Gözlerini gözlerime dikti ve bana doğru yürümeye başladı. İlk önce gözleri sanki vücudumda bir yara varmı diye bakmaya devam etti.
"İyimisiniz Nil hanım" diyip kollarımdan tuttu. Zaten halsizliğin verdiği etki ile Kamer yüzbaşına yaslandım.
Mağaradan çıkınca hafif açık gözlerim ile firdevsi aramaya başladım. Etrafta 10'a yakın asker vardı. Firdevse baktığımda bir askerin kucağındaydı. Kamer yüzbaşından ayrılıp firdevse doğru koşmaya başladım.
Firdevsi kucağında tutan adam hiç hareket etmeden duruyordu.
Ben ise yüzüne iki kere dokundum korkmuştu benim kardeşim bir yandan yüzüne bakıyordum diğer yandan ise hızla dürtmeye başladım en sonunda uyanmayınca
Paniklemeye başladım.
"Birşey yapın uyanmıyor" diyip Kamer yüzbaşına baktım. Birşey demiyordu. Sustu herkes. Sonrası benim hıçkırarak ağlamamdı. Ölmüş olmazdı benim kardeşim. "Birşey yapın ölmedi kardeşim benim" diyip ağlamaya başladım.
Sonra ise birisi kollarımdan kaldırdı beni kim olduğuna bakmadım bile bu bir yalandı benim kardeşim ölmedi.
Bir kaç adım attım ki gözlerim kapandı.
Sizce benim Firdevs'im öldü mü?🤧🤔
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hekim Hanım
Teen Fiction"Ben veteriner hekim Nil Göksel memnun oldum" "Bende yüzbaşı Kamer Arslan bende memnun oldum Hekim Hanım" Böyle başlamıştı onlarında hikayesi. Hayat zordu ya onların aşkları daha zordu ama bu vazgeçecekleri anlamına gelmez öyle değilmi. Deneyip sonu...
