ქალაქელი გოგონა (დასრულებული)

ქალაქში დაბრუნება 😽

გათენდა, მოვწესრიგდი ჩავიცვი და ქვევით ჩავედი უნდა მეჭამა როცა უცებ ტელეფონმა დამირეკა, დედაჩემი იყო.
-როგორ ხარ?_მითხრა დედაჩემმა.
-როგორ ვიქნები შენი აზრით?
-აუ არ გამიბრაზდე რა, კარგია ჰაერის გამოცვლა ახალი ადგილი, ბუნება.
-კარგი ეგ დავივიწყოთ ცოტა ხნით მაგრამ, რომ არ მომიკითხე მთელი ამ ხნის განმავლობაში, ისვენებთ არა ცოლ-ქმარი და დაგავიწყდათ შვილი_ჩამეცინა თუმცა გავიზარე, რომ გაბრაზებული ვიყავი.
-აუ კაი რა პრინცესა.
-მაგას ნუ მეძახი_ვთქვი და ტელეფონი გავთიშე.
მე და ბებიაჩემმა ვისაუზმეთ, ავალაგეთ და გარეთ გავედი, გადავწყვიტე ხვალ წავსულიყავი თბილისში, რადგან უკვე მომბეზრდა აქ თან თითქმის ერთი კვირა რაც აქ ვარ, მიღწევაა.

***
გუშინ ისეთი არაფერი მომხდარა დებილივით ვიჯექი და ძლივს გავიყვანე დრო.
საღამოს კი ბებიაჩემს ვუთხარი, რომ მივდიოდი, გაუკვირდა ასე მალე რო მივდიოდი მაგრამ გაახსენდა, რომ მე ვიყავი 😅 ეწყინა  ერთი კვირაც არაა გასული რაც აქ ვარ.
უკვე ბარგი ჩავალაგე და მანქანას ველოდები მანამდე კი იას და ნიკას დავემშვიდობები, უი ახლა გამახსენდა თავისი შეყვარებული უნდა გაეცნო ჩემთვის, მაგრამ არაუშავს სუ არ მეხალისება ეხა მაგისი და მისი შეყვარებულის ჟღურტულის ყურება და კარგია  რომ მივდივარ.
-ბები მოვიდა მანქანა_მეძახის ბებიაჩემი.
-მოვდივარ_უჰ მეღირსაააა ჰალილუააა ვშორდები ამ დაწყველილ ადგილს, თუმცა ბებიაჩები რათქმაუნდა მომენატრება.
ბარგი ძლივს გავათრიე, მძღოლმა კი ჩემი მდომარეობა რომ დაინახა გამოიქცა და გატანაში მომეხმარა.
-მე მეგონა მე მეხუტებოდი_გავეკრიჭე მას.
-მორჩა ჩემოდნები, სულ ეს გაქვთ?_მეკითხება და ერთ დიდ ჩემოდანს უყურებს რომელიც მანქანის საბარგულში დევს.
-ჰმმ მარტო შენ ხარ.
-დიახ_მითხრა და აქეთ-იქით მიმოიხედა.
-კარგი მეც მოგეხმარები.
-კარგით?_სახლში შევიყვანე და ბარგი რომ დაინახა თვალები ჭყიტა.
-მე შევიტან მარტო ამხელა ვაჟკაცი ვარ._ამბობ და ისევ ჩემოდნებს უყურებს, ვაიმე რა საყვარელია შემომექრაშება ახლა, ვაიმე დედა რაებს ვბოდიალობ სხვათაშორის ესე 25 წლის იქნება თანაც ძალიან სიმპატიურია, დაკუნთულიც არის, ხოდა რათ უნდა ახლა ეს კუნთები მე თუ არ მომეხმარა.
-ვერ შეგედავები ჩემო ირაკლი.
-აუ კაი რა პატარავ, სოფელში ამდენი რამე რათ გინდოდა ცოტა ხო არ ურიკინებ.
-ოჰ გამოხვედი როლიდან?
-დიახ ქალბატონო_ამბობს და ჩემკსენ მოდის შემდეგ კი თავის ძლიერ ხელებს მხვევს და მეხუტება, მეც ვეხუტები.
-მომენატრე მაგრამ უნდა გაგწირო და ეს ჩემოდნები მარტომ უნდა შეიტანო,მიდი მ შეიტანე მე ვიღაცეებს მოვინახულებ დავემშვიდობები და მოვალ დაგეხმარები.
-კაი ვიხუმრე გოგო ამას ვერ შევიტან მე? რას ამბობ_ამაყად ამბობს.
-კაი მაშ წავედი_ამ დროს კი ბებიაჩემი გამოდის.
-გამარჯობა ქალბატონო ნენე როგორ ხართ?
-ოჰ ირაკლი, შენ აქ საიდან. და რამდენჯერ გითხარი ქალბატონს ნუ მეძახი თქო უცხო ხო არ ვარ.
-კარგით...ნენე, საიდან და მე ვარ მღოლი აქ დავოწყე მუშაობა, თქვენი შვილიშვილის წყალობით_თქვა და მე გადმომხედა, გავუღიმე მანაც გამიღიმა.
-მაგას რა ჯობია მერე იმუშავებ, შენი შემოსავალი კარგია წარმატებები_იქიდან წამოვედი მანამდე კი ილაპარაკებენ ისინი სანამ დავემშვიდობები, უი ირაკლი ჩემი ბავშვობის მეგობარია ძმასავით მყავს და  ერთად ბევრს ვღადაობ ხოლმე ამიტომ როცა მასთან ერთად ვარ სულ ვცანცარებთ ან რაღაც ეგეთი მძღოლობაზე იმიტომ ვამუშავებ რომ სულ ერთად ვიყოთ, ისე ვარ მიჩვეული მის გარეშე ვერ ვძლებ. ისე კარგ ხასიათზე მაყენებს სკოლაშიც ერთად ვართ და ნუ მოკლედ ესე რა.
იამ დამინახა თუ არა გამიღიმა მეც, გავურიმე და მისკენ წავედი.
-რამ მოგიყვანა, პატარა ქალბატონო_მითხრა მან გავიცინე.
-დღეს თბილისში ვბრუნდები ქალბატონო ია და ვიფიქრე დავემშვიდობები თქო.
-მიდიხარ? რა ცუდია ახლახანს არ ჩამოხვედით?
-ხო მაგრამ.
-ნიკაა მოდი აქ_დაუძახა ნიკას ის კი სიცილით მოვიდა აქ მას კი ვიღაც გოგო გამოყვა, ძალიან საყვარელი და ლამაზი იყო ქერა, ცისფერი თვალები, ალბათ ნიკას შეყვარებულია.
-რა არის?
-მარი მიდის და არ გინდა დაემშვიდობო_ღიმილი მოიშორა სახიდან და მე შემომხედა.
-ამ...ხო.
-უი მარი ეს ნიკას მ..._ამბობდა ია თუმცა ნიკამ შეაწყვეტინა.
-ეს არის ჩემი შეყვარებული.
-სასიამოვნოა_ხელი უნდა ჩამომერთმია მაგრამ, ის გოგო ოსეთი დაბნეული იყო მოკლედ რომ ვთქვათ აქ არ იყო, ანუ ოყო მარა თან არ იყო, ანუ იყო რა ანუ ტანი აქ  გონება იქ, ანუ...ვაიმე რამდენი ანუა.
-კარგი მე მეჩქარება ახლა უნდა წავიდე, ნახვამდის_ჩავეხუტე იას.
-ნახვამდის მშვიდობიანი მგზავრობა_მეუბნება ჯერ კიდევ გაურკვევლობაში მყოფი ია, მშორდება და ნიკას უყურებს.
-ნახვამდის_მეუბნება ნიკა ვუღიმი ყველას და იქიდან მოვდივარ.
ბებიაჩსაც კიდევ ერთხელ ვემშვიდობები.
-აბა ნელა იარე იცოდე და რომ ჩახვალთ დარეკეთ_მეუბნება ბებიაჩემი.
-აუცილებლად.
-ვსიო მორჩი ხო? ძლივს ჩაჯექი წავედით, დროზე, დავიღალე გოგო_თვალები გადავატრიალე და მანქანაში ჩავჯექი.
-აუ ჩემი მეგობარი არ იყო აი იცი რას გიზამდი...
-რას?_გადმომხედა და გამიღიმა, ახლა ისეთი საყვარელია...
-შეგჭამდიი_წამომცდა მე, თუმცა სხვა მაინც რა უნდა მეთქვა. ის გამეკრიჭა და მანქანა დაძრა.
____
როგორც იქნა ახალი თავი, იმედია მოგეწონათ.
სამ საათამდე ვწერდი თქვენთვის გავათენე ღამე (ვაბუქებ ხო😂😂)
გულს უხარია ბევრი Vout-ის დანახვა ხალხოოო 😂😂😂😂ამიტომ გლიჯეთ Vout-ს
ვაი წავედი დავიძინო🤦🤦🤦