MAVİŞ 1 ve 2

-1-

Nasıl özledim Anıl ve Hüma'yı anlatamam😍

Görüşlerinizi bekliyorum❤️

Başlama tarihiniz?✨

Hatırlatma: bu kitabın içindeki yüklü bölümler, 2. seriye aittir. Önce ilk seriyi okumanız gerekmektedir.
Hatırlatma bitmiştir xldödşdç

***

"Zeynep!"

Sırf ilacını içmemek için resmen evin içinde saklambaç oynayan kızımı ne ben bulabiliyordum ne de Özge. 

"Zeynep annem bak tadı o kadar da kötü değil!"

"Evet Zeynep bak Ege de içti!"

"Yoo ben içmedim." diyen Ege koltuktan inip evin içinde bağırmaya başladı. "Çıkma ortaya Zeynep Hüma teyzemin elinde hâlâ ilaç var!"

"Ege!"

Özge oğlunu kucaklayıp koltuğun üzerine oturttu ve sakince anlatmaya başladı.

"Bak eğer Zeynep bunu içmezse iyileşemez. Karnı ağrımaya devam eder ve siz de bir daha oyun oynayamazsınız."

Gözlerini büyüten Ege annesinden kurtulup koltuktan atladı ve bahçeye açılan kapıdan koşarak çıktı. Biz de peşine takıldığımızda bahçedeki masanın örtüsünü kaldırmış eğilerek altına baktığını görmüştük.

"Zeynep çık çabuk yoksa bir daha oynayamayacağız."

O kadar masum konuşmuştu ki olduğum yerde tebessüm ettim. İleride biz olmasak bile Zeynep'imi her daim koruyacak iki abisi vardı..

Kızım sinirli bakışlarını Ege'ye doğrultarak masanın altından çıkmış ve uysalca yanıma doğru yürüyüp ne yapsa da kurtulamayacağı ilaca iğrenerek bakmıştı. 

"Bakma öyle küçük hanım iyileşmen için içmen gerekli."

Masum masum bana baksa da kaçışı yoktu. O yüzden şurubu kaşığa döküp ona uzattım. İstemeye istemeye ağzını açıp içti. Tekrar yüzünü buruşturduğunda bu sefer de Ege Zeynep'e iğrenerek bakıyordu. Onları anlıyordum küçükken bende teyzemin zorla içirdiği ilaçlardan çok kaçmaya çalışmış olsam da hepsini içmiştim. 

"Bak o kadar da kötü değilmiş." Elleri belinde Zeynep'e bakan Özge sırıtarak oğluna döndü. "Sen de içmek ister misin Ege?"

"Asla!"

Ege bağırıp koşarak yanımıza gelmiş ve Zeynep'i de alarak eve girmişlerdi. Onların arkasından bakıp birbirimize döndük ve başımızı iki yana salladık. 

***

"Zeynep kapıya bakar mısın? Baban gelmiştir."

İçeriye doğru seslenip tezgâhın üzerindeki salatayı masaya bıraktım. Kaşık ve çatalları da dizmeye başladığımda Anıl'ın o hayran olduğum sesi ulaştı kulaklarıma.

"Kızım babasına kapıyı mı açarmış. Gel buraya gıdıklayacağım!"

İç çektiğimde adımlarım mutfaktan çıkmış ve salona gitmişti. Anıl'ın kızımızı koltukta gıdıkladığını ve Zeynep'in sesi çıkmasa da güldüğü yüz ifadesine bakarken istemeden de olsa gülümsemiştim.

Yanlarına gidip koltuğa oturdum ve Zeynep'i babasından kurtarıp kucağıma oturttum. Başını boyun girintime sokan kızımın gülmekten göğsü hızlı hızlı inip kalkıyordu. Saçlarını okşadığımda Anıl derin bir nefes alıp yere oturdu.