Asansörden inip alt kata indim. İlk önce etrafa bakındım belki benim odamdaki gibi askerler nöbet tutuyor olabilirler diye ama
Asker falan yoktu.
Yanımdan geçen hemşirenin konu tuttum "Firdevs Alkan hangi odada acaba ?" " Siz nesi oluyorsunuz?" "Kardeşim kendisi" "peki sizi götüreyim yanına".
"Teşekkür ederim yardımınız için" "ne demek görevim bu benim şimdiden geçmiş olsun"
"Teşekkürler" diyip giden hemşire ile kafamı cama çevirdim.
Bebek gibi uyuyordu benim kardeşim. Yine çok güzeldi. O dünyalar güzeli gözleri kapalıydı. Kardeşime bakarken gözlerimden yaşlar ardı ardına akarken ben hala ona bakıyordum.
Cam pencerenin karşısına oturup ağlamamı durdurmaya çalışıyordum. Ama ne ağlamam duruyordu ne ben sakin olabiliyordum. Ellerimi kendime sardım ve ayaklarımı kendime çektim. Ağlamaya devam ettim o pozisyonda.
Ne kadar süre geçti bilmiyorum ama birisi omzuma dokunmuştu. Gözlerimi yavaş yavaş açtım. Karşımda Kamer yüzbaşı elinde karton 2 bardak vardı.
Yanımdaki boş yere oturup karton bardaktaki kahve olduğunu anladığım bardağı bana verdi. Elime alıp yüzüne baktım.
Sahi bizi o kurtarmıştı değilmi'!'
"Teşekkür ederim herşey için bizim için yaptığınız herşey için tekrardan"
" Sizi kurtarmamiza teşekkür ediyorsanız hiç etmeyin görevimiz ama kahve için rica ederim" diyip gülümseyen adama baktım.
Ne güzel gülüyordu öyle:)
Kahvemden bir yudum aldım ve ayağa kalkıp firdevse baktım. Hala uyuyordu. Kolumda serum,vücudunda ise bağlı kabloları vardı.
Yavaş adımlarla yerime oturdum.
"Ne kadar süre uyutucaklar kardeşimi?"
"Tahmini yarın uyandırırlar yarın akşam ise
Hastaneden taburcu olmuş ve evinizde olursunuz"
"Gerçekten değilmi yarın uyanicak ve biz evimize gidicez" diyip sevinçle yüzbaşına sarıldım. Hala gülerken yaptığım şey ile hemen yüzbaşından ayrıldım.
"Çok özür dilerim gerçekten anlık bir hareketti bilerek olmadı" dedim ama hala cevap vermişti. Kafamı kaldırıp yüzüne baktım ama düz bir ifade vardı suratında.
Hafif bir şekilde başını salladı.
Ve sonra kalkıp gitti:(
Ah ve Nil yaktın adamı zaten seni çıkaramıyor aklından;))
Ee ozaman gelsin mi yeni bölüm:))
Görüşürüz canolar:);)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hekim Hanım
Genç Kurgu"Ben veteriner hekim Nil Göksel memnun oldum" "Bende yüzbaşı Kamer Arslan bende memnun oldum Hekim Hanım" Böyle başlamıştı onlarında hikayesi. Hayat zordu ya onların aşkları daha zordu ama bu vazgeçecekleri anlamına gelmez öyle değilmi. Deneyip sonu...
