Tomione || BAŞKA BOYUTTA HOGWARTS

Mürver Asa || 5.Bölüm+Ek Sahne

"Böyle bir şeye gerek olduğuna emin misiniz?" diye sordu Profesör Snape, ardından derin bir nefes aldı ve devam etti. "İkinci kez, böyle bir şeyin gerek olduğuna emin misiniz?"

Yıllarım ve olayların etkisiyle beyazlanmış olan saçı ve sakalıyla yanında ki eski öğrencisine döndü Dumbledore. "Elbette eminim Severus. Eğer geçmişe bu boyuttan birisi gitseydi, paradoksa yol açardı ancak başka boyuttan birini göndermek, sorun çıkarmaz."  Sözlerinin ardından hafifçe gülümsedi. Profesör Snape, az önce aldığı derin nefesi geri bıraktıktan sonra konuşmaya başladı.
"Aynı görevi, Riddle'ı engelleme görevini Hermione'ye de vermiştiniz, Riddle daha öğrenciyken hem de. O zaman anlamıştınız kötü şeyler yapacağını.." Gözleri dışarıda Dumbledore'u bekleyen Karanlık Lord'a ve yanında ki Karanlık Leydi'ye takıldı. 'Tom ve Hermione..'

"Granger'a güvenmiştiniz ve ona Riddle'ı durdurma görevini vermiştiniz ancak Riddle, Granger'ı da etkilemiş ve onu kendi tarafına çekmişti. Şimdi ise büyücülük dünyasına hükmediyorlar." Gözlerini kapatıp biraz sakinleştikten sonra devam etti. "Aynı hatayı Watson'un yapmayacağını nereden biliyorsunuz? Ayrıca o büyücülük dünyasına bile ait değil!"

Dumbledore aşağı da ki çifte baktıktan sonra yanında ki Profesör'e döndü. "Eğer Hermione, Tom'u durdurabilseydi Emma bu yüzyılda ki okulumuza gelen öğrenci olacaktı. Buraya gelecek olan öğrencileri neye göre seçiyoruz biliyor musun Severus?" Snape başını olumsuz anlamda salladığında Dumbledore devam etti. "Hogwarts binalarının her özelliklerine sahip olup olmamalarına bakarız Severus. Her ne kadar herkeste tüm özellikler var gibi de olsa, çoğu sözde kalır. Bizim için önemli olan kalbinde görebilmemizdir. Bunlardan birisi de Emma'ydı ancak Emma'nın diğerlerinden bir farkı vardı.." Yanında ki kara gözlere sahip adamın gözlerinde merakı gördüğünde hafif tebessüm etti ve sonra devam etti.
"Emma, aslında bu boyuta aitti, diğerleri gibi dolaylı yoldan değil, direk bu boyuta aitti ancak ailesinin melez çocuk istememesinden dolayı gelmiş olduğu boyuta yollandı." diye cümlesini tamamladığında Profesör Snape'in gözlerini büyümüştü. "Ne yani.." dedikten sonra bir kaç saniye bekledi. "Watson, melez mi?"   Bilge büyücü başını sallayarak onayladı.

"Evet, bu da Emma'yı bu görev için uygun bulma nedenlerimden birisi.."

"Albus, ne zamandır soracağım soramıyorum. Mürver asan var neden kendin halletmiyorsun?"

"Ah,Severus.. Mürver asa ile geçmişe gidebilir,oradakilerle görünmeden konuşabilirsin, konuştuğun kişilerin son bir kaç saate ait anılarını silebilirsin ancak yaşanması gereken olayları direk olarak kendin değiştiremezsin.. Sadece dolaylı yoldan değiştirebilirsin.."

Snape anladığını belli edercesine başını salladı. "Neden bundan Watson'a bahsetmiyorsun?"

"Zamanı geldiğince anlatacaksın."  Yaşlı büyücünün dudaklarından çıkan bu sözler Snape'in kaşlarını çatmasına sebep olmuştu. "Ben nasıl anlatacağım? Mürver asanın sahibi sensin." Dumbledore yavaşça yanında ki büyücüye döndü.  "Benden sonra mürver asanın sahibi sen olacaksın. Ben birazdan öleceğim.."  Snape olumsuz anlamda başını sallarken gözlerinin dolmaması için kendini tutuyordu. Dumbledore, Snape'in omzunu dostça sıktıktan sonra gözleriyle 'zorundasın' diyordu. Snape her ne kadar bunu yapmak istemese de yapmak zorunda olduğunu biliyordu. Dumbledore ondan uzaklaştığında, mürver asayı yavaşça kaldırmaya başladı. Snape hızlıca asasını çıkardı ve mürver asaya doğru tutup 'Expelliarmus' dedi. Mürver asa eline geçtiğinde artık sahibi olduğu asaya baktı ve başını yavaşça kaldırıp karşısında ona gülümseyen eski Profesörüne baktı. Asayı ona uzattıktan sonra bilge büyücünün merdivenlerden inip aşağıya, ölümüne doğru gitmesini izledi.

Bir kaç dakika sonra Karanlık Leydi'nin bağırışı duyuldu. "Avada Kedavra!"  Snape bir damla gözyaşının yanağından süzülmesine izin verdi. Sonra içinden kendine yemin etti, Dumbledore'un ona verdiği görevi halledecekti. Her ne kadar asa şuan Karanlık Lord'un elinde de olsa asıl sahibi kendisiydi ve istediği zaman alıp kullanabilirdi, tabii ki Voldemort'un haberi olmadan. 'Hadi bakalım Snape.. Bir kez olsun insanları memnun etmeyi başar.' dedi kendi kendine ve ardından o da yavaşça aşağı inmeye başladı.