No One's Perfect (SILVERIO 1)

33

"W-what?" Utal kong tanong, hindi ko na alam kung babanatan ko na ba siya ka agad o iiwan ko nalang siya rito.

Sobrang nasasaktan na ko tuwing binabalikan ko yung mga katarantaduhan nang yari saking, bakit ngayon niya lang sinasahi to?

"I need to keep them safe."

Irita akong napahampas sa noo dahil sa sagot niya, "BAKIT HINDI MO NALANG SINABI PARA HINDI AKO NAG MUKANG TANGA AT NAG LUKSA NA PATAY NA NGA SILA?!"

"That's a part of deal."

Jusmiyoo!!!!!!

"Anong deal nanaman yon?!"

"May utang na malaikng pera ang pamilya ko samin, kaya sila nag trabaho ng matagal hindi nila nagawang humingi ng pera sa tito ma dahil mag ka galit sila."

Aano? Saan nanaman papunta to? Kanina eto lang ang usapan ngayon pati ang nakaraan nila? Wala na kong pake!

"Ang pamilya mo ay hinahanap ng iba sa nakalaban naming kumpanya dahil sila ang naging dahilan ng pag lago ng kumpanya ko."

"P-pano?"

"Matilo ang magulang mo at malakas, kaya nilang iscam kahit na sino ka pa man, ang pamilya mo ang naging dahilan ng pag lago ng Silverio."

Put--

Irita akong lumabas ng bahay saka sumakay ng sasakyan, dumertso ako ng bahay.

Nang makapasok ako ng kwarto inilock ko iyon saka tuluyang nag pahinga. Hindi ko na kaya lord please help me...

Ang sakit sakit na.

Bakit nila ko pinaiikot ikot?

Gusto ko lang naman tumino ang buhay ko, nung bata ako hindi ko madalas na makasama ang pamilya ko dahil sa lagi silang nasa trabaho.

Pilitin ko man silang ibigay sa akin ang atensyon na gusto ko ay hindi ko magawa dahil ilang minuto pang ang itinatagal ng pag uusap namin pagtapos nun ay dedertso agad sa trabaho.

Tapos ang malalaman ko?

Puro pan loloko at pag nanakaw ang trabaho nila? Ano bang klaseng buhay ba to gusto ko lang manahimik at hindi madamay sa kanila pero yun pala pamilya ko ang puno't dulo ng lahat!

Huta pano ko aayusin to?

"Mom, are you okay?" Dali dali kong pinunasan ang luha saka tuluyang bumangon at lumingon sa kanila.

"What happened Mom?" Tanong ni Calli saka naupo sa tabi ko, sa harapan ko naman nakaupo si Cloi.

"Nothing baby. Maybe i just need to think to fix my things."

Nag ayos ako ng gamit at inilagay iyon sa isang bag, kila soda muna ako mag titigil hangga't hind naalis ang galit ko.

Dahil ayokong masaktan ang anak ko sa bangayan naming dalawa, ayoko.

"San ka pupunta?" Medyo pagalit niyang tanong pero hindi ko nalang pinansin, kinuha ko ang iba ko pang gamit.

"Coee! Talk to me."

"I don't want, please move away." Nakita kong nagdadalawang isip rin si manang na kunin ang mga bata para hindi kami makita.

"Coee, makinig ka muna."

"I'm not ready for you bullshit reason." Saad ko at pumunta ng kusina nang gigigil na talaga ako sa kaniya.

Inis niya akong hinila kaya na corner ako sa pader.

"SINABI NGANG HINDI KO PA KAYA MAKINIG!"

"Listen to me, love. Please..." Nag babalak mang tumulo ng luha niya ngunit pinipigilan niya iyon upang hindi ipakita ang emosyon.

"TUMABI KA NA NGA! WAG MUNA NGAYON PLEASE! PAGOD NA KO SA KALOKOHAN MO CUATRO!"

"NI ARAW ARAW HINDI KA MAWALA SA ISIP KO DAHIL AYOKONG MASAKTAN AT MAPAHAMAK SA SA MGA GINAGAWA MO NI ORAS HINDI KA NAWALA SA ISIP KO! PERO NGAYON GUSTO KO MUNANG LUMAYO PWEDE BA?" Dag dag ko pa.

Ngunit halos kabahan ako sa matalim niyang tingin at nakakatok iyon parang gusto niya na kong saktan, bahagyang umiigtin ang panga niya at malalaman mo talagang galit na siya.

Dahan-dahan siyang lumapit.

At malakas na sinuntok ang dingding, nahagip ng mata ko na namula iyon dahil sa puti niyang taglay.

Napapikit siya at humawak sa mata saka umiling, at saka na tuluyang tumulo ang luha niya, rinig ko pa ang mahina niyang pag hikbi.

Dahan dahan siyang lumapit at niyakap ako ng matindi.

"I don't want you to go, I'm scared that you might fall to someone else, that you gonna be leave kapag may mas better sakin, don't do this please, we have a child." Saad niya at humihikbi parin.

"I don't want to hut you because i love you... I love you so much so don't go.."

"If you want me to leave I can leave, wag lang ikaw please.."

"I love you too." Saad ko at saka siya tuluyang bumitaw.

Hinawakan ko ang pisngi niya na ngayon ay namumula maging ang mga mata niya.

"But i need to rest, i need to breathe dadalhin ko si Cloi para hindi ka mahirapan, give me month or weeks uuwi ako at sayo parin ako, just also please let me do this."

"Hindi mo ba alam ang mararamdaman nila sa gagawin mo?"

"I already know." Saad ko at hinalikan siya, kinuha ko si Cloi sa itaas saka tumuloy sa pag labas ng pintuan.

Gamit ko ang sasakyan namin saka dumeretso kila soda. Ramdam ko ang katahimikan ni Cloi, mukang alam nya rin na mainit talaga ulo ko.

Sobrang nakaka pikon sila!