İyi okumalar...
___________________
Gözlerimi araladığımda başımda çok şiddetli bir ağrı vardı.
Gözlerimi duvardaki saate sabitlediğimde saatin daha gece 02.20 olduğunu gördüm.
Kalacağım sıra etrafımdaki eşyaların ve duvarın siyah renkli olduğunu gördüm. İyi de benim kaldığım odanın geneli beyaz ve griden oluşmuyor muydu?
Kafamı sol tarafıma çevirdiğimde gördüğüm manzara ile şaşırmıştım.
Deniz Bey?
Ben onun yatağında napıyordum. Ve o benim yanımda.
Uyuyordu...
Ağrıyan kafamı elim ile tuttuğumda ve bakışlarımı yere doğrultuğumda yerdeki kıyafetleri gördüm.
Ne!?
Olamaz!?
Hemen üstüme baktığımda çıplak olduğumu daha yeni fark ediyordum.
Gözlerimden yaşlar birer ikişer dökülmeye başlamıştı. Bu damlalar sele dönüşmüştü. Yataktan kalkarak banyoya doğru gitmeye başlamıştım. Arkama dönüp baktığımda çarşafın kan sperm ile kaplı olduğunu gördüğümde ağzımı ne kadar kapatmayı çalışsamda hıçkırık çıkmıştı.
Banyoya geldiğimde direk kapıyı kitliyip kendimi soğuk zemine bırakmıştım.
Bunu nasıl yapardı?
Biz onla sadece arkadaştık...
Sarhoş olduğumu bile bile...
Ve benim öyle bir şey istemediğimi.
Artık hıçkırıklara engel olamıyorum. Göz yaşlarımı da silmeyi bırakmıştım.
Bunlar nasıl olmuştu?
Ağlıyordum, sensizliğin içinde hıçkırıklarım ile kayboluyordum. Soğuk zeminde artık oturamıyorum.
Hem kafam hem vücudum hem zihnim yorgundu. Göz yaşlarım ve hıçkırıklarım içinde kendimi karanlığa bırakmıştım.
***
Burnuma gelen ağır koku ile gözlerimi açmıştım. Dün akşamki olaylardan sonra banyoda ağlarken bayılmışım.
Belime sarılan kol ile beni yine kendi odasına getirdiğini anlamıştım.
Gözyaşlarım yine istemsizce dökülmeye başlamıştı. Hıçkırığım ile derin bir nefes alıp arkama döndüğümde çığlık atmıştım.
Deniz Bey...
Kalbine bıçak saplıydı kanlı olan yatak daha da kanlıydı...
Ağlamam şiddetlenmişti.
O ise çoktan ölmüştü...
Yere çökmüş ağlıyordum. Hem dün bana yaptığı şey yüzünden hemde katili dibime kadar geldiği için korkudan ağlıyordum.
Duvardaki saate baktığımda saat 05.40 Dı.
Hemen ayağa kalktım güç de olsa. Dayanmalıydım. Gözyaşlarımı sildim. Üzerime pantolon ve kazak giydim acele ile.
Çantamı, kimliğimi ve telefonumu alarak koşmaya başlamıştım.
Koşuyordum.
Genelde her şeye dayanıklı olan ben yıkılmıştım.
Bitmiş gücüm ile koşup uzaklaşmaya çalışıyordum.
Aynı zamanda ağlıyordum...
Nereye gidebilirdim.?
Ya beni onu öldürmekle suçlarlarsa?
Hapise atılırsam?
Kime gidecektim?
Kimsem yoktu. Ne arkadaşım, ne ailem.
Ama...
Kim Taehyung vardı...
O bana yardım edebilirdi...
_________________
Sizi seviyorum 💜
Lütfen yorum yapıp beğenin.
Önemli
Bu bölümden sonra karşınıza çoğunlukla kim taehyung u çıkaracağım. Asıl hikaye şimdi başlıyor.....
Geri döndüm
💜🖤❤️💜🖤❤️💜🖤❤️
