Umarım beğenirsiniz ~
İyi okumalar ~
💜💜💜
_____________________________________
- Adım kim taehyung
Elini uzatmıştı. El sıkışma için. Elleri uzun ve gayet çekiciydi. Aman tanrım ben ne düşünüyorum.
- B-ben de Berilsu
Bana uzattığı ince uzun parmaklarını elime alarak el sıkışmıştık. Kare şeklinde gülümseyerek konuşmaya başladı.
- Tanıştığıma memnun oldum
Bende gülümsemiştim.
- Bende memnun oldum.
- Hadi artık yemeğe başlayalım soğumasın.
Masaya oturduğumuzda aslında yaptığı rameni güzel bulmuştum. Yediğim en iyi ramendi. Daha doğrusu yediğim ilk ramendi.
- Güzel olmuş.
- Aslında yemek işinde kötüyümdür.
Bence yemek işinde kötü değildi. Yemek işinde kötü bile olsa gayet yakışıklı.
Ne! Ne diyorum ben be. Aman tanrım. Düşünme düşünme.
Kafamdaki bu salakca düşünceleri dağıtmak için aradaki sessizliği bozmak için boğazımı temizlemiştim.
Taehyung a baktığımda bana baktığını fark etmiştim.
Ama gözlerindeki ifadeyi çözemiyordum. Acıma duygusu ile mi bakıyordu yoksa başka bir duygu ile mi?
Tanımadığı birine neden duygu beslesin diye düşünürken beni düşüncelerimden çıkaran taehyung un normal insanların sesinden daha güzel olan sesi ile bana soru sormasıydı.
- Kalacak bir yerin yok mu senin?
Tanımadığım birine duygu mu beslemeye başlamıştım. Bu yanlıştı. Hemen kendimi eski halime döndürmeye çalışarak taehyung a baktım.
Onun bakışları sevgi, merhamet dolu iken ben bakışlarımı nefret ve cidiyette dönüştürmeye çalışıyordum.
- Bundan sana ne
Yüzünde şaşkınlık ifadesi oluşmuştu. Ama tanımadığım birine nasıl güvenebilirdim?
Söylediklerim kalbini kıracak bile olsa beni ilgilendirmezdi. Çünkü tanıdığım biri değildi.
Masanın üstünde ki su dolu bardaktan bir yudum aldıktan sonra derin bir iç çekmişti.
- Kalacak bir yerin yoksa bu evde kalabilirsin. Odalar boş zaten.
Yüksek sesle kahkaha atmıştım, galiba beni deli sanmıştı. Bakışlarından bunu anlayabiliyorum.
Ciddi bir şekilde gözlerine bakarak konuşmaya başlamıştım.
- Tanımadığın birine neden yardım ediyorsun?
Sorgulayıcı ses tonuma karşı o da aynısını yapmıştı.
- Peki sen neden bana yardım ettin?
Haklıydı. Gidecek hiçbir yerim yok ve beş kuruş param yoktu.
İyi yada kötü biri olduğunu bilmiyorumdum. Ona güvenip güvenmemek de kararsızdım.
- Ben odaya çıkmalıyım.
- Tabiki de...
Taehyung u mutfakta bırakarak gece kaldığım odaya hızlı adımla çıkmıştım.
Şarj olmuş telefonumu elime alarak sırt çantamın zoraki açılan fermuarını açarak kağıtta yazan numarayı çıkarmıştım.
Kağıtta ki numarayı telefona kaydederek aradım.
Ama sadece çalıyordu. Açığında ne diyecektim? Hiçbir fikrim yoktu. Ama taehyung denilen yabancıya da güvenemezdim.
Kimsesiz olmaya lanet ederek kaydettiğim numarayı tekrar aranıştım.
- Alo
- Kiminle görüşüyorum?
- Başkomser Alper Ok ile... Siz kimsiniz?
Derin bir nefes aldım.
- Dün bana kalıcak yerim olmadığı için yardıma ihtiyacın olursa diye numaranızı vermiştiniz.
- Hmmmm... Hatırladım inatçı hırsız kız değil mi?
Allahım sen bana sabır ver.
- Ben hırsız değilim. Hakkım olanı aldım.
- Tamam konum at. Geliyorum.
- Tamamdır. Şey bu arada...
- Ney?
- Teşekkür ederim adalet dağıtan adam.
Gülmüştü.
- Kapatıyorum. Konum at.
Telefonu kapatınca konum atmıştım. İlk önce bavulumu sonra ise Mia yı aşağıya indirmiştim. Tabi ki sırtımda çantam ile...
Mutfaktan çıkan taehyung bana şaşkına bakıyordu.
- Gidiyor musun?
- Evet
- Eğer yardıma ihtiyacın olursa___
Sözünü keserek sinirle ona bakmıştım.
- KES SESİSİNİ!
Derin bir nefes aldım ve gözlerinin içine bakarak konuşmaya başladım.
- YARDIMA İHTİYACIM YOK.
Mia yı ve bavulumu alarak arkamda taehyung ve eski evini bırakarak kendimi dışarıya attım.
Belki bu doğru değildi ama bu saatten sonra kendime bile güvenemezdim ....
____________________________________
Arkadaşlar
Lütfen
YORUM
YAPIP
BEĞENİR MİSİNİZ???
Bunları yaparsanız çok severim. Umarım bu bölümü beğenirsiniz. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Okuyan arkadaşlar sizleri çoooook seviyorum. 💜💜💜💜
