Tomorrow With You

Prologue

Declan Costellano

"Ano'ng ginawa niya buong araw?" Tanong ko habang nakaupo sa swivel chair.

Here infront of me is my private investigator slash best friend. He collects information and mostly, he's like a stalker who stalks my woman.

"Just like what she's been doing everyday but there's a boy who talked to her earlier. I think that's her officemate. They have the same uniform." Nag igting and panga ko nang marinig and balita niya.

Who's that fvcking boy?

Walang pwedeng humawak o kahit makipag usap man lang sa kaniya na ibang lalaki. She's mine, mine alone.

"Do you know who is it?" Galit kong tanong.

Sinuklib niya ang kamay sa kaniyang bulsa at sumilay ang ngisi sa sakaniyang mukha.

"Blake Carson." Sambit niya.

Kinuyom ko ang aking kamay habang paulit ulit na nirerehistro ang pangalan na binanggit ng nasa harap ko.

I could imagine him holding and touching my girl.

My eyes darkened as my mind was replenishing that fvcking scenario that I don't want to see.

"You know what, Declan? You should move. Baka maunahan ka ng iba, ikaw rin." Asar niya at pabirong nag kibit balikat.

Nag iwas ako ng tingin.

I'm still not yet ready. Gusto ko pang patunayan sa sarili ko na pwede akong pumasok sa buhay niya.

Dahil kung bigla akong dumating nang walang kahit na anong plano, baka umuwi akong luhaan.

I love her so much. So damn much.

At hindi ko makikita ang sarili ko sa mundong 'to kung wala siya.

All my life, I was just watching her from afar, wishing to stars to let her see me. To let her meet me. To let her accept me. And to let her love me.

"Damn love. I won't fall in love, will never fall in love in my entire life."

Ako naman ngayon ang napangisi.

"Let's see, Adriel. Wag ka mag salita ng tapos." I utter.

Bigla naman niya along tinapunan ng masamang tingin.

"Hinding hindi ako mag mamahal and that's a fact." He stated.

Tumayo ako at nilapitan siya.

Hinawakan ko ang kaniyang balikat.

"Brad, maybe that's a fact but it can be changed. I'm telling you." I smirked which made him annoyed even more.

Ginalaw niya ang balilat niya upang tanggalin ang kamay ko dito.

"Tss. Whatever, buhay ko 'to. Ako ang mag dedecide kung mag mamahal ako o hindi." Anang boses niya.

"No, you don't. You heart does." I sincerely said.

I am a living testimony that it's not the person who'll choose and decide.

Siya, hindi siya ang tipo kong babae. Kung hindi ako tinamaan ng pag ibig, I'm more than sure that I won't fall for her but damn, my heart keeps on wanting and loving her and I have no choice but to be pleasured.

I love spoiling my heart.

Mariin siyang pumikit.

"Declan, wag ako ang sabihan mo niyan. You know how much I hate the word love, romantic to be specific."

Tumango ako. Hindi ko naman malilimutan na ang dahilan kung bakit ganito siya kabitter.

Both of his parents cheated. And he thought that love don't exist. Becuase if there's really love, there will be no cheating.

He was Eleven that time. He's too innocent to be broken and to be bitter as well.

But I still have a strong faith in destiny, mag mamahal din 'tong laaking 'to at kakainin niya lahat ng sinabi niya.

"So, I gotta go. Tawagan mo 'ko kung pag babantayin mo na naman ako bukas. It will be my pleasure, basta ba may pera." He smirked.

Tumawa naman ako.

"Yeah. Thanks." Aniko. Tumango lang siya at tinapik ng bahagya ang balikat ko sama lumabas ng aking opisina.

Pinatong ko ang aking kamay sa lamesa upang mag isip.

I badly want to be with her. Every second feels like years without her presence.

I bit my lip then stetched my arms to get my coat.

Lumabas ako ng opisina at doon nakita si Zaira, ang secretary ko na nasa designated table niya.

"Cancel all my appointments, okay?"

Hindi ko na hinintay na mag salita pa siya at dire diretsong nag lakad habang sinusuot ang coat ko.

Hinintay ko naman na mag bukas ang elevator at nang mag bukas 'to, 

Nakita ko ang gulat sa mga empleyadong nasa loob ng elevator.

"Good morning, Sir." Sabay sabay nilang bati nang makapasok ako.

I just nodded.

Nang makababa na sa ground floor, may mga bumati sa akin na halos hindi ko na nabati pabalik dahil nakatuon lamang ako sa aking gagawin mamaya.

Dumiretso ako sa parking lot kung saan nakapark ang kotse ko.

Sumakay ako at pinaharurot ng mabilis tungo sa lugar ng pinakamamahal ko.

I was thinking what will be my alibi later. I just want to see her while seeing her eyes looking at me.

In just a few minutes, I reached her house. Her parents' house to be exact.

Padilim na rin kaya naman kita ko ang ilaw sa bahay.

My jaw clenched and suddenly I felt weak. Sinusubukan kong alisin 'tong panghihina ko sa pamamagitan ng pag kuyom ng kamao ko.

Tinitigan ko ang bahay niya saka nag lakas loob na lumabas ng kotse.

Nag lakad ako papalapit dito hanggang sa natagpuan ko ang sarili ko na nasa tapat ng pintuan ng bahay niya.

Damn, this is it. I love you.

-----------------

Sabi sa inyo maikli lang eh haha.