No One's Perfect (SILVERIO 1)

01

Don't for get to vote. :>

     
  
It's already 1 a.m asa hospital parin ako, hindi pa kasi gumigising si Cuatro, wala naman akong matawagan na kamag anak niya.
 
   
    
Kakagaling lang ng doctor kanina, at sinabing may chance na mabulag nga siya dahil sa daplis ng bala sa mata niya.
  
   
   
Boring akong lumapit sa kanya at hinawakan ang buhok niya, 'bakit may gantong nilalang na binubugbog?'
 
  
  
Nanlaki mata ko at nag panic na lumayo roon nag bigla siyang dumilat.
  
   
  
"Why do i see nothing?" biglaan niyang tanong at nangangapa pa. Sa sobrang likot ng kamay niya hinawakan niya pati kamay ko.
   
   
  
"Who are you? Why are you here? Why i can't see anything?!" nagulat kao sa biglang pag sigaw niya. 
  
  
   
Lumapit ako para pakalmahin siya, alam ko naman na kailangan niya ng mata syempre haha.
     
  
   
"It's okay, nadaplisan ng bala iyang mata mo hindi ko alam kung pano nangyari iyon pero bulag kana nga.." kinakabahan kong saad.
 
  
  
"Sino ka ba?" tanong niya.
 
  
  
"Hindi mo na kailangan malaman." sagot ko saka tuluyang lumayo nang biglaan siyang mag salita.
 
 
 
"Hindi mo ba alam kung gano ka delikado itong pinasok mo?" biglaan niyang saad habang nakalingon roon sa harapan.
 
 
 
"Matagal ng delikado ang buhay ko.." saad ko nalamang at naupo sa couch.
 
  
  
"Your voice is familiar."
   
  
  
"i think so."
 
 
  
"How about the bill?" biglaan niyang tanong, baka sa ospital, oo nga dun nga malamang jusko self HAHA.
 
 
  
"Pwede mo kong bayaran kapag ayos na ang lahat."
 
 
 
"Nag aalala ako sa buhay mo." malamig niyang saad, kaya naman natatawa akong lumingon sa kanya.
 
 
 
"Mag alala ka sa mata mo, wag sakin kapag hindi ka nakakita sayang kagwapuhan mo." natatawa akong saad.
 

  
"Paniguradong hinahanap ka na nila." saad niya pa, gezz alam ko namang delikado buhay ko.
  
  
  
'pero buo na plano ko.'
 
 
  
"Nag hahanap pa sila ng mata na ipapalit dyan sa iyo, malabong mangyari tsk tsk tsk." iling kong saad.
 
 
 
"Lumapit ka nga rito ng makapag usap tayo ng maayos." saad niya kaya sinunod ko naman.
 
 
 
"Are you willing to sacrifice your self? It was really dangerous." saad niya.
 
 
 
"Don't worry, handa akong mag stay hanggang sa makakita kana." nakangiti kong sagot.
 
  
  
Halos kumalabog ng husto ang puso ko ng bigla niyang hawakan ang kamay ko, OMGGG! ARSGGSHKLL HAHAHA KINIKILIG AKO!!! :>
 
 
 
"Thank you for saving me." saad niya jusmiyo marimar hahahahaha my heart weng oops charot.
 
 
 
"Wag mo na alalahanin yun, bayaran mo nalang utang mo." natatawa kong saad.
    
 
  
"Anong ospital to?" tanong niya, pero ako naman tong kinakabahan, malayo kasi ang lugar nato roon sa marikina. Tutal delikado ang buhay namin pareho lalayo muna kami diba. :>
 
  
  
 "Hindi ko alam, pero ang mahalaga kailangan nating makalabas rito as soon as possible."
 
 
   
"What?"
 
  
  
"Kanina habang gumagala ako sa labas may mga taong desperadong makita ka, may nahanap ako na hotel pwede tayong mag stay roon." saad ko nalamang saka bumugtong hininga.
  
  
  
"Kailan tayo lalabas?"
 
 
 
"Ngayon na." sagot ko saka tumayo at iniligpit ang gamit, mahal ng binayad ko para siya ang unahin ng mga doktor.
 
  
  
Hindi siya nadaplisan dahil tinamaan talaga siya ng pellet WAHAHAHAHAAHHAHAHAHAAH! legit talaga tawa ko ng mang yari yun kagabi.
 
  
  
Like ang bobo, baka wala lang silang pambili ng baril WHAHAHA.
 
 
  
"Anong nakakatawa?" inosente niyang tanong kaya natawa ako lalo, pero ang mahal talaga ng binayad ko kasi nag panic ako non kaya pinauna ko siya sa mga doctor.
 
 
 
"Bilisan mo at aalis na tayo, o eto suotin mo." ibinigay ko naman sa kanya ang damit  kaso di niya nga pala nakikita hahaha di nya tuloy abot.
  
 
  
Lumapit ako saka ibinigay ng maayos sakanya ang damit.
 
  
  
"Your smell was so familiar." saad niya nanaman, ano bayan pano niya naman ako makikilala kainis haha.
 
  
  
"Tigilan mo nga ako, kung maka arte ka diyan parang kilalang kilala moko ah." inis kong saad pero kinikilig yie wahahaha.
 
 
 
"Bilisan mo mag bihis please..." saad ko dahil.naka tulala lang siya. Ang gwapo pucha.
 
 
 
Napakagat nalang ako sa labi saka tinitigan siya.
  
  
 
"Don't look." saad niya.
 
 
 
"Kapal mo! Kala mo naman kagwapuhan, asa ka naman tignan kita noh!" pag tataray ko saka tumalikod.
 
 
 
"Sak-" napahawak naman ako sa bibig ng nasaktuhan ba nag huhubad siya ng damit habang ako naman tong omg why so hot in the Philippines WAHAHAHA.
 
 
 
"I said don't look." malamig niyang saad, gashhh namumula na ata ako.
 
  
  
Sana all may abs.
 
 
 
Nang makalabas kami ng pinto agad kong hinawakan ang kamay niya.
 
 
 
"Bilisan mo mag lakad ayoko ng mabagal." saad ko saka hinila siya ng tuluyan.
      
  
 
Nang makarating kami sa condo,
  
 
  
"What's your name?" biglaan niyang tanong ng maka upo sya sa couch.
  
   
  
"Cloi."
 
  
  
"Cloi, that was funny HAHA."  halos mahawa ako sa tawa niya, hahaha ba naman parang kambing tumawa mwehehe.
 
  
  
"HAHAHAH! ANG PANGIT MO TUMAWA!" taena di ako makahinga.
 
  
 
"Samahan mo ko sa cr."
 
  
  
Halos manlaki mata ko dahil sa sinabi niya, malakas ko siyang sinapak dahil sa sinabi niya at halos mag panic rin ako sa ginawa ko.
 
  
 
"Sorry sorry, pucha namula tuloy!" kinakabahan ko siyang nilingon at kitang kita ko naman kung gaano siya ka pikon.
 
  
  
"Why did you do that?!" galit niyang tanong saka hinawakan ang muka.
 
  
  
"You're a jerk!" sigaw ko na pilit pinapalakas ang loob, mukang masakit nga talaga
   
  
  
"What? Are you insane? I'm just asking you to help me go there!" turo niya sa kung saan, bahagya naman akong natawa dahil hindi naman cr yung tinuro niya.
 
   
  
"What's funny? Damn you girl, so stupid!" hindi niya parin binibitawan yung panga niya.
 
  
  
Agad naman akong tumayo saka siya inalalayan papunta sa cr, bahagya parin akong natatawa dahil ang lampa niya.
 
  
  
Nag antay naman ako sa kanya hanggang sa makalabas na siya ng Cr, nakangiti lang ako habang nakatingin sa kanya.
 
  
  
Pogi:>
 
  
 
"How old are you?" nagulat ako sa biglaang pag tanong niya, taray naman ano na getting to know each other? Charot.
  
  
  
"Uhmm..."
 
 
  
"Don't tell me na hindi mo alam kung ilang taon kana..." saad niya habang nakatingin kung saan.
 
  
  
"19 or 20 ata.." plastikada akong ngumiti dahil nakalimutan ko talaga kung ilang taon na ko.
  
   
 
"What? Stupid ka ba? Ikaw lang ang nakilala ko na hindi alam ang age nya." sarkastiko pa siyang tumawa.
 
  
  
To be continued...