No One's Perfect (SILVERIO 1)

30

"Grabee mom, ang ganda dito, buti nalang at ito ang naisip mo, sawang sawa na po ako sa riverbanks." Kumento ni Cloi. Buhat buhat siya ni Cuatro, ayaw mag pababa.

"Yayy, dapat di ka na nag papabuhat malaki jana e." Saad ng kapatid niya, ngunit sumimangot lamang ito.

"It's okay baby." Saad ng ama niya at hinalikan pa ang nuo, ako rin.. 🥺.

"Ano, gusto niyo bang kumain muna? Baka gutom na kayo?" Saad ko, hawak ko kasi sa kamay si Calli.

"DUN MOMM!!" Sigaw ni Cloi, habang itinuturo ang magandang restaurant na na roon sa gilid, sinunod naman namin ni Cuatro ang gusto niya.

"Where do you want to go next?" Tanong ni Cuatro kay Cloi, sira ba ulo niya? May isa pa kaya siyanga anak baka nakakalimutan niya.

"Ikaw Calli?" Ayun buti naman napansin niya. Kala ko hindi  e, masyado silang mag ka vibe sana sa akin nalang siya nag mana.

"Kuya told me he wants to go to ate's grave!" Bahagya pa siyang natawa sa sinabi niya, taka akong napalingon kay Calli, ano namang sumagi sa isip niya't binalak iyon?

Hindi ko alam kung mawawala ba ko sa mood o susundin ko nalang ang gusto nila, uminom ako ng tubig at pinilit na kalimutan ulit ang nakaraan kahit ngayon lang.

"Okay pupunta tayo sa heavens gate mamaya." Saad ko saka itinuloy ang pag kain, tumango naman si Cuatro bilang pag sang ayon.

"Kuya, can i have this?" Tanong ni Cloi habang kinukuha ang mga patatas sa gulay na kinakain ni Calli.

"No, you have yours." Diing sagot naman nung isa at inilayo ang plato, magkatabi kasi ako at si Cloi ang mag ama naman sa kabila.

Sa dami ng mamanahin bakit yung patatas pa?

Ilang oras rin kaming nag ikot sa Venice ang ganda, kahapon nakakabadtrip yung pinsan kong yun sarap sakalin char.

Nang maka punta kami sa heavens gate, hindi ko na agad napigilan ang pag patak ng luha ko, mabuti na nga lang at walang nakakita sapagkat nauna silang nag lakad.

Nang makarating kami sa mismong lugar inintay ko kung anong balak ni Calli kaya naisipan niyang pumunta rito.

"Ate, this me and this is Cloi, she's pretty, right..." Saad ni Calli at tuluyang naupo roon, tumabi naman sa akin si Cuatro at hinawakan ako sa bewang sabay naming pinag masdan ang dalawa.

"We're so very thankful because you save our lives.." tumabi sa kaniya si Cloi at inakbayan niya ito.

Nagulat ako ng biglang dumapa si Cloi, at hinaplos ang lapida na nakalag roon, masyadong marumi kukunin ko na sana siya ngunit pinigilan ako ni Cuatro.

"Ate, i hope you and God can help daddy to forgive his self." Saad niya, napahampas nalang ako sa muka ko dahil sa pag pipigil.

"I hope everything will be alright soon." Saad naman ni Calli at lumingon sa kapatid niya kaya ngayon ay nakangiti silang nakaharap sa isat isa.

"I didn't expect that they know my feelings." Saad saakin ni Cuatro kaya ko siya nilingon.

"I also didn't expect that i can't give my time for them, I'm always on Cloe i can't still move on." Emosyonal kong saad.

"I'm sorry for not being with you all the time, love. But I'll make a sure na kapag natapos ko na lahat, kahit anong ipagawa mo susundin ko." Saad niya't hinalikan ako sa noo.

"Dad, let's go home na." Saad ni Cloi at dumeretso sa kotse, mukang may tampo, hindi ko naman alam kung anong dahilan.

Kaya pala kanina pa sya laging nasa tatay niya.

Psh.

Nang maka uwi kami sa bahay, ginawa ko na ang mga dapat kong gawin saka tuluyang lumabas ng kwarto at pumunta sa sala.

Naabutan ko si Manang na nag tatanim ng bagong halaman, bat naman gantong oras siya nag tanim? Bala na ng di ko na problema yun.

"Manang asan mo si Cloi?"

"Kama ni Calli, ngunit hindi ko alam kung nasaan." Sagot niya at mukang istress na sa pag lalagay ng lupa. Mukang kanina pa siya dun.

May struggle ata e.

Pinuntahan ko ang silid nila upang silipin kung naroon ngunit nang dahan dahan kong buksan nakarinig ako ng usapan.

"What if kuya lumayas nalang ako?"

"Baby, you can't to do that you're still young."

"Ihhhh!!! I tired of pretending."

"Cloi, listen okay. You're makin me mad at you. Forgive momma because she's only human too she can hurt us and she can do what we can do."

"But kuya..."

"No buts." Cute man sa aking paningin pero nanginginig tuhod ko dahil ganon na pala ang nararamdaman nila sakin.

Dahan dahan kong isinara ang pinto, at halos mapatalon ako sa lalaking naka cross arm at naka sandal sa ding ding.

Irita akong napahawak sa dibdib dahil sa kaba.

"Ano bang ginagawa mo diyan?! Sana man lang tinawag mo muna ako para naman hindi nakakabigla."

"Talk to them."

"Mamaya nalang."

"Now."

"Mamaya na nga lang pagtapos kumain."

"I said now, c'mon." Hinatak niya ko sa bewang ipinasok sa kwarto at ganon nalamang ang taka ko ng makita ang kalat ng damit ni Cloi, so gagawin niya talaga?

Jusmiyo, saan ba ko nag kulang at bakit ko pa kinalimutan iyon?!

Narinig ko ang hagikgik ni Cuatro dahil sa reaksyon ng muka ni Cloi ng makapasok kami sa kwarto ni Calli.

"What are you planning to do, Cloi?" Medyo irita ko ngang saad, pero pinakalma ko nalang ang sarili.

"Nothing mom, I'm sorry."

"Are you planning to leave?"

"No mom." Tanggi niya agad at pumunta sa likod ng kapatid niya, ngunit tumayo si Calli at pumunta sa Daddy niya.

"I want some potato, Dad." Saad niya at inaya si Cuatro palabas ng kwarto. Isinara nila ng tuluyan ang pintuan kaya naman lumapit na ako kay Cloi.

"Cloi.."

"I want to sleep, Mom." Ako man ay naiinis sa ginagawa niyang pag iwas, pero ayoko siyang saktan dahil mas ako yung nasasaktan.

"Baby, talk to Mommy please.."

Nagtaklob siya ng kumot at mas lalo akong nanghina ng marinig ko ang mahina niyang hikbi.

Lumapit ako at tinanggal ang kumot na naka harang sa muka niya.

"Why are you crying?"

"Nothing, Mommy."

"C'mon, just tell me, what's your problem baby? Lets fix that."

"Anak mo ba talaga ako?"

Natigilan ako sa tanong niya, saan naman nanggaling ang nga ganong hinanaing niya? Wala naman akong tinuturng ganon ah.