အခန်း ၃၉ (Chapter 39)

13.8K 1.6K 118
                                    

(Unicode Version)


မနေ့ညက မေမေနဲ့ အိပ်ပေးခဲ့ရတာမို့ မနက်ရောက်တော့ မေမေ ထတဲ့အချိန်အတိုင်း နိုးလာခဲ့ရလေသည်။ နံနက်စာကို ပြင်ဆင်ပေးနေရင်းနဲ့ မေမေက ကျွန်တော့်ကို လှမ်းပြောလိုက်တော့သည်။

"မနေ့ကတွေ့ခဲ့တဲ့ မေမေ့အသိအန်တီက ဒီနေ့ မေမေတို့ကို ထမင်းစားဖိတ်ထားတယ်။ သား လိုက်ခဲ့ပေးနော်။"

"ဟုတ်ကဲ့...မေမေ။"

"ကဲ...စားဖို့တော့ ပြင်ဆင်ပြီးပြီ။ သစ်သစ်ကို သွားနှိုးလိုက်တော့နော်။"

မေမေ့စကားအတိုင်း ငသစ်ကို ကျွန်တော် နှိုးဖို့ အပေါ်ထပ်သို့ တက်လာခဲ့မိသည်။ မနေ့က ကျွန်တော့်ကို စိတ်ကောက်ပြီး ကျန်နေခဲ့ရတဲ့ ငသစ်က အခုကျတော့ ကလေးတစ်ယောက်လို အိပ်မောကျနေလေသည်။ ထိုပုံစံလေးက ချစ်စရာကောင်းနေတာမို့ သူ့ပါးလေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းပြီး နှိုးလိုက်ရတော့သည်။

"ငသစ်...ထတော့လေ။ မနက်စာသွားစားကြရအောင်။"

ကျွန်တော့်အသံကြောင့် ငသစ်က နည်းနည်းလှုပ်ရွလာခဲ့လေသည်။

"ငသစ်...ထတော့နော်။"

ခဏအကြာမှာ သူ့မျက်လုံးတွေ ပွင့်ဟလာခဲ့ပြီး ကျွန်တော့်ကို မြင်တွေ့သွားတော့သည်။

"ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ!?"

"မင်းကို လာနှိုးတာလေ။ မြန်မြန်ထ... မေမေ စောင့်နေတယ်။"

"မထချင်ဘူး။"

"အဲဒါ ဘာဖြစ်ရပြန်တာလဲ!?"

"ဒယ်ဒီ့ကြောင့် ကျွန်တော့်မှာ မနေ့ညတုန်းက အိပ်လို့တောင် မပျော်ဘူး။ တစ်ညလုံး လူကို နှိပ်စက်သွားတာ။ ဒယ်ဒီ့ကို စိတ်ဆိုးတယ်။"

"ဒါက စိတ်ဆိုးနေတဲ့ရုပ်လေးလား!?"

ငသစ်ရဲ့မေးစေ့လေးကို ညင်သာစွာ ကိုင်ရင်းနဲ့ ကျွန်တော် မေးလိုက်မိသည်။

"အခုမှ လာချော့မနေနဲ့။"

"တကယ် မချော့ရဘူးလား!?"

ငသစ်က ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ဖက်သို့စောင်းပြီး ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးလိုက်လေသည်။

ရှားရှားပါးပါး                                             (Once In A Blue Moon)Where stories live. Discover now