ေနာက္ဆုံးေတာ့ တစ္ပတ္အၾကာမွာ
ထယ္ေယာင္းရဲ႕အသံေလးကို
သူၾကားလိုက္ႏိုင္ၿပီ။
ခဏေနရင္ ထယ္ေယာင္း တံခါးလာဖြင့္ေပးေတာ့မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ေၾကာင့္
စိတ္ေတြလႈပ္ရွားလာၿပီး လက္ထဲကိုင္ထားတဲ့ေဖာင္ကို
ေခါင္းငုံ႔ၿပီးေသခ်ာၾကည့္ကာ
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ရင္
ဘာေျပာရမလည္းဆိုတာကို
အသည္းအသန္စဥ္းစားမိေနသည္။
ဂ်ဳံးကု ေခါင္းငုံ႔ၿပီးေဖာင္စာ႐ြက္ကိုစိုက္ၾကည့္ကာ
စဥ္းစားေနတုန္း တံခါးပြင့္သံၾကားတာမလို႔
အလ်င္စလိုေမာ့ၾကည့္လိုက္တာ .....
*ဘုန္း
ဂ်ဳံးကုရင္ခြင္ထဲၿပိဳက်လာတဲ့
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို
အျမန္ေပြ႕ၿပီးထိန္းလိုက္ရတာမလို႔
သူေရာ, ထယ္ေယာင္းေရာ
ၾကမ္းျပင္ေပၚလဲက်သြားေတာ့သည္။
ဂ်ဳံးကုလက္ေမာင္းေတြၾကား ေထြးဖက္ခံထားရတဲ့
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ကိုယ္လုံးတစ္ခုလုံးက
ေအးစက္ေနၿပီး အသက္ရႈမဝတဲ့ပုံစံေပၚေနသည္။
ဂ်ဳံးကု လန႔္သြားၿပီး
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ပါးကိုကိုင္ကာ
လႈပ္ႏႈိးမိေနတယ္။
"ထယ္ေယာင္း !"
"ထယ္ေယာင္း ! ကင္မ္ထယ္ေယာင္း !
ဘာျဖစ္တာလည္း !!?"
"ထယ္ေယာင္း ....ငါေျပာတာၾကားရလား ?"
"..... ဂ်ဳံး ...ကု ....?"
"ဟုတ္တယ္ ....ငါ ဂြၽန္ဂ်ဳံးကု !
မင္းဘာျဖစ္တာလည္း ...သတိထားအုံးေလ"
အားတင္းၿပီး မ်က္လုံးအစုံကို
ဖြင့္ဖို႔ ထယ္ေယာင္းႀကိဳးစားေနေပမဲ့ သူတကယ္အသက္ရႈမဝေတာ့သလို။
မတ္တပ္ရပ္ဖို႔ခြန္အားေတာင္မရွိေတာ့သေလာက္ျဖစ္သြားတာမလို႔
ၾကမ္းျပင္ေပၚလဲသြားၿပီထင္လိုက္ေပမဲ့
တကယ္တမ္းက် ေႏြးေထြးတဲ့ေပြ႕ဖက္မႈနဲ႔အတူ
တစ္စုံတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုလွမ္းဖမ္းေပးလိုက္တာ သတိထားမိတယ္။
*ဘယ္သူလည္း ?*
*ထယ္ေယာင္း ? သူ႔နာမည္ကိုေခၚေနတာဘယ္သူလည္း ?*
YOU ARE READING
The Story of Anemone
FanfictionJeon Jungkook x Kim Taehyung {KV} Both uni and zawgyi code ✔ Poems ~♥~ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဝန္မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ သူစိမ္းဆန္သြားၾကတယ္ ။ တစ္လိမ့္လိမ့္က်ဆင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကေန ခင္ဗ်ား ႀကိဳက္တဲ့ပန္းေတြ ဖူးပြင့္လာမယ္။ ANEMONE ပန္းေတြဟာလွပါတယ္...
