ရှားရှားပါးပါး (Once In A Blue Moon)

အခန်း ၆၄ (Chapter 64)

(Unicode Version)

နေ‌ခြည်နုနုနဲ့ လွှမ်းခြုံထားတဲ့ နံနက်ခင်းလေးမှာ ကျွန်တော့်ကို ‌နွေးထွေးနေအောင် ပွေ့ဖက်ပေးထားပြီး အိပ်မောကျနေရှာတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးကို တစိမ်စိမ့် ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ မကျဉ်းမကျယ် နဖူးပြင်ပေါ်မှာ နက်မှောင်ပြီး ပျော့ပျောင်းတဲ့ ဆံနွယ်စ,တွေ ဝဲကျနေတာမို့ ကျွန်တော် နူးညံ့စွာ သပ်တင်ပေးလိုက်ရလေသည်။ ပေါ်လွင်ထင်ရှားလာတဲ့ မျက်ခုံးထူထူလေးတစ်ခုက ဖြောင့်စင်းတဲ့ နှာတံနားမှာ ထိစပ်လုမတတ်ဖြစ်နေပြီး ယောက်ျားပီသမှုကို ဖော်ပြပေးနေသလိုပင်။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ မုတ်ဆိတ်‌မွှေးရေးရေးလေးတွေက လူကို ဆွဲဆောင်နိုင်တဲ့ အဓိကအချက်ဆိုလည်း မမှားပေ။ ကျွန်တော့်မျက်စိရှေ့က အချစ်ရဆုံးသူရဲ့ခံ့ညားမှုတွေကို အသေးစိတ်ဖော်ညွှန်းရင်း သူ ပြောဖူးတဲ့ 'ချစ်တယ်'ဆိုတဲ့ စကားလေးကို နားထဲ ပြန်ကြားယောင်လာခဲ့ရပြန်သည်။

"ငါ ဘာလို့ မင်းလိုမျိုးအဆိုးအသွမ်းလေးကိုမှ ချစ်မိခဲ့တာလဲ!?"

ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်တုန်းက ချစ်သူထားကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကိုအားကျပြီး ချစ်သူဖြစ်လာနိုင်မယ့်မိန်းကလေးကို စိတ်ကူးထဲမှာ ကျွန်တော် ပုံဖော်ကြည့်ခဲ့ဖူးသည်။ စိတ်ထားနူးညံ့ပြီး လှပချောမောတဲ့ အလိမ္မာအိမ်ပါနိုင်မယ့် မိန်းကလေးမျိုးပေါ့...ဒါပေမဲ့ စိတ်ကူးနဲ့လက်တွေ့က ဘယ်တော့မှ တစ်ထပ်တည်းမကျနိုင်မှန်း သူက ကျွန်တော့်ကို သက်သေပြပေးခဲ့လေသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို ရူးရူးမူးမူးချစ်မိပြီး ဘဝတစ်ခုလုံး ပေးအပ်ခဲ့တာတဲ့...ရယ်ချင်စရာကောင်းမနေဘူးလား!? ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် ပျော်နေတယ်။ သူနဲ့အတူ ရှိနေရရင် စိတ်ထဲမှာ အလိုလိုပျော်နေမိတာ။ သူ့ကို ချစ်လွန်းလို့ ရူးသွားပြီ ထင်ပါရဲ့...ဒီလိုနံနက်ခင်းမျိုးမှာ သူ့မျက်နှာကို ငေးကြည့်ပြီး အမွှမ်းတင်ရလောက်အောင်တဲ့အထိ ရူးသွပ်နေခဲ့မိတာပါ။

"မင်းထက် ငါက ပိုရူးသွပ်နေပါလား!?"

သူ့ပါးပြင်ကို ကျွန်တော် နမ်းရှိုက်ရင်းနဲ့ နူးညံ့ညင်သာစွာ နှိူးလိုက်ချိန်မှာ သူ့မျက်ဝန်းလေးတွေက ပွင့်ဟလာခဲ့လေသည်။