KTK-1

132 31 174
                                    


OKUMAYA BAŞLADIĞINIZ TARİHİ YORUMA YAZAR MISINIZ? ♥♥


Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


1-BÖLÜM (BÜYÜK GÜN)

Hepimizin illaki bir hayali vardır kimisinin bir telefon , araba , istediği bir meslek , istediği bir okul veya benimki gibi Uzak doğuya gitmek . Bazılarımızın hayali hayal olarak kalabiliyor ya maddi imkanı iyi değil ya da Ailesi ve çevresi tarafından destek görmüyordur . Benim de Kore'ye gitme hayalim bundan 1 hafta öncesine kadar imkansızdı ta ki YouTube de o videoyu görene kadar . Videoda bir Türk kızının Kore de yaşadığı ve vlog çektiğini gördüm o videoyu izleyince gaza geldim neden ben de Kore'ye gitmeyeyim ki? hemen araştırmaya başladım hangi üniversiteler iyi , nerede kalabilirim , nasıl gidebilirim hiç bir şey bilmiyordum ama öğrenecektim . iyice araştırdım ve sonunda Seoul ulusal üniversitesini istiyordum ücretliydi ama olsun maddi durumumuz iyiydi .

 işletme okuyacaktım Korecem çok iyi 15 yaşından beri öğreniyordum kurslara gitmiştim yani dil okuluna gitmeme gerek kalmamıştı . Şuan tek sıkıntı aileme ne söyleyeceğim bilmiyordum bir cesaretle hemen laptopumu kaptığım gibi içeriye Annemlerin yanına gittim ve tekli koltuğun tekine oturdum lafa nasıl gireceğimi düşünüyordum . of ne bekliyordum direk konuya girecektim önce bir öksürerek dikkatleri üzerime çektim şuan hepsi ne söyleyeceğimi bekliyorlardı derin bir nefes alarak konuya girdim .

''Baba biliyorsunuz ki benim küçüklüğümden beri Koreye gitmek gibi bir hayalim var ve o hayali gerçekleştirmek istiyorum ''

Babamlar şaka yaptığımı sanmışlardı gülerek ''İyi git kızım 50 lira yeter mi? '' diyerek gülüştüler .

gözlerimi devirerek ciddi olduğumu belli ettim babam ''şaka yapıyorsun dimi kızım?''

''Hayır baba ben ciddiyim ''

Annem hemen lafa girdi ''Kızım sen deli misin ? oralara gidilir mi ? biz sensiz ne yaparız?''

derin bir nefes alarak ''Anne temelli gitmiyorum ki okulumu bitirip geleceğim''

Babam sessiz Annemin gözleri dolmuş öylece hepimiz oturuyorduk . Ortam o derece sessiz ki ürpermiştim 5-10 dakika daha sessiz durduktan sonra annem söze girdi .

''Gitmekte emin misin afra?'' kafamı evet anlamında salladım ve annem konuşmaya devam etti

''İyi madem bizi gün de en az 2-3 kere görüntülü aramak şartıyla gidebilirsin '' dediği an sevinçle ayağa kalkıp ellerimi annemin boynuna doladım öyle 2-3 dakika durduktan sonra babam ayağa kalkıp odasına gitti o an üzülmüştüm annem eliyle yüzümü avuçlayıp ''Merak etme baban izin verir sonuçta onun tek kızı ve prensesisin naz yapmak hakkı '' dedi annemle az daha oturup uyumak için odalarımıza çekildik.

İşte 1 hafta önce böyle karar vermiştik şimdi ise annemle ve babamla vedalaşıyordum . Annem belki 100 kere 'saat kaç olursa olsun oraya varınca mutlaka ara' demişti ve şuan hala diyordu 101 olmuştu. annemle babama son kez sarılıp valizlerimle uçağıma gidiyordum. Son kez arkama bakarak Annemlere gülüp uçağımın içine bindim .

 Şanslıydım ki koltuğum cam kenarındaydı bu beni mutlu etmişti sadece bu mutlu etmemişti aslında küçüklüğümden beri hayalimi gerçekleştiriyordum o güzel hoş sokaklarda yürümek bir sürü çekik gözlü insan görmek istiyordum ve saatler sonra o hayalim gerçekleşecekti .

Hostes hızlı bir şekilde zor durumda ne yapmamız, nasıl davranmamız gerektiğini gösteriyordu 2 dakika daha hostes konuştuktan sonra pilot kalkış için hazırlanmamızı söylüyordu . Pilotun sesi beni iyice heyecanlandırmıştı . Yavaş yavaş uçak hareket etmeye başlamıştı son kez canım ülkeme havadan bakıyordum , 1-2 saat geçtikten sonra gözlerim ağır ağır kapanıyordu.

Evet arkadaşlar merhaba nasılsınız? ben de iyiyim teşekkürler bu ilk kitabım değil daha önce de 2 3 kitap yazdım tabi ki onlar tutmadı inşallah bu kitabım tutar :) Kitabım hakkında görüşlerinizi yoruma bırakır mısınız ?♥♥ kitabımın okunmasına göre yeni bölüm gelecek bu arada sizi seviyorum ♥♥

Kore deki TÜRK kızıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin