောင်းလိမ့်မယ်လို့ ထင်တယ်။"

"ငါလည်း ရည်းစားမထားဖူးပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ တွဲရင်းနဲ့ အဆင်ပြေချင် ပြေသွားမှာပေါ့။"

အဲဒီစကားကြောင့် ပျော်တော့ ပျော်မိသား။ စနိုးက ကျွန်တော့်အခြေအနေကို နားလည်ပေးမယ်ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ပဲမလား။

"ငါနဲ့ တကယ်အဆင်ပြေပါ့မလား။"

"ဘာမှမပူပါနဲ့။ သူငယ်ချင်းတွေလို နေကြည့်ရင်းနဲ့ နေသားကျသွားမှာပါ။"

စနိုးနဲ့ အဆင်ပြေအောင် ညှိယူပြီးပြီမို့ ငသစ်ရဲ့ကိစ္စကို ရှင်းပေးဖို့ အခန်းထဲကို ကျွန်တော် ပြန်လာခဲ့မိတယ်။

"ဖူးငုံဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက ဘယ်အခန်းကလဲ။"

"သူက (E)ခန်းက။ သေချာသိရအောင်လို့ ကျွန်တော် လိုက်ပြပေးမယ်။"

ရှားရှားပါးပါး                                             (Once In A Blue Moon)Where stories live. Discover now