ქალაქელი გოგონა (დასრულებული)

შეყვარებულები 😘😍

-ნიკა რაღაც უნდა გითხრა...
-მარი რაღაც უნდა გითხრა..._ვთქვით ერთდროულად.
-შენ დაიწყე_მითხრა მან და გამიღიმა.
-არა ჯობია შენ დაიწყო_ვუთხარი მე.
-ძალიან გთხოვ არ გამაწყვეტინო...ჩემს ცხოვრებაში, გამოჩნდა გოგონა, რომელსაც მართალია დიდი ხანია არ ვიცნობ მაგრამ უკვე ის ჩემთვის ძალიან ბევრს ნიშნავს, მის გამო სიცოცხლესაც კი დავთმობდი და მინდა გითხრა რომ მე შენ მიყვარხარ მარიამ.
-ნიკა მე....
-პირდაპირ მითხარი, ნუ მტანჯავ_თქვა მან და თვალები დახუჭა, მიყვარს, მიყვარს მაგრამ ვინმემ ერთად რომ დაგვინახოს, არა უნდა მეთქვა, ახლავე ვუთხრა? თვალები ისევ დახუჭული ჰქონდა, მისკენ მივიწიე კისერზე ხელები მოვხვიე ნელ-ნელა თვალები გაახილა.
-ესიგი?...
-ხო ნიკ, მეც მიყვარხარ.
-ნიკ? უკვე მომწონს_თქვა და გაიღიმა, ხელები მოშორებული ისევ არ მქონდა უნდა გამეშვა როცა წელზე ხელები მომხვია და თვალებში ჩამხედა, მეც მის ცისფერ თვალებში ჩავიძირე, მზერა ჩემს ტუჩებზე გადაიტანა, მივხვდი რასაც აპირებდა, ტუჩებზე მაკოცა მეც ავყევი.
შემდეგ სახლში მიმაცილა.
-კარგი კარგად_ვთქვი და ლოყაზე მოწვეტით ვაკოცე, როცა მოვშორდი დავინახე როგორ ჩაეღიმა.
-კარგად_ვთქვი და სახლში შევედი, ის კი ისევ იქ იდგა.
არა ეს რა გავაკეთე, მაგრამ ფეხებზე მკიდია რას იტყვის დედაჩემი ამაზე, მთავარია ნიკას რამე არ დაუშავოს, წავალ და ვეტყვი.
-დედა მოდი აქ_მამაჩემი იყო სახლში და იმიტომ დავუძახე "დედა".
-გისმენ.
-ცალკე გავიდეთ_ოთახში შევედით.
-რა ხდება?_მკითხა უხეშად როცა კარები დახურა.
-ნიკა მიყვარს და ჩვენ უკვე...
-ვიცი_გამაწყვეტინა მან.
-მერე?
-მერე რა არაფერი.
-გიყვარს გასაგებია, ჩემი შვილი ხარ ამიტომ აქედან წადით, რომ მისმა მამამ არაფერი დაგიშაოს.
-ნიკას რა ვუთხრა, რატომ მივდივართ თქო?
-სიმართლე უთხარი, სასწრაფოდ_დამიყვირა მან მეც მასთან მივედი და ჩავეხუტე მანაც ხელები მომხვია შემდეგ კი მას დავურკე, დედაჩემი ოთახიდან გავიდა.
-უკვე მოგენატრე მარიამ.
-მისმინე უნდა შევხვდეთ, სასწრაფოდ.
-კარგი პატარავ.
მალევე ჩავალაგე ყველაფერი დედაჩემს დავემშვიდობე და მამაჩემთან გავითამაშე ვითომ მეგობართან ვრჩებოდი. გამოვედი თუ არა ნიკას მანქანა დავინახე გადმოსვლას აპირებდა როცა უკან ბარგი ჩავდე და შუსტრად ჩავჯექი.
-აბა გისმენ?
-უნდა გავიქცეთ.
-რა?_ჯერ გაუკვირდა მაგრამ მერე ეშმაკური ღიმილი აიკრო სახეზე.
-ნიკა სერიოზულად, მამაშენმა დედაჩემი დააშანტაშა, რომ თუ მამაჩემს არ გააკოტრებდა შენ მოგკლავდა და მითხრა, რომ უნდა გავიქცეთ, რადგან მამაშენმა არ მიგკლას.
-რა?
-ჩემი ნათქვამიდან ვერაფერი გაიგე?
-არა გავიგე მაგრამ.
-უბრალოდ წავიდეთ_ვუთხარი მას მან კი ჩემი ნერვიულობა, რომ შეატყო ხელი ჩამიკიდა, არ ვიცი სად მივდიოდით, არ ვიცი რა ხდებოდა ჩვენს თავს, არ ვიცოდით რატომ იყო ასეთი ბოროტი... არაფერი ვიცოდით არცერთმა გარდა ჩვენი ნამდვილი სიყვარულისა...
(რა პოეტურად გამომივიდა😂😂)
______
ესეც ახალი თავი იმედია მოგეწონათ❣️❣️
ვიცი პატარა თავია მარა ხვალ დავდებ აუცილებლად ან დღეს.
Vote&comment