ქალაქელი გოგონა (დასრულებული)

მოგვიტაცეს😵😩

გააჩერა ულამაზესი ადგილი იყო, პატარა ეზო მდინარე და გარშემო ტყე ბუნება. სადაც პატარა ხის სახლი იდგა.
-ეს ჩემი სახლია, დედამ დამიტოვა, შეგვიძლია აქ გავჩერდეთ ცოტა ხნით, მამაჩემმა ამ ადგილის შესახებ არაფერი იცის_მითხრა მან.
-ძალიანაც კარგი, შევიდეთ ხო?_მან არაფერი მითხრა, ხელი ჩამკიდა და წინ გამიძღვა.

###
ორი კვირის შემდეგ.
უკვე ორი კვირაა რაც ვიმალებით რაც ძალიან კარგად გამოგვდის მე და ნიკა ერთმანეთს უფრო კარგად შევეწყვეტთ.
იცი ალბათ მამამისიც დაიღალა ძებნით? ან იქნებ გვეძებდა საერთოდ? მამაჩემმა არაფერი იცის სულ ვურეკავდი და ვეუბნებოდი რომ კიდევ ცოტა ხანი დავრჩებოდი, ლიზიც როგორღაც დავითანხმე, იმაზე რომ მამაჩემი მოეტყუებინა, მოკლედ ყველაფერი კარგად მიდის.
-ნიკუშ_ვეძახი ნიკას ბოლო ხმაზე.
-ჰა რა ხდება???_გამივარდა დაფეთებული, უფს გავაღვიძე, თმები სულ აბურდული ქონდა რაც უფრო საყვარელს ხდიდა.
-ძალიაააანნნ საყვარელიიი ხარ_ვუთხარი, მან კი წარბი აწია, მე სიცილი მოვრთე.
-სხავათაშორის მეც ვიცი რომ საყვარელი ვარ და არამარტი საყვარელი სიმპათიურიც.
-ნარცისიზმი ჩართულია_ვამბობ და რობოტივით ვიწყებ ცეკვას.
-იცი მგონი ამ "კარანტინში" სულ გაგიჟდი_თქვა მან და სიცილით მიყურებდა.
-იცი რა შენ გირჩევნია ტორტი მომიტანო.
-რა??????_დააღო პირი.
-რაც გაიგე, ნაყინიც მინდა და კიტრის მწნილიც...._ვიწყებ ჩამითვლას ის კი "შენ დებილი ხო არ ხარ" სახით მიყურებს-რა?_მხრებს ვიჩეჩავ და ჩამოთვლას განვაგრძობ_ესიგი სად გავჩერდით აუუ დამავიწყდა რაა შენი ბრალიაა, ყველაფერი რომ მოგეტანა ეხლავე აღარ დამავიწყდებოდა მშია ეხლა რა ვქნა? როგორ გავიხსენო რა მინდოდა_დავუწყე ჩხუბი.
-კარგი წავალ და მოგიტან იმას რაც ჩამოთვალე...რა სისულელეზე მეჩხუბები_თქვა მან და სახლიდან გაბრაზებული წავიდა. მგონი ზედმეტი მომივიდა?
ერთ საათზე მეტი იყო გასული, როცა ნიკა ისევ არ ჩანდა, ნერვიულობა დავიწყე იმაზე, რომ შეიძლება როცა ვეჩხუბე გაბრაზდა და აღარ დაბრუნდება. არა ოღონდ ეგ არა. უცებ ტელეფონმა დარეკა უცნობი ნომერი იყო, ალბათ ნიკაა ტელეფონი დაუჯდა და სხვა ნომრით მირეკავს, ტელეფონს ვუპასუხე.
-ნიკაა...
-ნიკა არ ვარ_შემაწყვეტინა ვიღაცის შემზარავმა ხმამ.
-ვინ ხარ?_ვიკითხე ხმის კანკალით.
-მე ის ვარ რისი მიზეზიც ნიკას არ გამოჩენა იყო...
-რა უქენი ნაბიჭვარო_ჩავყვირე ტელეფონში.
-დამშვიდდი ის კარგადაა, უფრო სწორედ იმედია იქნება თუ შენ დათქმულ ადგილას მოხვალ.
-რავიცი, რომ არ მატყუებ_ვეუბნები მას და ვცდილობ ნიკას დავურეკო სახლის ტელეფონიდან.
-ტყუილად ურეკავ ძვირფასო მას მშვიდად ძინავს_მიითხრა მან და ბოროტულად გაიცინა-მარიი არ მოხვიდეეე_შორიდან ჩამესმის ნიკას ხმა.
-ნიკა მივდივარ_ვუყვირივარ ნიკას-კარგი გოგო ხარ!_მეუბნება ის.
-ნაბიჭვარო..._ვუთხარი მას.
-პოლიციას დავინახავ რომ მოგყვება და შენი ნიკუშა მკვდარია_ამბობს ის რაღაც უნდა მეთქვა, რომ გამითიშა, კიდევ გადავურეკე თუმცა აღარ ირეკებოდა. მალევე მესიჯი მომივიდა სხვა ნომროდან სასწაფოდ ჩავიცვი და სახლიდან გავედი, როცა უცებ თაბრუ დამეხვა.
თვალები დავხუჭე და თავი გავაქნიე, ტაქსი გავაჩერე და დანიშნულ ადგილას წავედი.
-ნამდვილად აქ გინდოდა მოსვლა?_მეკითხება მძღოლი.
-დიახ...მადლობა_ვეუბნები მძღოლს და ფულს ვაძლევს, როცა მიდის კი ვცდილობ გზა გავიკვლიო, თუმცა სულ ტყეა იქნებ ეს რაიმე ხაფანგია და აქ არ არის, და ეხლა ნიკას რაღაც საშინელებებს უკეთებს, ავნერვიულდი და ცრემლები წამომივიდა ჩემი ბრალია, თავბრუ დამეხვა, წავიქეცი და ყველაფერი გაშავდა.
ვიღვიძებ, სიცივეს ვგრძნობ თვალეს ვახელ თუმცა მაინც ყველაფერი შავია, უცებ ხმაური მესმის და სინათლე ინთება.
-მარი_ყვირის კუთხეშია მიმწყვდეული ნიკა რომელსაც ბევრი ჩალურჯებები აქვს მეც მის დანახვისას ვცდილობ როგორღაც განვთავისუფლდე. ამ დროს კი კარები იღება და ვიღაც ბებერი კაცი შემოდის მე მიახლოვდება.
-თითიც არ დააკარო_ღრიალებს ნიკა, ეს ვიღაც კი მას ყურადღებას არ აქცევს.
-უფრო ლამაზი ყოფილხარ ვიდრე წარმომედგინე რძალო_რძალო? ის რა ნიკას მამაა? სკოჩი ამახია.
-ცოტა ფრთხილად_ამბობს ახლად მოსული ერთი დაცვა რომელსაც ხელში იარაღი უჭირავს.
-რატომ?
-ნახე_ამბობს და რაღაც ფურცელს აწვდის, მას კი თვალები უფართოვდება შემდეგ კი გაცეცხლებული გადის.
-მარი კარგად ხარ?_მეკითხება ნიკა და ისევ განთავისუფლებას ცდილობს.
-კი...კი ნიკა მაპატიე მე დილას რომ....
-მარი კარგი არაუშავს უკვე დამავიწყდა კიდევაც_ამბობს და როგორც შეუძლია იღიმის_ამ დროს კი ის ბრუნდება.
-გილოცავთ_ყვირის ის და გახარებული მოიწევს ჩემსკენ.
-რა?_ვეუბნები მე.
-არაფერი იცით ჯერ?
-თუ გვეტყვი გვეცოდინება_ღრიალებს ნიკა.
-ლევან მოდი აქ_ეძახის ვიღაცას და ის მცველიც მალე მოდის იარაღს ართმევს და მე მიმიზნებს.
-შენ მოგკლა თუ ის_ამბობს და სადღაც მიმანიშნებს. ალბათ ნიკას გულისხმობს.
-არჩევანიც გვაქვს_ვამბობ მე რა დროსაც თაბრუ მეხვევა და ყველაფერი შავდება ისევ.
-მარიიიიი_მეძახის ვიღაც თუმცა არაფრის თავი არ მაქ.
მეღვიძება, თავი საშინლად მტკივა, რაღაც ხმები მესმის.
-მას რა სჭირს? იცოდე ის თუ ასე შენს გამოა არ გაცოცხლებ_ისმის ვიღაცის განრისხებული ხმა.
ეს ნიკას ხმა არის.
-გული წაუვიდა, უბრალოდ და ამ უაზრო დაშინებებს მოეშვი_პასუხობს ნიკას მამაც.
-იცოდე მას თუ რამე მოუვა ეს დაპირება აღარ იქნება დამიჯერე_ეუბნება ზიზღით ნიკა მეც ამ დროს თვალებს ვახელ.
-გაიღიძე, საყვარლებო ისე ნიკა მართლაც რა ლამაზი გოგო აგირჩევია სად იშოვე ალბათ საწოლში რა კარგი იქნებოდა_თქვა ოთარიმ, უცებ ვიღაცამ კი პირზე სკოჩი დამაკრა.
-შე ნაბიჭავრო_იძახის ნიკა და განთავისუფლებას ცდილობს, მასაც პირს უკრავენ. შემდეგ კი ოთარი ვიღაც ნიღბიან კაცს ელაპრაკება ისიც თავს უკრავს და მიდის. მალევე კი საჭმლით ბრუნდებიან.
მოიცა მე ხომ ვიცი სადაც ვარ? თუმცა არამგონია იქ ვიყოთ ისევ, რადგან ეს ოთარი ისეთი ჭკვიანი იქნება ომედია, რომ ეგ გაეთვალა.
-ჭამე პატარავ ძალები გჭირდება_ამბობს ოთარი. იდიოტი, ნაბიჭვარი, არაკაცი. ძალიან მშია მაგრამ არა ნიკა ასე მიყუროს და მე ვჭამო, სპეციალურას აკეთებს ამას.
-თუმცა როგორ შეჭამ_ამბობ და სკოჩს უხეშად მხსნის.
-არ მინდა_ვეუბნები მე მას ზიზღით.
-არავინ გეკითხება ჭამე.
-რატომ? მაინც ხომ უნდა მომკლა.
-შენ კი მაგრამ...
-მაგრამ?_ვეუბნები მე, მომკლას მე მოკლას ვიმსახურებ ეს ხომ ჩემი ბრალია.
-კარგი ნუ შეჭამ მე შემოგთავაზე_უცებ კარები იღება და პოლიციელები ვარდებიან. ნიკამ თოკები გაიხსნა და ჩემკენ გამოიქცა.
ოთარი იარაღს მიშვერს თვალებს ვხუჭავ, წამში კი გასროლის ხმა ისმის. მაგრამ ტკივილს ვერ ვგრძნობ თვალებს სასწრაფოდ ვახელ.
-ნიკააა_ვყვირივარ და მასთან ვიკეცები, ნიკა მე გადამეფარა, არა.
-მარი....ძალიან მიყვარხარ...ეს ეს ყველაფერი შენი ბრალია რ არის, მიყვარხარ.
-მეც ნიკა, მეც მიყვარხარ_ვეუბნები და ვცდილობ ჭრილობას დავაწვე-ნიკა თვალები არ დახუჭო_ვამბობ და ცრემლები მცვივა-ნიკა გთხოვ ნიკა_ექიმები მორბიან, საკაცეზე აწვენენ. მეც მას მივყვები და მისი ხელი მიჭირავს თან ცრემლები მცვივა, ჩემი ბრალია ნიკას რამე, რომ დაემართოს ჩემს თავს არ ვაპატიებ.
საავადმყოფოში მივედით, ნიკა საოპერაციოში მიიყვანეს მალევე კი დედაჩემი და მამაჩემი მოვიდნენ მათ ყველაფერი ავუხსენი.
-.... როცა ჩემთვის უნდა ესროლა ნიკა გადაეფარა და_ტირილი ამიტყდა დედამ მიმიხუტა, გულის რევის შეგრძნება დამეუფლა საპირფარეშოში გავედი.
-მარი კარგად ხარ?
-კი დედა.
-იცი ბარემ აქ ვართ და იქნებ ანალიზები აგვეღო.
-კი მაგრამ რატომ?
-მაინც იქნებ რამე გჭირს.
-არა არაფერი ად მჭირს მე ნიკასთან უნდა ვიყო.
-მარი მისმინე შეიძლება ორსულად იყო ხომ თქვი ორჯერ გული წამივიდაო ახლა კი....შენი და შენი პატარას ჯანმრთელობისთვის, თუ არ ხარ გული არ დაგწყდეს ცხოვრება წინ არის_ორსულად ვარ? ნიკა? ნიკას გაუხარდება? იქნებ არც იღვიძებს, ბავშვი უმამოდ უნდა გაიზარდოს ეს საშინელი ფიქრები განვფანტე.
-მერე ნიკა?
-ნიკასთან მამაშენი იქნება_დედაჩემს შევურიგდი ჩვენი საუბრიდან ჩანს, დავილაპარაკეთ და მითხრა რომ ის ოთარი აძალებდა ამ ყველაფერის თქმას... მოკლედ ანალიზები ჩავიტარე და ველოდებოდით პასუხს. ექიმი გამივიდა და დაგვიძახა ჩვენც შევედით და სკამზე დავჯექით.
-გილოცავთ, ერთი კვირის ორსული ხართ_ამბობს ექიმი.
-მართლა?
-დიახ გილოცავთ.
-ამ....მადლობა_ვამბობ მე ორსულად ვარ არ მჯერა მიხარია ხომ.
-ეს შესანიშნავია_მეუბნება დედაჩემი.
-ხო, ალბათ_ბოლო სიტყვები ჩავიჩურჩულე.
-იცით ჯობია არ ინერვიულოთ ასე შეიძლება ბავშვს რამე დაუშავდეს_ექიმს თავი დავუქნიე და იქიდან გამოვედი. მალევე საავადმყოფოში ლიზის ვხედავ, კესოსაც და ნიკას ძმაკაცებს, მათაც ყველაფერი ავუხსენი. კესოს ის მომენტი არ ესიამოვნა როცა ნიკა მე გადამეფარა, ბავშვებიც ანერვიულდნენ და ეიმს ელოდებოდნენ. მხოლოდ იმიტომ არ ვნერვიულობ, რომ ექიმმა მითხრა ბავშვისთვის ასე აჯობებს ისედაც ბევრი გადაიტანაო, მაგრამ მაინც ძალიან ვნერვიულობ, ამ დროს ექიმები გამოდიან, მეც მასთან მივდივარ კესოც გვერძე მიდგება.
-პაციენტს ოპერაცია ჩაუტარდა, ყველაფერმა კარგად ჩაირა, საბედნიეროდ მხარში იყო დაჭრილი და სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი ორგანოები არ დაუზიანდა, ამიტომ ოპერაციაც არ გაგვრთულებია და ტყვია ამოვუღეთ, შეგიძლიათ ნახოთ როცა გაიღვიძებს_ამოვისუნთქე.
-და შეიძლება შევიდე?
-მისი ვინ ხართ?
-შეყვარებული.
-შეგიძლიათ შებრძანდეთ მხოლოდ შენ, ძალიანაც არ გადაღალო_მითხრა მან თავი დავუქნიე და შიგნით შევედი.
ჩალურჯებები ქონდა და რაღაც აპარატზე იყო შეერთებული სკამზე ჩამოვჯექი და მისი ხელი ჩემსაში მოვიქციე.
-ნიკა მე ვარ, გთხოვ გაიღვიძე, ვნერვიულობთ მე და პატარა, უი ხო ორსულად ვარ იმედია გაგიხარდება როცა გაიღვიძებ ეს ამბავი. ძალიან მიყვარხარ, შეგვიძლია როცა გაოღვიძებ სოფელში წავიდეთ მართალია ვერ ვიტან იქაურობას თუმცა ყველაფერი ხომ იქიდან დაიწყო, მაშინ შემიყვარდი როცა შენი ვითომ შეყვარებული გამაცანი. იცი ის კესო საშინლად ნედვებს მიშლის მგონი ვეჭვიანობ ალბათ ორსულობის ბრალია_გავიცინე და გამახსენდა რომ არ უნდა გადამეღალა ამიტომ გავჩერდი, და თვალები უნდა დამეხუჭა როცა უცებ თვალები გაახილა.
_____
ესეც ახალი თავი, დღეს კიდე დავდებ თუ იქტიურებთ, თქვენი ხმა გადაწყვეტია😂😂
Vote & comment