The Student Council's Secret - Book 1

پارت بیست سوم: خونه جاییه که تو هستی

"لازم نیس توضیح بدی. میدونم کجا بودی"

به محض اینکه به خونه رسید، سهون این رو بهش گفت و بکهیون سرش رو مثل اردک پایین انداخت. کفش هاش رو از پاش در آورد و توی جا کفشی گذاشت و بعد به سمت پذیرایی، یعنی جایی که سهون رو کاناپه نشسته بود رفت.

" هر موقع که میام خونه انگار تو زنمی "

بکهیون گفت ، و در حالی که کیفش رو در میاورد یه لبخند کوچیک زد . کتش رو در آورد و زیر نگاه سهون که با چشم های خسته نگاهش میکرد، توی اتاقش ناپدید شد. و چند لحظه بعد ، بکهیون با لباس های عوض شده از اتاق بیرون اومد .

" و تو شوهرمی ، کسی که بهم خیانت میکنه."

سهون زیر لب گفت و چشم هاش رو چرخوند. پاهاش رو دراز کرد و به سمت بکهیون چرخید.

" نباید برعکسش باشه؟ اونی که اینجا دختره منم ، درسته ؟ "

بکهیون شوخی کرد. ولی سهون فقط بهش جوری خیره شده بود که انگار دوتا سر داره. بکهیون اخمی کرد و درحالی که انگشت هاش با لب بالاییش بازی می کردن آهی کشید .

" باشه ، می دونم که از دستم عصبانی هستی. ببخشید که تماس هات رو جواب ندادم، معذرت می خوام که انقدر لجبازم "

بکهیون با صدای ملایم گفت،

"و ببخشید که به حرفات گوش نکردم ... دوباره ".

سکوت .

" من دیدمت "

سهون گفت و دست هاش رو کنار بدنش مشت کرد.

" زیر بارون می دویدی. صدات کردم اما نشنیدی، حتما به خاطر بارون بوده چون خیلی بلند و سنگین بود "

یه لبخند تلخ زد،

" اما بعدش تو رو با اون دیدم ، داشتی سوار ماشینش می شدی "

" م‍..من صداتو نشنیدم ، من ... "

بکهیون با لکنت گفت

" متاسفم ..."

" و می دونم که حتی اگه صدای منو هم میشنیدی، برنمیگشتی که نگاهم کنی "

سهون به دیوار خیره شد، درحالی که دوستش ساکت کنارش نشسته بود. لپش رو از داخل گاز گرفت، مثل همیشه، مثل همه ی وقت هایی که راجع به احساساتش حرف میزد. انگار که داشت با نفس تنگی حرف میزد.

" تو هیچ وقت به این فکر نمی کنی که من چه احساسی دارم "

سهون زیر لب گفت ،

" مثل همیشه "

سرش رو بالا آورد و چرخید تا سهونی را ببینه که با چشم های آزرده به پشتش خیره شده، می تونست حس کنه که قلبش لرزید، جوری که انگار دوباره یک قسمتش شکسته باشه.