No One's Perfect (SILVERIO 1)

38

"Tumayo ka muna." Nanghihina siyang tumayo, ngunit umaagos parin ang mga luha niya, huta ang sakit!

"Wag ka umiyak kamuka mo si Cloi." Ako mismo yung natawa sa sinabi ko, lalo akong natawa nung makita kung gaano na ka seryoso ang muka niya.

Tumigil ako dahil seryoso na soya, kinuha ko yung panyo sa bulsa ko saka iniikot iyon.

"What are you planning to do?"

"Don't move."

Itinulak ko siya para mag lakad at sumunod naman siya, kaya mahal na mahal ko to e.

"Now, in a count of 3 tatanggalin mo na ha." Saad ko saka i ne ready ang ilaw.

"1."

"2."

Nabwisit ako dahil tinanggal niya kagad, wala pa ngang 3 e excited masyado wala na ayoko na tinamad na ko mag surprise.

Pangit ng suot namin, sana kasi hindi nalang kami naligo kanina, edi sana pormado kami.

"What's this?" Tanong niya at inilibot ang paningin, napairap nalang ako at iniupo siya sa upuan.

"Dinner, kumain na tayo."

"Are you trying to surprise me or anything?" At talagang hindi niya alam? Awts gege. Inis kong tinusok ng tinidor yung sabaw.

Oo noodles lang handa namin. Mahirap lang kami e.

Dahil ayoko na siyang maka usap nag patug tog nalang ako ng Bad liar at ikinunekta iyon dun sa speaker na iniligay ko kanina tinodo ko ang volume non.

Inis ko siyang tinignan at pinang gigilan yung noodles. Letche, ang lamig pala rito, parang gusto ko nalang umuwi.

"Bat dito kapa nag handa? Pwede namang dun nalang sa harap natin." Lalo akong napikon dahil pinapamuka niya talaga. Nahihiya na nga ako tapos gagatungan niya pa.

Napalingon ako sa kaniya ng bigla siyang tumayo, pumunta siya sa harap ko at kinuha yung cellphone ko.

Taka ko siyang tinignan dahil kung ano ano ang kinakalikot niya roon, ng marinig kong biglang lumipat ang kanta.

Wonderful tonight? Letche bahagya akong natawa ng kunin niya ang kamay ko saka ako tuluyang itinayo.

Inilagay niya ang kamay ko sa balikat niya, at ang kamay niya naman ngayon ay nasa aking bewang.

Iginaya niya ako at sinabayan namin ang beat ng kanta.

"You made me cry." Saad niya, natawa nalang ako. That's part of my prank. I know na marami siyang kasalanan but he's still my husband.

We promise to fight together sa lungkot at saya, nang dumating sa part na may nag i love you sa lyrics, sinabayan niya iyon ng walang boses.

"I'm sorry... " Saad ko at hinigpitan ang pag hawak sa kaniya, patuloy parin kami sa pag sasayaw ng makaramdam ako bigla ng konsensya.

"Hindi ko ikakaila na sobrang na miss kita. Sabi ko sa sarili ko ayoko na sayo at hindi na ko babalik ang kaso may parte parin sakin na ayaw kang iwan, ayaw kitang nasasaktan." Saad ko pa.

Hindi Ko alam kung ano bang dapat maramdaman, ako lang naman tong mag problema at may saltik e.

Masyado akong nag papadala sa emosyon, at ano? Masasayang ang mga oras na dapat ay sakanila ko ginagamit.

Yung mga oras na dapat nag sasaya kami mawawala nalang bigla kasi papasukan nanaman ng problema, hutek sawa na ko.

I want to change my life for better.

"Nangangalay na ko, tara na."

Nang maka upo kami ulit, tinignan niya ko ng maiii kaya taka lang akong tumingin rin, ano mata sa mata nalang ang pag uusap ganon?

"Kailan tayo uuwi?" Tanong ko at umayos ng upo.

"Kung kailan mo gusto."

"Gusto ko ng umuwi bukas."

"If that's what you want, then." Tumango naman siya, maya maya pa ay natapos na kami kaya ngayon sabay na kaming nag lalakad pabalik ng kubo namin.

Medyo malayo pa naman kaya binagalan namin para naman makapag usap kami.

"Uuwi kana ba ng bahay?" Malumanay niyang tanong, bahagys nmaan akong natawa, "Syempre uuwi na ko satin,"

"Saka miss ko na si Calli." Dagdag ko pa, masyado akong naging makasarili nitong nagdaang araw, kailangan kong bumawi.

"Naka pag bonding naman kami kahit papano." Saad niya kaya mas lalo akong napangiti. Buti naman akala ko mas magiging close ko si Calli.

"Ano ginawa nyo?"

"Tinuruan ko siya ng Math, para nama matuto agad." Napatigil ako sa paglalakad dahil sa sinabi niya, sira na ba ulo niya? Ilang taong panalng yun.

"What?"

"Hibang ka ba?"

"Hibang? Tinuruan ko lang siya natuto naman siya, tignan mo try mo siyang tanungin ng multiply." Mas lalo akong nag taka.

Bahagya tuloy akong na excite, gusto ko na tuloy i try ngayon mismo.

"Pano?"

"That's our deal."

"Anong deal? Ping tripan mo ata anak natin e."

"He said he wants to buy the gown for he sister, and that's 12,000. Sabi ko bibilhin ko yung kapag pinerform niya ang multiplication table sa harap ko."

"Tapos nagawa niya?"

"Yes, kinabisado niya yun ng ilang weeks." Wahhh, I'm so proud of my son.

"Pero di siya marunong mag subtract at addition kinabisado niya lang talaga ang multiplication table." Awts gege akala ko pa naman tatalunin na ko ng anak ko sa calculus.

"Gusto ko na tuloy umuwi."

"But you know what?" Taka akong napalingon sa kaniya dahil sa sinabi niya...

"Ano?"

"I'm feeling blessed to have you and my child on my life, I thought my life is just an game, but when you came, you changed my thoughts."

"Wews, hilig mang uto ah."

"I am not kidding, I am always reminded by the fact that my family needs me..." Saad niya awts na touch naman ako.

"Umuwi na nga tayo." Saad ko saka hinawakan siya sa kamay at binilisan ang paglalakad, masyado ng gabi.

Inayos ko ang higaan at ipinagpag iyon, ayoko ng madumi hindi napaapasarap ang pag tulog ko. Ng mahiga ako natawa ako dahil para siyang batang nakaabang sakin.

Tumabi ako at humarap sa kniya. Mas lalo siyang gumwapo sayang hindi ko man lang nasubaybayan iyon.

"What are you looking at?" Natatawa niyang tanong.

"I am still wondering, Si Cuatro ka ba talaga?" Inosente niya naman akong tingnan at natawa oa

"Are you serious?"

"Then why you're so handsome?"

"Because I'm Engr. Fourth Silverio, Coee Silverio's Husband." Ngiti niyang saad, natawa nalang ako at saka tuluyan siyang niyakap.