ქალაქელი გოგონა (დასრულებული)

თავისუფლება🤦🤦

მოვედით, ესაა მისი სახლი_თქვა მან მანქანა დავაყენე და იქიდან გადმოვედი-ნელაა_დაიყვირა ნიკამ რომელიც ჩემი გადასვლის დროს ისიც თან  გადავიყოლე.
-აბა რა გეგონა, რომ მიკეთებდი.
-იცი კესოს გადაეცი შემდეგში, გასაღებიანი ხელ-ბორკილები ჩადოს მაინც_ვამბობ ირონიულად, ის კი იღიმის.
-დროზე ეხლა მომხსენი ეს ბორკილები_ტელეფონს იღებს და სადღაც რეკავს.
-გიო მე ვარ.
-..._ნიკამ გაიცინა.
-ბიჭო შეიგიძლია ორ წამს გამოხვიდე.
-...
-აუ რაღაც დამემარტა ბიჭო, და გამო რა, სახლთან ვდგავარ.
-...
-კაი_ტელეფონი გათიშა.
-აბა?_ვამბობ მე.
-რა? აა გამოვალო_მალევე კი სახლიდან სიმპატიური ბიჭი გამივიდა, გიომ მ, როგორც მათი საუბრიდან გამომდინარე დავასკვენი რომ გიო ჰქვია, გადასაკოცნად გამოიწია, მაგრამ ნიკამ ხელი ანახა და ჩემი ხელიც თან გაიყოლა.
-გვიშველე_ამბობ ნიკა, საწყლად, გიო კი მე მიყურებს.
-რა გჭირს ბიჭო? რა არის ეს.
-რადა..._ნიკამ მე გადმომხედა, მე კი სხვაგან გავიხედე.
-მერე აგიხსნი რა ახლა კი მომხსენი შე ჩემა, თორე მომტყდა ხელი_ოჰ მოტყდა ხელი ბიჭს, რას მიკეთებდა  მერე.
-შემო შევეცდები გაგიხსნა.
-უი ეს მარია, მარი ეს გიო_ერთმანეთი გაგვაცნო ნიკამ.
-გამარჯობა.
-გამარჯობა_გამიღიმა, სულ არ მეღიმებოდა მაგრამ მეც  გავუღიმე, სახლში შევედით.
-დაჯექით, მოვალ_ორივე დავჯექით, და გიოს დაველოდეთ.
-იმედია, რომ მოგვხსნის არ გაიქცევი.
-იოცნებე_ვუთხარი და სწერვად გავუღიმე-ჯერ სამაგიერო ხომ უნდა გადაგიხადო_თვალი ჩავუკარი. გიომ ჩაახველა.
ნიკამაც ხელი მიცა, ჩემი საწყალი ხელი ნიკას ხელის ჭკუაზე რომ დადის (ხელს ჭკუა აქვს კი😂) გიომ ბორკილები გამიხსნა. მერე კი ნიკას მიუბრუნდა და მასაც გაუხსნა.
-მადლობა_ვეუბნები გიოს.
-არაფრის_მეუბნება და მიღიმის.
-მადლობა ძმაო, ჩვენ წავალთ ეხლა.
-რატო დარჩით.
-არა წავალთ.
-კარგი ნახვამდის_უფრო მე დამემშვიდობა ვიდრე ნიკას, გარეთ გავედი.
მალევე კი ნიკა გამოვიდა.
-კიდე აქ ხარ?_მეკითხება კიდეც?
-და სად უნდა ვიყო?
-სახლში.
-კარგი კარგად_ვეუბნები მას, იდიოტი.
-კარგი ვიხუმრე.
-არა წავალ, გაბოს...
-წავედით დროზე_თქვა მან, არა მიბრძანა, მშვენიერია სამაგიეროს გადახდის დრო მოვიდა.
-რატო? ბორკილები ხომ მოვიხსენით.
-იმიტომ, რომ..._მიმოიხედა-ღამეა და ღამე ვერ გაგიშვებ მარტოს.
-რატო მარტო გაბოს დავურეკავ_ვამბობ და ტელეფონს ვიღებ, ის კი წამში ჩემთან ჩნდება, მიახლოვდება, უფრო მიახლოვდება და მეც ბუმ კედელს ვეჯახები, მამწყვდევს ჩემს სახესთან ძალიან ახლოს იწევა, და მზერა ჩემს ტუჩებზე გადააქვს, ის-ის იყო უნდა ეკოცნა, რომ გიო გამოვიდა. მადლობა ღმერთს.
-ისა მე...მაპატიეთ მაგრამ ეს ბორკილების გასაღები მაინც რა იცით რაში დაგჭირდეთ_ამბობს გიო და გასაღებს აძლევს ნიკას, ის კი მშორდება და გაბრაზებული ართმევს გასაღებს, გიო კი შეშინებული შედის სახლში.
-ისა...სად გავჩერდით_ამბობს ის და ჩემსკენ მოდის.
-მივდიოდით_ვამბობ და უცებ ვჯდები მანქანაში, ღრმად ამოვისუნთქე, კარები გაიღო, ღვედი გავიკეთე პირველად დამაბნია ასე ბიჭმა, მომწონს? რა სისულელეა ის ხომ ერთი უბრალო მექალთანე ბიჭია.
-მოვედით_მეუბნება ნიკა.
-კარგი მადლობა და ნახვამდის_უნდა გადავსულიყავი როცა, მაჯაში ხელი ჩამავლო და ისევ ადგიკზე დამსვა-რა გინდა?_ვეუბნები მას და ვცდილობ ხელი განვითავისუფლო, ის კი უფრო მაგრად მკიდებს ხელს.
-შეგიძლია გამიშვა ხელი, მტკენ_ვეუბნები მას ის კი მიშვებს.
-უბრალოდ მობოდიშება მინდოდა, ბორკილები რომ გაგიკეთე.
-არაუშავს_გავუღიმე-ახლა კი ჯობია წავიდე სანამ დედაჩემი გამოვარდა.
-ისე მამაშენი კარგი კაცია_ვუთხარი მას სახე შეეცვალა.
-კი ძალიან_თქვა მან და დაიძაბა.
-კარგი, წავედი.
-იცი მამაჩემისგან თავი შორს დაიჭირეთ, იცი ისეთი კაცი არ არის როგორიც შენ გგონია.
-რატომ, ის ხომ მამაჩემის მეგობარია.
-მეგობარი?_ჩაიცინა-არა ის არავის არ ემეგობრება უბრალოდ თქვენი გაკოტრება უნდათ.
-ამას რატომ მეუბნები?
-რადგან დიდად არ მეხატება ის გულზე.
-კარგი მადლობა, რომ მითხარი_სახლში ჩუმად შევედი.
-სად იყავი?_ვხვტები.
-უი დედა შენ ხარ?? შემაშინე_ვამბობ და ვუღიმი.
-სად იყავი?_მიმეორებს კითხვას.
-ნიკასთან ერთად.
-და რაო მაგ ნიკამ.
-რაო და მითხრა, რომ მამამისი სანდო კაცი არ არის_ვუთხარი მას მამაჩემი კი თავისი ოთახიდან გამოვიდა.
-რა?
-რადა...
-არაფერი ბოდიალობს იმ ბიჭმა სულ გააგიჟა_ამბობს დედა.
-არა მამა_დედაჩემი თვალებს მიბრიალებს, მაგრამ რა დროს თვალების ბრიალია, ხო კარგადაა.
-წამოდი იქით_მეუბნება დედაჩემი, რა ხდება? მამაჩემი ისევ ოფისში შევიდა და კარი მოიხურა. ოთახში გამიყვანა კარები კი ჩაკეტა, გასაღები ჯიბეში ჩაიდო.
-იცი რა ამაზე სიტყვა არ წამოგცდეს იცოდე მამაშენთან.
-რა? ვერ ვხვდები?
-რადა ახლა აგიხსნი, მე მამაშენი არ მიყვარს მე ოთარი (ნიკას მამა) მიყვარს, ხომ გესმის?...
-არა დედა არ მესმის, მამას სპეციალურად აკოტრებ?
-გესმის და ვერ გავიგე რა გინდა?
-არა მე ვერ გავიგე შენ რა გინდა, მამას უნდა ვუთხრა, რომ მას ღალატობ...
-არა თირემ ნიკას საშინეკება დაემართება.
-მერე რა? ის ხომ არ მიყვარს არა? არა როგორ შეგიძლია ეს მამას გაუკეთო_ჯანდაბა ტელეფონიც არ მაქვს, ვინმეს დავურეკავდი.
-გიყვარს.
-დედა კარგად ხარ? არა კარგად როგორ იქნები, სიყვარულზე მელაპარაკები როცა მამას აკოტრებ.
-ნიკას მოვკლავ.
-რა არა შენ ამას არ იზამ.
-მე არა მაგრამ ამას ოთო იზამს.
-არ იზამს თავის შვილს არ მოკლავს.
-ამდენს რატომ გეკაპარაკები უკვე დამღალე.
-ვინმეს ეტყვი ამას და უდანადაშაულო ადამიანი მოკვდება, რომლის გარეშეც ერთ წამსაც კი ვერ გაძლებ.
-ამას რატომ აკეთებ?_ვამბობ და ცრემლები მომდის.
-მეგონა მკითხავდი ამას რატომ გეუბნები.
-რატომ_ვუყვირივარ მას.
-ნუ ღრიალებ. იმიტომ, რომ მიყვარხარ.
-არამგონია_ვამბობ და ცრემლებს ვიწმენდავ, გარეთ გადის და კარებს მიკეტავს, ვუთხრა ნიკას? მაგრამ მამამისი. ტელეფონიც არ მაქვს, გავიპარო? თუ მშვიდად ვიყო? უბრალოდ ფულია, ღმერთოო რა გავაკეთო.
____
შემდეგი შეიძლება კარგა ხანი ვერ დავდო...
სოფელში მივდივარ და ეხლაც ამ თავს ძლივს ვდებ.
აბა კარგად.
ისე თუ ბევრი კომენტარი ექნება დავფიქრდები დადებაზე😂😂😂ბოროტტ
Vote& comment